ملک فاضلی؛ بازار : دولت آخرین سند دخل و خرج خود را راهی مجلس کرده است. لایحه ای که انتقادهای بسیاری به آن وارد است. از سهم بالای درآمدهای نفتی و غیر واقعی بودن درآمدها و هزینه ها گرفته تا بار مالی آن برای دولت بعد؛ اینها تنها بخشی ایرادهای لایحه بودجه ۱۴۰۰ است که در روزهای گذشته صحبت های بسیاری در باب آن مطرح شده و گزارش های متعددی در خصوص آن نوشته شده است. اما یکی از ایرادات اصلی این لایحه که کمتر به آن پرداخته شده، بی توجهی دولت به محرومیت زدایی است. مجموع بودجه کل استان‌های کشور در لایحه بودجه سال آینده معادل ۳۵۳ هزار و ۶۲۱ میلیارد تومان است که طبق معمول هر سال تهران با ۴۴ هزار میلیارد بیشترین سهم از آن را دارد.
بر اساس آنچه در لایحه آمده سهم استان سیستان و بلوچستان از بودجه اولین سال قرن جدید تنها حدود ۱۳ هزار و ۷۸۷ میلیارد تومان است. این در حالی است که این استان بزرگترین و البته فقیرترین استان کشور محسوب می‌شود. آمارها نشان می‌دهد ۸۵ درصد از آنان جزو دو دهک آخر درآمدی هستند و نزدیک به ۷۵ درصدشان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. با وجود ظرفیت‌های بسیار در منطقه، شرایط اشتغال و کارآفرینی نیز نامساعد است. مردمان این استان در تمامی شاخص‌ها از دیگر هم‌سرزمینان خود عقب مانده‌اند. از نبود دسترسی به آب آشامیدنی سالم، نرخ بالای بیکاری و جوانانی که از درد نبود شغل کسب و پیشه شان قاچاق و بازی با جان شده است.
مردمان استانی سهمشان از تخت های بیمارستانی کمتر از هر جای دیگری است. به عنوان مثال در حوزه انتخابیه من (سراوان، نیکشهر) نزدیک به ۵۰۰ هزار نفر جعیت دارد، سرانه تخت های بیمارستان در این شهر حدود ۰.۵ است. یعنی به ازای هر هزار نفر تنها نصف تخت وجود دارد. این در حالی است که بر اساس استانداردهای باید ۵ تا ۷ به ازای هر هزار نفر وجود داشته باشد. این سرانه در کشور بین ۲.۵ تا ۲.۹ است.
اما نگاهی به بودجه بخش بهداشت و درمان این استان نشان می دهد که این مشکل حالا حالا قرار نیست حل شود. استان سیستان و بلوچستان که منطقه ای محروم است تنها ۳.۷۵ از منابع بودجه ای بخش بهداشت و درمان سال ۱۴۰۰ را به خود اختصاص داده است. در حالیکه این استان با توجه به گستردگی و جمعیت آن حداقل با سهمی حدود ۷ درصدی را داشته باشد. اما شاید این سوال پیش بیاید که بر اساس چه مبنایی به این عدد رسیده و آن را حداقل حق مردمان این استان می‌دانیم.
باید توجه داشت که سرانه جمعیت، وسعت و محرومیت ۳ شاخص اصلی در تعیین سهم منابع بودجه ای استان‌ها هستند. استان سیستان حدود ۳.۵ درصد از جمعیت کشور را در خود جای داده، فقیرترین استان بوده و ۱۱ درصد وسعت کشور را در خود جای داده است. در واقع اگر قرار باشد بر مبنای دو شاخص جمعیت و وسعت (۱۱+ ۳.۵ =۷ درصد) سهم این استان تعیین شود حالا باید دست کم ۷ درصد بودجه بهداشت و درمان کشور به این سیستان و بلوچستان تخصیص داده می‌شد. البته باید توجه داشت که این سهم منهای محرومیت این استان است.
مردمان این استان در حالی در انزوا مانده اند و دیده نمی شوند که سیستان و بلوچستان به لحاظ امنیتی اهمیت بالایی برای کشور دارد. اما متاسفانه در سال های گذشته به این مساله توجهی نشده است. حاصل این غفلت حالا چیزی جز مهاجرت مردم این استان به شهرهای دیگر نبوده است. روستاهای این استان یکی پس از دیگری در حال خالی شدن است و کسی بحرانی که امنیت کشور را تهدید می‌کند، توجه نمی‌کند. با وجود همه شعارهایی که داده شده به نظر می رسد که طبق رسم اشتباه هر سال بازهم خبری از محرومیت زدایی و فقر نیست که نیست.
به نظر می رسد که درد فرزندانی که در کپر درس می خوانند، کودکانی که از درد فقر از تحصیل باز می مانند، روستایی هایی که تنها آرزویشان دسترسی به راه است، مادرهایی که برای دسترسی به آب سالم بهایی به قیمت جان می‌دهند و حاشیه نشینان زاهدان و ایرانشهر تمامی ندارد.
نظر شما