تولیدکننده باید برای حل مشکلات به خودش مین ببندد/ کابوس روزانه تولیدکنندگان کفش قوانین کیلویی است!

مهران ابراهیمیان؛ بازار: صنعت کفش ایران نه تنها  نام های تجاری خود  در سطح بین المللی را از دست داده بلکه  در این سالها نتوانسته است به طور جدی  نام تجاری جدیدی که مردم  در حد «کفش ملی» در یادشان بماند، ایجاد کند. از این رو در همین شرایط خاص تحریمی نیز همچنان قاچاق کفش های خارجی باعث خروج ارزهایی می شود، در حالی که توان تولید داخل  کمتر از خارجی نیست و ما اکنون ماشین آلات به روز و امکانات خوبی برای تولید داریم که می تواند با » ساخت ایران» به رقابت با برندهای معروف بپردازد.

 این که صنعت کفش دچار چه مشکلاتی است،چه  موانعی برای برند سازی داخل و یا تولید کفش های با برند معروف در داخل وجود دارد را با دکتر علی اژدرکش رئیس کمیسیون اقتصادی اتاق اصناف ورئیس اتحادیه کفش های ماشینی و لاستیکی طرح کرده ایم که بخش اول آن تقدیم می گردد.  

 این گفتگو اولین برنامه مکتوب و تصویری است که با همکاری اتاق اصناف تهران و با هدف آسیب شناسی مشکلات صنایع مختلف و اصناف تهیه شده است.

صنعت تکه وپاره مُد!
علی اژدرکش در خصوص مشکل مرتبط با برند سازی و یا نام تجاری صنعت کفش در کشورمان در گفتگو با سایت تحلیل بازار اظهار داشت: ما در صنعت کفش و صنایع مشابه آن مثل پوشاک، اکسسوریز، کیف حتی مبلمان و خانه که تقسیم بندی‌ اش در دنیا زیر نظر "صنعت مد" است، چه بخواهیم یا نه! تقسیم بندی انجام شده و حرکت این صنوف یا صنایع در دنیا، براساس نگاه کلی مد و حرمت آن در دنیا یا کشورها به صورت محلی هست. وجود این نگاه در کشور ما بسیار مهم است که ما این نگاه را به شکل کامل نداریم. در درجه اول وقتی صحبت از صنعت مُد می کنیم نیازمند یک فرماندهی واحد در این صنعت هستیم.

وی ادامه داد: برند سازی صرفا با آوردن ماشین آلات و یا تکنولوژی انجام نمی شود. در کشور ما صنعت  مُد تکه پاره شده است تکه هایی از  فرماندهی و مدیریتش از وزارت اقتصاد و دارایی تا وزارت ارشاد، اتاق اصناف، وزارت صمت، اتاق بازرگانی، پراکنده شده و هر کدام از عزیزان با نگاه خود به این مساله ورود می کنند. در کنار این، ما قوانین زیاد دیگری داریم که راه را برای توسعه و ساخت نام تجاری بسته است که یکی از مهمترین موارد آن  بحث نرخ های دستوری است. این مساله راه را به نوآوری، تولید و عرضه محصول با کیفیت می بندد.

 قوانین زیاد دیگری داریم که راه را برای توسعه و ساخت نام تجاری بسته است که یکی از مهمترین موارد آن  بحث نرخ های دستوری است. این مساله راه را به نوآوری، تولید و عرضه محصول با کیفیت می بندد

قانونی غیر واقعی که همه از آن می ترسند!
وی در پاسخ به این سئوال که حاشیه سود تولیدات داخلی را چه کسی تعیین می کند و آیا با توجه به نیاز هزینه برند سازی کافی است، افزود: متاسفانه در تعیین قیمت ها، مخصوصا بعد از تعیین  نرخ سود ۲۰ درصد، اعمال قانون (جریمه سنگین) می شود و تولید کننده حتی در بحث عرضه نهایی که اتفاق می افتد، بیشتر از همه با نوعی ترس مواجه اند.

او افزود: در واقع برخی قوانین جلو کارو تولید با کیفیت را می گیرد، جلو نوآوری و تمرکز روی ارائه کالای خوب و ایجاد شفافیت را می گیرد. یعنی قانون تعیین می کند که  ۱۰۰ درصد محصولات با ۲۰ درصد تخفیف فروخته شود، ما هم سود ناخالص را ۲۰ درصد قرار دادیم، اما بد نیست بدانید که رقم فروش یک توزیع کننده یا خرده فروش ۳۰ درصد هزینه دارد. (هزینه اجاره، مالیات، حقوق، تامین اجتماعی و...).بنابراین  این قانون سود ۲۰ درصد باعث عدم شفافیت می شود.

