به گزارش بازار به نقل از اتاق ایران، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در ۱۴خرداد ۱۳۶۸، چشم از جهان فروبست اما آرمان‌های ایشان به راهبرد اصلی نظام تبدیل شده است.
امام خمینی (ره) در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی بر روی اصول اقتصادی بر اساس دیدگاه‌های اسلامی تاکید کردند. در سال‌هایی که فضای سنگینی بر اقتصاد و مالکیت بخش خصوصی ایجاد شده بود، امام خمینی (ره) بارها در بیانات خود بر اصل مالکیت بخش خصوصی تاکید کردند: «مالکیت، در صورتی که مشروع باشد، روی موازین باشد محترم است چه ما مرتجع باشیم، چه نباشیم و مالکیت غیرمشروع محترم نیست.»
ایشان در همان سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی که خط مشی و حدود دولت در اقتصاد مورد بحث قرار گرفته بود، اظهار داشتند که امور اقتصاد باید از سوی مردم اداره شود: «کارهایی را که مردم نمی توانند انجام بدهند، دولت باید انجام بدهد. کارهایی هم که دولت می تواند انجام دهد و هم مردم می توانند انجام دهند، مردم را آزاد بگذارید. فقط یک نظارتی بکنید که مبادا انحراف پیدا شود.»
همچنین در بیاناتی فرموده‌اند: «دولت باید نظارت کند... فقط یک نظارتی بکنید که مبادا انحراف پیدا شود... راجع به تجارت، راجع به صنعت، راجع به اینها اگر مردم را شریک خودتان نکنید، موفق نخواهید شد.»
نگاه امام درباره تولید ملی
بنیان‌گذارر انقلاب اسلامی ایران معتقد بودند که راه استقلال سیاسی از مسیر استقلال اقتصادی می‌گذرد. «اگر این ملت بخواهد این استقلال سیاسیرا، این عرض اندام فرهنگی را در مقابل سلطه گران عالم حفظ کند، باید پایه های اقتصادی خود را محکم کند؛ این، ریشه دواندن استقلالدر کشور است و این وابسته است به تولید، به کار، به شکوفایی کار، به نوآوری در بخشهای مختلف کار. اساس مسأله، تولید است، تولید، اساس اقتصاد است.»
امام خمینی (ره) همچنین بر نقش توامان سرمایه و کار تاکید داشته‌اند: «اگر ما دنبال توسعه اقتصادی هستیم، باید کار را تقویت کنیم... بنده نقش سرمایه‌گذاری را قبول دارم، بدون سرمایه‌گذاری هم کاری صورت نمی‌گیرد، اما سرمایه‌گذاری یک رکن کار است، رکن اساسی، کارِ کارگر است. قشر کارگر زحمتکش، ستون اصلی تولید در کشور هستند.»
ایشان همچنین مردم را به مصرف کالای تواید داخل توصیه می‌کردند: «شما وقتی کالای داخلی را مصرف می کنید، به کارگر ایرانی دارید کمک می کنید، اشتغال ایجاد می‌کنید، به سرمایه ایرانی هم دارید کمک می‌کنید. (وقتی) شما آن (جنس خارجی) را انتخاب می‌کنید، یک کارگر ایرانی را بیکار می‌کنید و یک کارگر غیرایرانی را به کار وادار می‌کنید. مگر بیکاری امروز، مشکل عمده جامعه مانیست. وقتی شما این طور کردید، بنده این طور کردم، آن برادر دیگر، آن خواهر دیگر و یکی یکی از این روش پیروی کردیم، نتیجه چه می‌شود؟ نتیجه، ورشکستگی کارخانه داخلی، بیکاری کارگر داخلی و در نهایت باعث ناامیدی سرمایه گذار داخلی می‌شود.»
نظر شما