بازار؛ گروه بین الملل: تغییرات جوی مشکلی جدی برای دنیا است. مشکلی که سازمان های بین المللی بارها در مورد آن صحبت کرده اند و در تلاش هستنر تا بحرانی بودن وضعیت را به دنیا نشان دهند.
طبق گزارش منتشر شده توسط مجمع جهانی اقتصاد تغییرات جوی هزینه ای بالغ بر ۱۷۸ هزار میلیارد دلار طی ۵۰ سال آینده به اقتصاد دنیا تحمیل می کند. این هزینه معادل از بین رفتن ۷.۶ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان تا سال ۲۰۷۰ خواهد بود.
بر مبنای این گزارش در صورتیکه دمای زمین به ۳ درجه سانتی گراد برسد، تاثیری جبران ناپذیر روی زندگی مردم خواهد داشت، توان تولید محصولات کشاورزی در دنیا بالغ بر ۳۰ درصد تنزل خواهد یافت و فقر و گرسنگی باعث از بین رفتن ساکنان بخش های زیادی از کره زمین می شود. افزایش دمای هوا می تواند بستر را برای کاهش دسترسی به آب به خصوص در کشورهای در حال توسعه فراهم کند، نرخ اشتغال را به شدت کاهش دهد و بهره وری نیروی کار و فعالیتهای اقتصادی را به حداقل برساند.
در سناریوی دومی که در این گزارش مطرح شده است، جهان برای مقابله با تغییرات جوی با یکدیگر همراه می شود تا به صورت سیستمانیک به سمت حذف کربن از اقتصاد حرکت کند. در این صورت نه تنها هیچ بخشی از اقتصاد دنیا از بین نمی رود بلکه طی ۵۰ سال آینده ارزش تولید ناخالص داخلی دنیا ۴۳ هزار میلیارد دلار افزایش خواهد یافت که معادل ۳.۸ درصد رشد در این شاخص مهم اقتصادی است.
پانیت رنجان، مدیر عامل مرکز مطالعات اقتصادی دیلویت در مورد این گزارش به یورو نیوز گفت: «دیگر زمانی برای بحث و گفت و گو نداریم، باید وارد عمل شویم و برای مقابله با تغییرات جوی یکپارچه با هم حرکت کنیم. این بحران جهانی است و تاثیرات منفی آن را تمامی دنیا متحمل خواهند شد.»
او تاکید کرد سرمایه گذاری در زمینه مقابله با تغییرات جوی و تلاش برای کاهش تاثیرات منفی اقتصادی در گذر به سمت اقتصاد کربن تنها به دولت محدود نمی شود، بلکه بخش خصوصی و بخش های مختلف صنعتی هم باید در این زمینه فعالیت کنند. باید در نظر داشت بی تفاوتی به این وضعیت و عدم اجرای طرح های مقابله با تغییرات جوی تاثیرات بسیار بدتری به همراه خواهد داشت.
پیش از این هم در اجلاس سالانه سازمان ملل بر اهمیت همکاری جهانی برای مقابله با تغییرات جوی تاکید شده بود. در آن جلسه تاکید شد که دنیا دیگر زمانی برای از دست دادن ندارد و باید روند گذر به سمت اقتصاد کم کربن از همین امروز شروع شود. تعطیلی تدریجی واحدهای فعال به زغال سنگ و توسعه منابع انرژی احیا شدنی اولین و اصلی ترین گام بود. گامی که اغلب کشورها با ان موافقت کردند ولی باید همزمان با سرمایه گذاری در انرژی های پاک و گذر از منابع انرژی فسیلی به سمت منابع احیا شدنی، سیاستهای دیگری هم اجرا شود.
مساله مهم دیگر ایجاد یک قانون جهانی برای وضع مالیات بر کربن در سطح بین المللی بود.تاکنون تنها ۲۷ کور دنیا قانون مالیات بر کربن را اجرا کرده اند و در تلاش هستند تا با استفاده از این قانون میزان مصرف انرژی های فسیلی و انتشار کربن را کاهش دهند ولی هزینه تمام شده محصولات تولیدی در این کشورها افزایش خواهد یافت.
در این شرایط نیاز است که یک نظام مالیاتی جهانی وضع شود تا محصولات تولیدی تمامی کشورها بر مبنای میزان انتشار کربن، موظف به پرداخت مالیات شوند. این سیاست باعث می شود تا هزینه انتشار کربن در فرایند تولید همه کالاها- چه تولید شده در کشورهایی که مالیات بر کربن را اجرا می کنند و چه کشورهایی که اجرا نمی کنند- محاسبه شود و قیمت محصولی که وارد بازار می شود با احتساب این متغیر باشد.
نظر شما