 رئیس اتحادیه کفش های ماشینی و لاستیکی گفت: ما دست تولید کننده را بسته ایم. مسیری را باز نکردیم که صنوف بتواند کسب و کارش را شفاف سازی کند، مالیات بدهد و بتواند در یک مسیر قانونی، بر پیشرفت کارش تمرکز کند. البته بحث تعزیرات، قیمت ها و نرخ های سود دستوری در بعضی از کالاها خصوصا در شرایط امروز کشور لازم است. مثلا در کالاهای اساسی، کالاهای مواد خوراکی و دارویی حتما باید کنترل شود، ولی در صنعت مد که کفش نیز بخشی از آن است بازار رقابتی  لا اقل در داخل  بهترین گزینه است. وگرنه  همین طور قافیه را به برندهای خارجی می بازیم و در عین حال  بازاری رها داریم.

قوانین کیلویی در گمرک!

دکتر علی اژدرکش یادآور شد: ضمن این که باید بدانیم همین حاشیه سود ۲۰ درصد هم اتفاق نمی افتد چون برای تولید کننده  با این وضعیت تورم و قیمت ها غیر قابل انجام است. وقتی نرخ سود بانکی فارغ از مالیات  در همین محدوده ۲۰ درصد و یا بالاتر است، لذا باید بدانیم که چرا صرفه تولید را با این نرخ ها و قیمت های دستوری از بین برده ایم و از همین رو انگیزه تولید، روی مدل های جدید و با کیفیت و ... به طور کلی از بین می رود. جالب است بدانید که هنوز ما تیشرت و  پارچه را کیلویی وارد می کنیم. در حالی که ممکن است یک تیتشرت تریکو  در خارج از کشور تا ۱۰۰۰ دلار هم فروخته شود. نگاه ما هنوز به تولید کیلویی است.

نرخ گذاری یک ساز و کاری دارد که در سازمان حمایت از مصرف کننده و تولید کننده انجام می شود و بعضی صنوف لابی های قوی داشتند و درصدهای سودشان آنقدر بالا گذاشته شده که خودشان به پایین تر از آن درصد راضی هستند و یک درصدی از صنوف آنقدر نرخ پایین است، توان شفاف سازی، کیفیت خوب و حرکت خوب را ندارند

لابی قوی تر نرخ سود مصوب دولتی بالاتر!
رئیس اتحادیه کفش های ماشینی و لاستیکی در ادامه خاطر نشان کرد: نرخ گذاری یک ساز و کاری دارد که در سازمان حمایت از مصرف کننده و تولید کننده انجام می شود و بعضی صنوف لابی های قوی داشتند و درصدهای سودشان آنقدر بالا گذاشته شده که خودشان به پایین تر از آن درصد راضی هستند و اتفاقی که دارد در بازار می افتد آن ها با پایین تر از درصد سود نرخ مصوب شان، کار می کنند. یک درصدی از صنوف آنقدر نرخ پایین است، توان شفاف سازی، کیفیت خوب و حرکت خوب و برند سازی را ندارند.  به عبارت بهترقیمت گذاری ها گرتره ای است.

اژدکش افزود:  در کنار این موارد همه تقصیرها به عهده قوانین نیست. ما به عنوان تولید کننده ها خودمان باید قوی ورود کنیم. الان واردات ۱۴۰۰ قلم کالا از جمله خود محصولات صنعت کفش ما ممنوع است.  

وی با بیان این که زمان کنونی یک فرصت استثنایی است، افزود:  البته من به تولیدکنندگان تاکید می کنم اگر محصولتان توان رقابت صادراتی ندارد، تولید نکنید. این که چون الان درها بسته است ما تولید بی کیفیتی را شروع کنیم، اشتباه است.  چون نه تنها این محصول فروش نخواهد رفت بلکه به محض باز شدن  درهای تجارت آن محصول و نام تجاریزمین خواهد خورد. چون ما این بحث را سالها در صنعت خودرو سازی داشته ایم و شاهد رشد آن نبوده ایم.

ایران را چین دوم نکنیم!
 رییس کمیسیون اقتصادی اتاق اصناف گفت: خیلی وقت ها بعضی تولید کنندگان، اسم محصول خارجی را بر تولید خود می زنند که بهتر فروش برود، یا کپی کاری می کنند. ما نمی خواهیم ایران چین دوم شود. هر جا جنس برود بگویند این قلابی است،

وی افزود:  ما باید بر اساس اسم خودمان یا اگر اسم خارجی است، نمایندگی اش را بگیریم، انتقال تکنولوژی اش را انجام دهیم و با اعتماد به نفس بر این مساله کار کنیم. خیلی برند ها این کار را می کنند که بسیار عالی است و به آنها خسته نباشید می گویم. تولید کنندگان به عنوان حلقه دوم  باید با قدرت به این مساله ورود کنند و تلاش کنند و یک مقداری هم خاکش را بخورند.

