محمدشهاب، بازار: بخشی از زندگی ما دست خومان نبود. این که وقتی چشم به دنیا گشودیم فکر کردیم زندگی جایی مانند یک شهر با خیابان های اسفالت کرده و خانه های پشت سر هم است که باید از خانه به مدرسه برویم درس بخوانیم دانشگاه برویم و در همین کوچه های اسفالت کرده ای به نام شهر شغل پیدا کنیم. این سوال برای ما نمی توانست شکل بگیرد شاید زندگی میت واند در جایی مانند روستا تعریف شود به این شکل که زندگی یعنی تولید مایحتاج با تلاش فردی و غیره. تقسیم شهر و روستا انتخاب ما نبود این انتخابی بود که جوامع انسانی گرفتند و این تقسیم بندی رخ داد.
آیا می توان گفت آنها که تمایل به رفاه بیشتر در معنای کار کمتر دارند شهرنشینی را انتخاب کنند و آنها که رفاه بیشتر را در تعریف و وجود کار مثبت تولیدی و ریشه ای می بینند روستا را انتخاب کنند؟ روستاییان تولید کننده محصولات کشاورزی و مواد اولیه صنعت هستند. شهرک های صنعتی تولید کننده کالاهای صنعتی هستند و شهرنشین ها بیشتر متقاضیان مصرف کالاهای روستاییان و شهرک های صنعتی و ارائه دهندگان خدمات شهری بین یکدیگر هستند. بنابراین شهرنشین ها یکی از مهم ترین پازل ها در فرایند اقتصادی هستند. در حقیقت شهرنشینان تکمیل کننده زنجیره تولید از طریق تامین تقاضا هستند. حال سوال این است که این طبقه خود در چه شغل و کسب و کاری فعالیت کنند که درآمدی برای ایفای این نقش داشته بتوانند داشته باشند؟
درست است که کارمندان شهرک های صنعتی میتوانند خود شهرنشین باشند و تقاضای هر محصول توسط کارمند شرکت دیگر خریداری شود ولی مساله این است که ابتدای امر، هر کارمند شهرک صنعتی برای فروش محصول خود، نیاز به وجود درآمدی در شهر دارد که با فروش محصول بتواند آن درآمد را از آن خود کند. در سیستم حمایتی که حمایت به صورت وام تعریف می‌شود؛ عملاً نمی‌توان تا قبل از فروش محصول، امکان درآمدی برای یک شرکت تعریف کرد سوای این که در صورت تعریف درآمد از طریق فروش نیز، درآمد سرانه افزایش نیافته است. چگونه بتوان طبقه شهرنشین به عناصر بالفعل برای تامین نقش تقاضای شهرنشینی تبدیل شوند؟ درآمد سرانه پایین یعنی همچنان نقش تامین تقاضای شهرنشینان به صورت بالقوه باقی مانده و بالفعل نشده است.
بیت کوئین و بالفعل شدن ظرفیت شهرنشینی:
ماینر دستگاهی است که ارز دیجیتال استخراج می کند. خریداران این ارز جهانی هستند و پشتوانه این اقتصاد، کشورهای توسعه یافته هستند. هزینه استخراج ارز دیجیتال، هزینه برق این دستگاه ها است. اگر شرکت های دانش بنیان امکان تولید برق با قیمت پایین برای تولید کننده ارز دیجیتال فراهم آورند، این امکان که ظرفیت بالقوه شهری توام با عدم افزایش نیاز به تولید برق و سدسازی برای تولید برق! ، بالفعل شود افزایش می یابد.
شاید شرکت های دانش بنیان بتوانند دستگاه خانگی اختراع کنند که از طریق انرژی های طبیعی فیزیک مانند گرانشی مغناطیسی و غیره بتواند برق تولید کند.
شاید رسیدن به تکنولوژی تولید برق در مقیاس خانگی با هدف استقلال تولید برق از محل سوخت فسیلی آبی! دولت ها، با قید ارزان بودن دستگاه تولید برق، بتواند مقدمات لازم برای فراهم شدن استخراج ارز دیجیتال خانگی، خدمت به شرکت های دانش بنیان، بالقوه سازی ظرفیت شهرنشینی و خدمت به تولید کنندگان را دنبال کرد.
اگر طرف تقاضا در اقتصاد ایران تامین شود، تولید به شکل باورنکردنی سرازیر خواهد شد. به نظر اقتصاد ایران، مستعد آن است که با بهبود درآمد سرانه و تکمیل شدن زنجیره اقتصاد، زمینه جبران حسرت استخدام نشدن خیل کثیری از تحصیل کردگان دانشگاهی را فراهم آورد.
به علت اطلاق حمایت در وام، بیشتر از نقدینگی های خلق شده، در اختیار بانک ها قرار گرفته است. اگر بانک ها خود متقاضی تولید کنندگان و خریدار محصولات آنها می شدند؛ شرایط برای بخش خصوصی هموارتر میشد. ولی عملاً این امکان پذیر نیست. اگر نتوان امید به اصلاح ماهیت حمایت داشت، به نظر از طریق تمرکز به خلق درآمد برای شهرنشین ها در روشی درست مانند خلق تکنولوژی تولید برق در مقیاس خانگی مستقل از انرژی سوخت فسیلی و آبی برای تامین هزینه برق دستگاه ماینر استخراج کننده ارز دیجیتال (چون طرف تقاضای آن بین المللی است)، بتوان مقدمات اولیه تکمیل زنجیره اقتصاد مردمی را دنبال کرد و کمی در جهت دور زدن ساختار تنزل اقتصاد مردمی آینده نگری به خرج داد. دقت شود اگر در این مسیر و هدف گذاری، روش درست انتخاب نشود به ساختاری که هزینه های تولید و مدیریت منابع طبیعی درآن با بهانه های مختلف افزایش و اتلاف می‌شود؛ در نهایت کمک خواهد شد.
نظر شما