بازار؛ گروه انرژی: «بد حسابی وزارت نیرو در سال‌های گذشته موجب شده که قید برخی از مطالباتمان بزنیم. با این وجود بخشی از بدهی‌های این وزارتخانه مربوط به یک دهه پیش است.» محمد پارسا رئیس کنفدراسیون صادرات در حوزه انرژی در حالی این گفته‌ها را مطرح می‌کند که معتقد است یارانه انرژی پرداختی توسط دولت بیش تر به جیب پولدارها می‌رود. به گفته او، دولت در حال حاضر سالانه حدود ۱.۶ هزار میلیارد تومان یارانه (پنهان و آشکار) پرداخت می‌کند که اتفاقا بخش زیادی از به جیب دهک‌های بالای درآمدی می‌رسد. او همچنین در رابطه با شیوه جدید پیشنهادی وزارت نیرو برای پرداخت بدهی‌ها می‌گوید: بر اساس آنچه اعلام شده قرار است که وزارت نیرو بخشی از بدهی خود را از محل تهاتر با نفت پرداخت کند در حالیکه خواسته فعالان این صنعت تهاتر برق با فرآورده‌های نفتی است. متن کامل گفتگوی خبرگزاری بازار با محمد پارسا رئیس کنفدراسیون صادرات در حوزه انرژی و صنایع وابسته را در ادامه می‌خوانید:
* بر اساس مصوبه ای که طبق گفته‌های وزیر نیرو قرار است به در هییت دولت به تصویب برسد، وزارت نیرو قصد دارد تا بخشی از مطالبات پیمانکاران صنعت برق را از محل تهاتر با نفت پرداخت کند. آیا فعالان این صنعت تمایلی دارند که به ازای پول نفت دریافت کنند؟
فعالان صنعت برق هم اکنون با بدهکاری مواجه هستند که هیچ پولی ندارد و هیچ چشم انداز مثبتی راجع اینکه این بدهکار در آینده پولی به دستش برسد هم وجود ندارد. حالا این بدهکار می‌خواهد به ازای بدهی خود اجناس خانه‌اش را واگذار کند طبیعی است که طلبکار به ناچار به مدل از تسویه بدهی تن می‌دهد.
اگر دولت فقط بخواهد به ازای بدهی خود نفت را واگذار کند، کسی از این مصوبه استقبال نمی‌کند. اولویت اصلی ما دریافت فرآورده‌های نفتی به جای طلبمان هست
* اما در حال حاضر عملا امکان صادرات نفت وجود ندارد و بسیاری از واحدهای تولیدی نیاز زیادی به نفت ندارند. در چنین شرایطی دریافت نفت به جای پول چه فایده ای می‌تواند به فعالین این صنعت داشته باشد؟
اولویت اصلی ما دریافت فرآورده‌های نفتی به جای طلبمان هست. فرآورده‌های نفتی هم امکان صادرات برایشان وجود دارد و هم اینکه استفاده بیشتری در صنعت برق از آن می‌توان داشت. بدون شک اگر دولت فقط بخواهد به ازای بدهی خود نفت را واگذار کند، کسی از این مصوبه استقبال نمی‌کند.
برخی از مطالباتمان به ۱۰ سال پیش برمی‌گردد. بد حسابی وزارت نیرو در پرداخت بدهی خودش به قدری است که ناچار شدیم قید برخی از مطالباتمان را بزنیم
* در حال حاضر اختلاف زیادی بین قیمت تمام شده برق و پول دریافتی از مردم وجود دارد. ادامه این سیاست در سال‌های آینده تا چه اندازه می‌تواند مشکل ساز باشد؟
آنگونه که آمارها نشان می‌دهد وزارت نیرو تنها یک پنجم قیمت تمام شده برق را مشترکین خود دریافت می‌تواند و به نظر می‌رسد که این رویه حالا حالا درست شدنی نیست. برخی از مطالباتمان به ۱۰ سال پیش برمی‌گردد. بد حسابی وزارت نیرو در پرداخت بدهی خودش به قدری است که ناچار شدیم قید برخی از مطالباتمان را بزنیم.