اژدرکش ادامه داد: این طور نیست که از روز اول دارای یک نفوذ بالا در بازار بشویم. تولید کنندگان باید بدانند که  نیازمند زمان برای رسیدن به بلوغ هستند واز نگاه کوتاه مدت  بپرهیزند.  

استقبال بی دلیل از کالاهای خارجی با پیش قضاوت
رئیس اتحادیه کفش های ماشینی و لاستیکی  با بیان این که حلقه ی سوم مصرف کننده است، گفت: مصرف کننده ها هم استقبال بی دلیل همراه با پیش قضاوت از محصول خارجی می کنند، بنده خواهشم از مصرف کنندگان، کنار گذاشتن پیش قضاوت است، درست است باید حق انتخاب داشته باشند اما در شرایط جنگ اقتصادی با وجود شرایط سختی که داریم بدون پیش قضاوت اگر محصول ایرانی ۵ درصد کیفیتش پایین تر است و یک رقمی قیمتش بالاتر است، بپذیریم و نقدینگی مان را در چرخه داخلی وارد کنیم که این موجب ایجاد اشتغال می شود.

وی در پاسخ به این سئوال که چرا جریان حمایت از تولید و تولید ایرانی به عنوان یک موج آغاز شد ولی نمود آن  خیلی اثر گذار در روند تولید و حمایت از تولیدات داخلی عیان نشد، گفت: اتفاقا من در جلسه ای که مقام معظم رهبری در حمایت از تولید، اشاراتی به حمایت رسانه ملی از تولیدات داخلی در مقابل نشان های تجاری خارجی داشتند، حضور داشتم. اما حمایت رسانه ای چه از سمت رسانه ملی وچه از سوی رسانه های دیگر مانند شما بسیار محدود است. و ما انتظار بیشتری از شما داریم. خما به صدا و سیما  حق می دهیم که بخش از بودجه از محل تبلیغات تامین می شود اما امروز خیلی نمی توانیم روی این تاکید کنیم. چون تولید کننده مانده و رقمی برای تبلیغات نداردو این موضوع نیز در حلقه اول یعنی حاکمیت و سیاستگذاری  رفع و رجوع شود.

تولید کننده برای حل مشکلات  باید به خودش مین ببندد!
این مسئول در پاسخ به این سئوال که چرا ما نمی توانیم برندهای معروف دنیا را در داخل تولید و به بازارهای منطقه نفوذ کنیم، با اشاره به اینکه ما نیازمند یک "ثبات" در بازار هستیم و باید در یک فضای حمایتی و با ثبات حرکت کنیم، بیان داشت: به عنوان کسی که یک برند خارجی را ساخت ایران کرده است می گویم که این کارخیلی راضی کننده نبود. ما می خواستم با یک اسم شناخته شده، جنس ساخت ایران را بهتر نشان دهیم اما شرایط سختی را تجربه کردیم.

رییس اتحادیه کفش های لاستیکی  گفت: ما ورود یک جنس خارجی و مونتاژ عرضه آن با نام و عنوان ایرانی را در کنار منافع شخصی  و منافع ملی انجام دادیم و به همکارانم اعلام کردم اگر شکست بخوریم، شکست خیلی از دوستان دیگر است، اگر یک برند خوب به نام تولید داخلش دارای استاندارد نباشد، دیگر انگیزه ای نخواهد داشت که با اسم ایرانی به عرصه ورود کند.

اژدرکش ادامه داد: به نظرم بزرگترین دلیلی که نتوانسته ایم برندهای معروف را در داخل تولید کنیم، قوانین هستند. ما نتوانستیم اطمینان سرمایه گذار خارجی را به سرمایه گذاری داخل کشور جلب کنیم، نتوانستیم استانداردها را خوب تعریف کنیم. البته در برخی موارد قوانین حمایتی داریم اما بسیار بد و ناقض عمل می شود به عنوان مثال  ما باید در کشور شرایطی فراهم کنیم تا مواد اولیه آن برند ها بدون اینکه در گمرک معطل شود، وارد کنیم وپس از تولیدمحصول نهایی تولید کننده ما سود بردارد، تکنولوژی انتقال یابد و بدون گمرک صادر شود.

وی افزود: حالا با چنین شرایطی شما تصور کنیدتولید کننده خارجی با این داستانهای ارز و تیک زدنهای بانک مرکزی  سرمایه گذاری های خارجی برندهای  معروف را تعریف کنید.

در چنین شرایطی یک تولید داخلی باید به خودش  مین ببندد تا بتواند راه ها را باز و مشکلات را مرتفع کند!