بازار؛ گروه بین الملل: انتخابات امسال، پنجاه ونُهمین انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکاست و نتیجه آن می‌تواند تمدید دوره ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ»، نامزد جمهوریخواهان و چهل‌وپنجمین رئیس‌جمهور آمریکا، یا انتخاب «جو بایدن»، نامزد دموکراتها، به عنوان چهل‌وششمین رئیس‌جمهور آمریکا باشد.
انتخابات ریاست‌جمهوری امسال آمریکا به دلایل زیادی «تاریخی» و «مهم» توصیف شده است. برخی از این دلایل به عوامل خارجی مربوط می‌شود؛ مثلاً برگزاری انتخابات در شرایط خاص با توجه به شیوع ویروس کرونا. اما بعضی از این دلایل مربوط به شرایط داخلی آمریکا می‌شود؛ مثلاً اینکه مردم این کشور باید تصمیم بگیرند آیا می‌خواهند دونالد ترامپ چهار سال دیگر رئیس‌جمهورشان باشد یا نه.
برخی آمارها نشان می‌دهد شمار آرای سیاه‌پوستان، اسپانیایی‌تبارها، آسیایی‌تبارها، اقلیت‌های نژادی دیگر، و «سفیدپوستان دارای مدرک دانشگاهی» در انتخابات امسال افزایش خواهد داشت که می‌تواند به نفع بایدن تمام شود، اما در عین حال، دور از انتظار نیست که ترامپ، حتی در صورت شکست در به دست آوردن رأی اکثریت مردم آمریکا، باز هم به لطف آرای الکترال، پیروز انتخابات امسال شود.
در این راستا خبرنگار بازار گفتگویی با پروفسور «ریچارد فالک» استاد برجسته حقوق بین‌الملل در دانشگاه پرینستون و گزارشگر ویژه سازمان ملل تنظیم نموده که در ادامه می آید. ریچارد فالک رئیس تیم آمریکایی بود که به همراه «رمزی کلارک» دادستان پیشن آمریکا چند روز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در نوفل لوشاتو فرانسه با امام خمینی(ره) دیدار کرد. وی همچنین روزی که محمد رضا شاه پهلوی از ایران فرار کرد در دفتر کار شاپور بختیار حضور داشت و شاهد وقایع انقلاب اسلامی از نزدیک بود.
*مهمترین موضوع تأثیرگذار بر انتخابات آمریکا چیست (اقتصاد؛ سیاست خارجی؛ سیاست داخلی)؟
برای رای دهندگان در آمریکا مهمترین موضوعات در این زمان مدیریت بحران سلامت توسط ترامپ و تأثیر آن بر بهبود اقتصاد ایالات متحده آمریکاست. در این مرحله موجی از انتقادات متوجه رهبران فعلی ایالات متحده با توجه به بیماری همه گیر ویروس کرونا وجود دارد: میزان ابتلا به بیماری کووید ۱۹ در امریکا و مرگ و میر بیش از هر کشوری در جهان، بی توجهی عمدی به مشورتها و راهنمایی های متخصصان بهداشت، اطمینان های غیر صادقانه و غیر مسئولانه و طرح تسکین اقتصادی به نفع افراد ثروتمند و با نفوذ در حالی که نارضایتی اقتصادی ناشی از دست دادن شغل و ناامنی های غذایی و تهدیدهای تخلیه خانه برای دیگر افراد وجود دارد.
حداقل تا این مرحله، علاقه کمی به سیاست خارجی به استثنای روابط اقتصادی بین المللی و تنش های ژئوپلیتیکی با چین وجود دارد. به نظر می رسد هر دو کاندیدای ریاست جمهوری مواضع ضدچینی را اتخاذ کرده اند، اما بایدن کمتر از ترامپ نظامی گرا و تحریک کننده به نظر می رسد.
بایدن از سرزنش چین جهت انتشار این ویروس خودداری می کند و به نظر می رسد تا حدودی کمتر از ترامپ از استراتژی ای در شرق آسیا استقبال می کند که منجر به جنگ سرد دوم می شود.
برای مردم خاورمیانه و جاهای دیگر، پیامدهای سیاست خارجی انتخابات اهمیت بیشتری می یابد. همانند چین، ترامپ بیش از بایدن تمایل دارد ائتلاف ضد ایران که متشکل از اسرائیل، امارات، بحرین و عربستان است را به آستانه جنگ با ایران سوق دهد، با این امید که تداوم فشار حداکثر باعث بی ثباتی در ایران و در صورت امکان تغییر نظام سیاسی در تهران شود.
رویکرد بایدن نسبت به ایران تغییر چندانی با رویکرد ترامپ نخواهد داشت، اما بایدن ممکن است در تأیید سیاست های تهاجمی با احتیاط بیشتری عمل کند و حتی ممکن است توافق نامه برنامه هسته ای ایران را که در پایان ریاست جمهوری اوباما مذاکره شده بود، بازگرداند.
در عین حال بایدن بیش از ترامپ متمایل به رویکرد ضد روسی است که می تواند به شکل تقابل های منطقه ای و جهانی و همچنین مسابقات تسلیحاتی در خاورمیانه، آسیای میانه و اروپا باشد.
یکی از هزینه های ابتکارات سیاست خارجی، تضعیف توجه به چالش هایی است که در این زمان با همکاری چند جانبه قابل حل است، به ویژه در رابطه با تغییر اقلیم، کنترل سلاح های هسته ای، جریان مهاجرت و مسائل بهداشتی.
