سایه روشن‌های سرمایه گذاری در تولید

طاهر خیری؛ بازار: چرا باید سرمایه گذار از سرمایه گذاری در تولید واهمه داشته باشد. او به دنبال محیط امن و مناسب برای تزریق سرمایه‌اش است تا پس از دوره‌ای منفعت اش را بکند. وقتی اقتصاد کشور در شرایط نا اطمینانی قرار دارد و پرنوسان است طبیعی است که سرمایه گذار چنین ریسکی نخواهد کرد و قدم پیش نخواهد گذاشت.

وقتی هزینه‌های تولید و به تبع آن قیمت تمام شده کالا مدام افزایش می‌یابد و موانع بسیاری از جمله تأمین مواد اولیه، نقدینگی، قوانین سختگیرانه دست و پای تولید کننده را بسته است آیا سرمایه گذار جرأت می‌کند در تولید سرمایه گذاری کند؟ اگر اقتصاد کشور در سال‌های اخیر نتوانسته سرمایه‌ها را به سمت تولید جذب کند ناشی از این موانع است.

سرمایه گذاری چشم پوشی از مصرف امروز به امید کسب بازدهی در زمان آینده است. هدف سرمایه گذار نیز رشد سرمایه خود و بهره مندی از منافع آن در آینده است. وارن بافت اقتصاد دان و سرمایه گذار آمریکایی، سرمایه گذاری را فرایند برنامه ریزی برای پول تعریف می‌کند تا در آینده پول بیشتری نصیب سرمایه گذار شود.

اگر می‌بینیم میزان سرمایه گذاری در تولید مناسب نیست و در عوض سرمایه‌ها به بازارهای موازی هدایت شده‌اند به عواملی از جمله بازدهی مورد انتظار، درجه ریسک پذیری، افق سرمایه گذاری و قابلیت نقدشوندگی بستگی دارد.

وقتی سرمایه گذار می‌داند با سپرده گذاری در بانک سود تضمین شده ماهانه دریافت می‌کند یا اینکه در املاک و مستغلات سرمایه گذاری می‌کند و یقین دارد که ارزش سرمایه‌اش در بخش مسکن در یک سال چند برابر خواهد شد آیا وی رغبتی خواهد داشت در بخش تولید سرمایه گذاری کند.

واقعیت این است که اقتصاد دولتی سد راه سرمایه گذاری در تولید است و تا زمانی که بخش خصوصی در کشورمان جان نگیرد و سهم عمده‌ای از اقتصاد نداشته باشد وضعیت به همین منوال خواهد بود و تولید ملی دست به عصا حرکت خواهد کرد. وقتی عدم شفافیت، رانت، فساد و رشوه در اقتصاد ناسالم دولتی حاکم باشد هیچ سرمایه گذاری وارد این فضا نخواهد شد.

سرمایه گذاری در تولید باصرفه نیست و بازگشت سرمایه نیز زمان بر است. به همین خاطر اغلب سرمایه‌ها در کشورمان به بازارهای ارز، سکه، طلا یا بورس هجوم می‌آورند چون جذابیت و سودآوری بالایی دارند و هر لحظه می‌توان سرمایه را بازگرداند.

بسیاری از سرمایه گذاران ایرانی مقیم خارج از کشور دوست دارند در وطن خودشان سرمایه گذاری کنند به شرطی که شرایط و بسترهای لازم سرمایه گذاری فراهم شود و آنها با خیال راحت و کمترین دغدغه سهمی از اقتصاد داشته باشند.

سرمایه گذاری محرک قوی برای اقتصاد و تولید است. تولید که رونق بگیرد صادرات افزایش می‌یابد، فرصت‌های شغلی بسیاری فراهم می‌شود و توسعه کشور شتاب می‌گیرد.