محمد حسین عابدی، بازار؛ استان سمنان دارای دو فرودگاه بین المللی در شاهرود و سمنان است. فرودگاه هایی که به لحاظ زیرساختی گنجینه ای ارزشمند محسوب می شوند اما بعد از سه دهه هنوز هم مردم آثار این دو زیرساخت را در زندگی شان احساس نکرده اند.
فرودگاه هایی که قرار بود از ابتدا برای توسعه اقتصادی و صادرات محصولات تولیدی و همچنین تردد اساتید دانشگاه در یکی از دانشگاهی ترین استان های کشور به کار بیاید و تلاش شود تا شرایط سرمایه گذاری را در استان تسهیل ببخشد اما مزیت سنجی نادرست و تاکید بی مورد بر روی الزام برقراری پروازهای مسافربری سبب شد تا بارها و بارها فرودگاه های استان باز و بسته شوند.
سمنان با فاصله ۲۰۰ کیلومتری از تهران مشخصاً به جایی جز مشهد مقدس و نهایتاً کیش پرواز داخلی نداشته و نخواهد داشت و شاهرود هم نهایتاً برای مشهد و تهران بتواند چند مسافر را پیدا کند آن هم در استانی که شاه راه شمال شرق ایران است و کریدورهای اصلی جاده ای و ریلی از آن می گذرند و روازنه ۹۰ رام قطار فقط از آن تردد دارد.
توجیه اقتصادی
مشخصاً مردم نمی توانند منتظر بمانند که دو روز در هفته آن هم در ساعاتی که معلوم نیست به کارشان بیاید یا نه تا از پروازها بهره بگیرند و میلیون ها تومان هم پول بدهند در صورتی که قطار هر ۳۰ دقیقه یکبار به مقصد تهران و مشهد در تردد است.
از ابتدا هم قرار نبود فرودگاه های شاهرود و سمنان برای مسافربری تاسیس شود این فرودگاه ها قرار بود به توسعه اقتصادی و صادرات محصولات تولیدی استان سمنان به خصوص محصولات کشاورزی و تازه خوری، فرآورده های معدنی و صنعتی و همچنین انتقال سریع فناوری و نیروی متخصص داخلی و خارجی کمک کند.
حال سوال اصلی اینجا است که بعد از سه دهه که شاهرود و سمنان فرودگاه دارند این دو زیرساخت که حالا بین المللی هم شده اند، چه تاثیری بر زندگی مردم داشته است؟ کجای اقتصادی این استان را دست خوش تحولات کرده است؟ به کدام زیرساخت اقتصادی استان سمنان توانسته کمک کند؟
توسعه صادرات
اگر به جای هزینه های میلیارد تومانی که برای این دو فرودگاه که ۳۶۰ روز از سال تعطیل هستند، اعتبارات برای توسعه اشتغال در استان گذاشته می شد آیا تاثیر آن بر سفره های مردم بهتر دیده نمی شد؟ هر گاه از نمایندگان دو حوزه انتخابیه شاهرود و سمنان و همچنین دیگر مسئولان استانی و شهرستانی درباره سرنوشت فرودگاه سوال پرسیده می شود عقیده دارند که مسافر اگر باشد پروازها دایر هستند و این نشان می دهد که حتی مسئولان ما هم درک درستی از امکان اقتصادی و صادراتی که این دو فرودگاه به استان می دهند ندارند.
اگر برای دو فرودگاه شاهرود و سمنان بخواهیم پنج اولویت در نظر بگیریم که بتوانیم عواید این دو زیرساخت را بر زندگی و سفره مردم بیاوریم باید قطعاً گردشگری اولویت آخر خواهد بود و عتبات قبل از آن در رتبه چهارم و بدون شک باید سه اولویت اول را صادرات، تسهیل گری سرمایه گذاری و واردات فناوری مورد نیاز تولید استان دانست.
در دیدگاه مسئولان استان سمنان اما فرودگاه معادل مسافرت است و به همین دلیل فرودگاه های استان سمنان تنها در زمان اربعین آن هم برای چهار پرواز باز می شوند و نمایندگان مجلس و مسئولان دولتی و ... مانورهای تبلیغاتی شان را می دهند، عکس هایشان را می گیرند و دوباره درب فرودگاه را ققل می کنند تا اربعین دیگری از راه برسد.
مزیت های اقتصادی
انگور شاهرود در بازارهای روسیه یک و نیم الی دو دلار در هر کیلوگرم ارزش دارد در صورتی که از باغداران ما ۲۳ هزار تومان معادل ۵۰ سنت خریداری می شود حال فرض کنیم یک فقط یک هزار تن انگور از شاهرود برای روسیه صادر شود چه عایدی را می توان نصیب کشاورزان و انگورکاران کرد؟ آیا همه از نعمت این فرودگاه بهره مند نخواهند شد؟
در نهایت باید گفت اگر قرار نیست از دو فرودگاه بین المللی شاهرود و سمنان برای توسعه صادرات غیرنفتی و ارتقای اقتصادی تولید و همچنین معیشت مردم بهره گیری شود بهتر است دیگر مسئولان پیگیر آنها نباشند چرا که هزینه های نگهداری آنها روز به روز ضرر بیشتری به مردم استان می رساند هزینه هایی که از همین مالیات های مردمی پرداخت می شود.
در آستانه انتخابات مجلس باید این موضوع را تاکید کرد که نمایندگان استان سمنان می بایست به صورت جدی به دنبال توسعه صادرات غیرنفتی از طریق مرزهای هوایی استان باشند وگرنه این دو فرودگاه با سفر ۱۰۰ نفر سالی یکبار به اربعین، توجیه اقتصادی نداشته و نخواهد داشت.امیدواریم نگاه مسئولان استان سمنان نسبت به این دو فرودگاه تغییر کرده و شرایط را درک کنند که غیر از سفر به کربلا می توان از فرودگاه های بین المللی عواید اقتصادی دیگری داشت.
نظر شما