به گزارش بازار، این انتخاب در شرایطی‌ست که گزینه‌های کمیته نفت، هر یک به دلایلی، فاقد صلاحیت کافی برای اداره صنعت نفت به عنوان پیشران اقتصادی کشورند.
وجود پیچیدگی‌های زیاد و شرایط سخت تحریمی، طبیعتا برای انتخاب وزیر نفت جایی برای آزمون و خطا باقی نمی‌گذارد و نمی‌توان با مدیران غیرنفتی مانند اسحاق جهانگیری و محمد شریعتمداری ۴ سال معطل دوره کارآموزی جهت آشنایی کامل آنها با صنعت نفت شد.
البته استعلام منفی نهادهای نظارتی نیز در حذف این مدیران اثرگذار بود و یا حتی برای سایر گزینه‌ها، چالش‌های امنیتی مثل تابعیت نیز مطرح شده.
مابقی افراد مانند عماد حسینی و محمود امین‌نژاد نیز ضمن احترام به سابقه نفتی‌شان اما وزن کافی برای پوشیدن ناگهانی ردای وزیر نفت را ندارند، چرا که با دو دوره حضور در مجلس یا یک معاونت و یا اداره یک واحد پتروشیمی، دانش و تجربه لازم برای حل بزرگترین بحران‌ها و تحمل یک‌تنه بار رشد اقتصادی کشور ممکن نیست.
صنعت نفت نه با مدیران کوتاه‌قامت قابل مدیریت است و نه مدیران غیرنفتی؛ بدیهی است که وزیر پیشنهادی باید هم نفت را کامل بشناسد و هم در بدنه نفت اجماع‌ساز باشد؛
و همچنین در هماهنگی با تیم رئیس‌جمهور باشد، چرا که باز کردن بسیاری از گره‌های نفت از جمله ناترازی انرژی، مسائلی فراوزارتخانه‌ایست.
نظر شما