عدم پرداخت بدهی پیمانکاران صنعت برق در شرایطی است که اکثر نیروگاه داران خصوصی به صندوق توسعه ملی بدهکارند که به صورت ارزی باید بدهی خود را پرداخت کنند، در حالی که نرخ ارز در دو سال گذشته چند برابر شده و حالا هم در آستانه ۲۳ هزار تومان قرار دارد اما ما درآمد ریالی خود را هم با تاخیر دریافت می‌کنیم. از طرفی وزارت نیرو برق تولیدی این نیروگاه‌ها را به صورت ریالی خریداری می‌کند و قیمت برق توزیعی در داخل کشور از سال گذشته تا حالا برای کم مصرف‌ها حدود ۷ درصد و برای پر مصرف‌ها حدود ۲۳ درصد بیشتر شده است. برای حل این مشکل یا باید قیمت برق واقعی شود یا اینکه سازمان برنامه و بودجه مدام یارانه انرژی پرداخت کند و ردیف اعتباری خاصی را برای پرداخت بدهی این وزارتخانه در نظر بگیرد.
اکثر نیروگاه‌داران خصوصی به صندوق توسعه ملی بدهکارند که به صورت ارزی باید بدهی خود را پرداخت کنند، در حالی که نرخ ارز در دو سال گذشته چند برابر شده و حالا هم در آستانه ۲۳ هزار تومان قرار دارد اما ما درآمد ریالی خود را هم با تاخیر دریافت می‌کنیم
* اما بسیاری از دهک‌های پایین درآمدی توانایی این را ندارد که پول بیشتری برای برق پرداخت کنند و در صورت واقعی شدن قیمت‌ها فشار مالی سنگینی به اقشار کم درآمد جامعه وارد می‌شود؟
منظور از افزایش قیمت برق، هدفمند کردن یارانه پرداختی در این بخش است. در حال حاضر بخش زیادی از دهک‌های پایین درآمدی حتی کمتر از حد استاندارد انرژی مصرف می‌کنند و بیشترین اضافه مصرف مربوط به دهک‌های بالای درآمدی است. به عبارت دیگر در سیستم فعلی توزیع یارانه، پولدارها سهم بیشتری از یارانه پرداختی دولت دارند و فقرا یارانه کمتری دریافت می‌کنند.
* چطور می‌توان شرایطی را فراهم آورد که در عین حال که فشاری به دهک‌های پایین درآمدی وارد نشود، قیمت برق در کشور به سمت منطقی شدن پیش برود؟
بر اساس بررسی‌های انجام شده سالانه چیزی حدود ۱.۶ هزار میلیارد تومان یارانه آشکار و پنهان در اقتصاد ایران پرداخت می‌شود. برای درک بزرگی این عدد باید اشاره کنم که این میزان یارانه تقریبا حدود ۴ برابر بودجه کل کشور است. تقریبا می‌توان ادعا کرد که سهم هر ایرانی به طور متوسط از یارانه پرداختی حدود ۲۰ میلیون تومان است. اما واقعا سهم دهک‌های پایین درآمدی از میزان یارانه ای که پرداخت می‌شود، چقدر است.؟ ما بارها اعلام کردیم که به جای پایین آوردن قیمت انرژی، یارانه را در قالب کارت انرژی در اختیار مردم قرار دهیم. در این صورت طبقات و دهک‌های پایین درآمدی می‌توانند انرژی خود را فروخته و درآمد نسبتا خوبی از این محل کسب کنند. کسانی هم که مصرف مازاد دارند، پول آن را پرداخت می‌کنند. در سیستم فعلی توزیع یارانه دولت به اقتصاد انرژی کشور لطمه وارد کرده و مردم هم از این سیستم توزیع یارانه نفعی نمی‌برند.
نظر شما