خبرگزاری بازار-محافظان اقتصاد دنیا و سازمانهای بین المللی در محافظت از اقتصاد دنیا در برابر ویروس کرونا با چالشی جدی روبرو شده اند و از هر ابزاری که در اختیار دارند برای مقابله با این بحران بهره می برند.صندوق بین المللی پول که تا روزهای گذشته در تلاش بود بحران کنونی دنیا را با بحران های قبلی مقایسه کند و بعضا از این بحران به عنوان بحرانی قابل مقایسه با رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ میلادی صحبت می کرد اخیرا اعلام کرده است بحرانی که دنیای امروز با آن دست به گریبان است با هیچ یک از بحران های قبلی قابل مقایسه نیست. به همین دلیل است که سیاستگذاران اقتصادی و سران سیاسی و اقتصادی کشورهای توسعه یافته جهان درهفته های گذشته توافق کرده اند تا بسته های حمایتی بی سابقه ای را تصویب کنند و سازمانهای بین المللی هم برای حمایت از اقتصادهای در حال توسعه و کشورهای فقیر تر وارد میدان شوند و از ارایه وام تا ارایه کمکهای بلا عوض را در دستور کار قراردهند.
اما آیا کمکهای مالی ارایه شده توسط سازمانهای جهانی پاسخگوی نیازهای کشورهای در حال توسعه است؟ دبیر کل صندوق بین المللی پول در سخنرانی اخیر خود اعلام کرده است:« کشورهای در حال توسعه نیاز به تزریق ۲.۵ هزار میلیارد دلاری به اقتصاد دارند تا بتوانند از زیر بار این بحران خارج شوند. این در حالیست که منابع مالی موجود در این کشورها نمی تواند بودجه مورد نیاز برای این کار را تامین کند و کشورهای صنعتی هم به دلیل درگیری با مسایل داخلی نمی توانند آنها را مورد حمایت قرار دهند.»
نیمی از کشورهای جهان در خواست وام کرده اند
طبق مطالب بیان شده توسط او بیش از ۱۰۰ کشور از مجموع ۱۸۹ کشور دنیا از صندوق بین المللی پول تقاضای وام کرده اند. صندوق هم بودجه تخصیص داده شده برای ارایه وامهای فوری و در شرایط خاص را دو برابر کرده است و به مرز ۱۰۰ میلیارد دلار رسانید ولی این بودجه نمی تواند پاسخگوی نیاز آنها باشد. بنابراین کشورهای در حال توسعه تبعات منفی حاصل از همه گیری کرونا را بیش از کشورهای صنعتی تجربه می کنند.
بانک جهانی هم اعلام کرد یک خط اعتباری با ارزش ۱۶۰ میلیارد دلار ظرف ۱۵ ماه آینده برای حمایت از اقتصادهای در حال توسعه در مواجهه با پیامدهای ناشی از ویروس کرونا اختصاص می دهد. قرار بر این است این بودجه برای تامین هزینه های ضروری اقتصادی و سلامتی در این کشورها صرف شود.
باید به کشورهای فقیر کمک کرد
در شرایطی که کشورهای در حال توسعه و کم درآمد برای تامین بودجه های حمایتی با چالشهای زیادی روبرو هستند و چشم امیدشان به سازمانهای جهانی است، در میان سران کشورهای صنعتی در مورد نحوه استفاده از منابع مالی صندوق بین المللی بحث ایجاد شده است. استیون مانچین وزیر خزانه داری دولت امریکا بر این باور است که منابع صندوق بین المللی پول باید بر مبنای سهم رای هر کشور در صندوق تخصیص داده شود. یعنی باید ۷۰ درصد از بودجه به کشورهای گروه بیست اختصاص داده شود و تنها ۳ درصد در اختیار کشورهای فقیر قرار گیرد. حال صندوق بین المللی پول به فکر راهی است که بتواند بخش بیشتری از منابعش را در اختیار کشورهای در کم درآمد قرار دهد هر چند تا کنون در یافتن راه مناسب موفقیتی به دست نیاورده است.
به گزارش وب سایت صندوق بین المللی پول ۱۶.۵ درصد از حق رای این صندوق در اختیار امریکا است و سهم کشورهای ژاپن و چین به ترتیب برابر با ۶.۲ درصد و ۶.۱ درصد است. کشورهای آلمان و فرانسه و بریتانیا و ایتالیا در رده های بعدی قرار دارند و سهم رای کشورهای هند و روسیه هریک برابر با ۲.۶ درصد گزارش شده است. سهم کشورهای برزیل و کانادا هر یک برابر با ۲.۲ درصد و سهم عربستان سعودی برابر با ۲ درصد است.
کشورهای صنعتی فقط به حل مشکلات داخلی خود توجه دارند
رویترز در گزارش اخیر خود به سرمایه گذاریهای کلان کشورهای صنعتی برای حل بحران کرونا اشاره کرد و نوشت:« دنیا در حال تغییر است و دیگر کشورها به وضعیت کشورهای دیگر توجهی ندارند. در شرایط فعلی دولتمردان تلاش می کنند تا بحران در داخل کشورشان برطرف کنند و به سیاستهای اجرای شده در کشورهای دیگر یا بودجه هایی که دیگر کشورها برای مقابله با بحران تصویب می کنند کاری ندارند. شاید نمونه بارز این مساله را در تصویب قانون تعلیق موقتی بودجه سازمان بهداشت جهانی توسط دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا بتوان مشاهده کرد. او با این سیاست نشان داد که اقتصاد امریکا در اوج نیاز برای استفاده از منابع مالی است و دیگر ضروری برای حمایت از یک سازمان جهانی وجود ندارد.»
حال باید دید سازمانهای جهانی می توانند بخشی از بار این مشکلات را بر عهده بگیرند و برای ارایه کمک به کشورهای فقیر تر در مقابل قدرتمندان اقتصادی دنیا بایستند یا بازهم کشورهای صنعتی بخش اعظم منابع مالی را در اختیار خواهند گرفت.
نظر شما