مژده باقری؛ بازار: این روزها که کرونا در تمام شهر رخنه کرده و در هر اداره و محل کاری؛ شرایط به نحوی تدارک دیده شده که کارکنان با کمترین تعداد و حداقل به صورت دورکاری یا پاره وقت کارها را پیش ببرند؛ درهر ساعت از شبانه‌روز که به مرکز تجزیه و مبادلات پستی کشور سر بزنید، کارکنان مشغول جداسازی، بسته‌بندی، بارگیری و رهسپاری پاکتها و بسته‌های مردم هستند.
کرونا که وارد کشور شد؛ کشور دچار شوک شد! رفت و آمدهای مردم کمتر و کمتر شد. به دنبال آن، فعالیت بسیاری از کسب و کارها یا تعطیل و یا کمرنگ‌تر از همیشه شد. این موضوع صاحبان بسیاری از مشاغل را به این فکر انداخت که فروشگاه اینترنتی راه بیندازند و سفارش‌های مشتریان‌شان را در فضای مجازی دریافت کرده و آنها را از طریق پست، به مقصد برسانند.
به یکباره ده‌ها فروشگاه اینترنتی راه افتاد. صاحبان این کسب و کارها به دلیل اعتمادی که به نام و نشان پست جمهوری اسلامی ایران داشتند و همچنین قیمت پایین ارسال بسته و پاکت از این طریق، هم خودشان و هم مشتریان‌شان را به این سمت سوق داده و ترجیح دادند سفارشات را به کمک این شبکه به مقصد برسانند.
از طرفی در روزهایی که حتی محدودیت‌ها اعمال شد؛ فشار کاری کارکنان اداره پست شاید به میزان چند برابر رسید و آنها بودند که بدون هیچ تعطیلی و مرخصی در خط اول مبارزه با کرونا ایستادند و سعی کردند با نادیده گرفتن این ویروس بسته‌های مردم را به موقع تحویل دهند تا مسئولیتی که به عهده دارند را به بهترین شکل ممکن به سرانجام برساند.
شاید بارها پیش آمده که کارکنان اداره پست به پایان شیفت کاری خود رسیده‌اند؛ اما در این شرایط که حجم کار بالاست شاید وجدانشان اجازه نداده و مانده‌اند و به یاری همکاران شیف بعدی شتافته‌اند. شاید دلیلی که آنها را پابند به کار کرده است است که حس می‌کنند مردم چشم به راه بسته خود هستند تا دریافت کنند.
پستچی‌ها سنگر مبارزه با کرونا را خالی نکردند
اگر بخواهیم کمی واقع بینانه به این موضوع نگاه کنیم شاید پربیراه نباشد بگوییم؛ علی رغم اینکه نامه‌رسان های پست در خط مقدم ارائه خدمات پستی به مردم هستند، فداکاری آنها هم در این یکساله پر تلاطم مبارزه با کرونا چندان دیده نشد و کمتر کسی خبر دارد کار آنها این روزها ۱۰ برابر شده است و تعطیلی و مرخصی رفتن برایشان معنی ندارد.
اما کارکنان مرکز تجزیه و مبادلات پست، جایی که عملیاتی اصلی پست در آن انجام می‌شود از این هم مظلوم‌تر هستند چرا که روزها و ساعت‌ها پشت درهای بسته بدون حضور هیچ دوربینی به کارشان ادامه می‌دهند.
وضعیت نامطلوب واحدهای اجرایی، کار زیاد فیزیکی و فرسایشی، و بدون استراحت دلایل مهمی هستند که شاید به این فکر کنیم آنطور که باید و شاید زحمت آنها در این وضعیت آنطور که باید دیده نشد و حتی تقدیری از آنها صورت نگرفت.
در سرما و گرما؛ در حالی که احتمال آلودگی پاکتها، بسته‌ها و کیسه‌های پستی به هر ویروسی ممکن بود ایستادند مبارزه کردند؛ اما آیا اصلا به این دسته از کارکنان که در خط مبارزه با ویروس کرونا بودند پاداشی تعلق گرفت؟ شایددرست باشد سوال را به این شکل مطرح کنیم: با وجود تمام سختی‌های کار کارمندان پست؛ آیا حقوق آنها به اندازه حقوق سایر ارگان‌های زیر مجموعه وزارت ارتباطات است؟ بی شک جواب منفی است!
اگر از ابتلای زود هنگام کارکنان اجرایی به دیسک کمر و گردن و واریس حتی فاکتور بگیریم آیا پروتکل های بهداشتی در محیط کاری به طور کامل رعایت شده است؟ به دلیل عدم امکان حفظ فاصله اجتماعی در واحدهای اجرایی و حضور ۱۰۰ درصدی کارکنان از ابتدای شیوع کرونا ما که بعید می‌دانیم.
همانطور که برخی از کارکنان پستی نیز در تماس با بازار این موارد را مطرح کرده‌اند. گلایه برخی از کاکنان اداره پست علاوه بر این موضوعات نیز به موضوع اضافه کاری اجباری در شرایط کرونایی بوده است.
شاید بهترباشد مسئولان به کارمندان اداره چست؛ وضعیت حقوقی و نکات مهمی که کارمندان از آن گله مندند بیشتر توجه کرده و تلاش کنند رضایت این دسته از عزیزانی که در خط مقدم مبارزه با کرونا مبارزه می‌کنند و گره گشای کار مردم هستند را بیشتر جلب کنند. تا شاید زودتر به آن روزی برسیم که همه در مقابل ویروس کرونا رویین تن شویم.
نظر شما