همانطور که در بالا ذکر شد، بایدن بیش از ترامپ حمایت آمریکا از انترناسیونالیسم لیبرال را تمدید می کند و تقریباً می توان انتظار داشت که این کار را انجام دهد مگر اینکه از نظر ژئوپلیتیکی پریشان شود. نقاط داغ دیگری در سراسر جهان وجود دارد که قادر به ایجاد بحران های خطرناک سیاست خارجی هستند به ویژه در رابطه با کره یا هند- پاکستان.
*شانس پیروزی کدام نامزد بیشتر است (ترامپ یا بایدن)؟
از هم اکنون به نظر می رسد که بایدن در انتخابات به صورت بسیار قاطعانه پیروز خواهد شد، اما در سال ۲۰۱۶ نیز چشم اندازی مشابه توسط نظرسنجی های عمومی ترسیم شده بود.
در سال ۲۰۱۶ این تصور قوی ایجاد شد که هیلاری کلینتون به راحتی بر دونالد ترامپ پیروز خواهد شد، دیدگاهی که تقریباً به طور جهانی توسط رسانه ها و حتی طبق گزارش های کمپین انتخاباتی ترامپ به اشتراک گذاشته شد.
باید گفت روحیه سیاسی آمریکا ناپایدار است و می تواند توسط تحولاتی که در هفته های آینده با نزدیک شدن به تاریخ انتخابات رخ می دهد و از مبارزات انتخاباتی ترامپ برای انتخاب مجدد حمایت می کند تحت تاثیر قرار گیرد. به عنوان مثال، شورش های خشونت آمیز در شهرهای آمریکا، موج افزایش بازارهای مالی، بحران در خاورمیانه یا شبه جزیره کره. علاوه بر این یک سری عواملی وجود دارد که در مورد انتظارات فعلی از پیروزی بایدن تردید ایجاد می کند:
اول از همه، بایدن می تواند آراء عمومی را با اختلاف زیادی به دست آورد و در عین حال در انتخابات شکست بخورد به دلیل روشی که الکترال کالج نتیجه انتخابات ریاست جمهوری را تعیین می کند - با شمارش آراء در چند ایالت فدرال. این اتفاق در سال ۲۰۱۶ رخ داد، هیلاری کلینتون در نیویورک و کالیفرنیا با اختلاف زیادی پیروز شد اما در ایالت های پاندولی مانند پنسیلوانیا، فلوریدا و میشیگان آرا را از دست داد. ارزش یک رأی در ایالتهایی که یک حزب بر آن تسلط دارد زیاد نیست اما در ایالت هایی که هر دو حزب کم و بیش از محبوبیت مشابهی برخوردار هستند، ارزش یک رأی بسیار زیاد است.
سوالی که مطرح می شود این است که آیا رای کالج انتخاباتی مانند سال ۲۱۰۶ دوباره بر رأی عمومی غلبه خواهد کرد؟
ثانیا، همیشه مشهود بوده است که کنترل جمهوری خواهان بر ۵۰ ایالت منجر به ایجاد انواع طرح های سرکوب رای دهندگان شده است که این مهم رای گیری را دشوارتر می کند و به ویژه آفریقایی-آمریکایی ها و افراد بسیار فقیر در شهرها و روستاها را تحت تاثیر قرار می دهد.
ترامپ همچنین به رای گیری الکترونیکی حمله کرده است و استدلال می کند با این روش تقلب گسترده رخ خواهد داد گرچه شواهد به هیچ وجه از این اتهام پشتیبانی نمی کند. جمهوریخواهان نسبت به دموکرات ها از نظم و انضباط بیشتری برخوردار هستند، گرچه دموکرات ها امسال انرژی زیادی را صرف به دست آوردن رای کرده اند.
ثالثاً، ترامپ این تصور را ایجاد کرده که تنها در صورتی می تواند در انتخابات شکست بخورد که توسط دموکرات ها تقلب صورت گرفته باشد. به نظر می رسد واقعیت شکایت متفاوتی که جمهوری خواهان را هدف قرار داده است توجیه می کند.
در آن زمان به نظر می رسید چنین دخالت های حزبی در مبارزات انتخاباتی جمهوری خواهان مورد استقبال قرار گرفته و احتمالاً دوباره وجود خواهد داشت. این نگرانی وجود دارد که مداخلات مشابه این بار ممکن است رخ دهد زیرا روسیه همچنان ترامپ را به بایدن ترجیح می دهد. اگرچه به نظر می رسد تلاش بیشتری در سال ۲۰۲۰ برای عایق بندی روند انتخابات از دخالت های خارجی، به ویژه در ارتباط با رسانه های اجتماعی وجود دارد. درک یک ویژگی اساسی ایدئولوژیک در انتخابات اخیر ریاست جمهوری آمریکا مهم است.
از زمان واکنش یکپارچه به فاشیسم در طول جنگ جهانی دوم، احزاب سیاسی «اجماع دو حزبی» را پذیرفته اند که تقریباً به طور کامل برخی از تعهدات مهم سیاسی را از بحث و جدال سیاسی خارج می کند. مهمترین آنها سرمایه گذاری بیش از حد در ارتش، ویژگیهای غارتگرانه سرمایه داری جهانی و اصطلاحاً روابط ویژه با اسرائیل، عربستان سعودی و شرکای اتحادیه اروپا است.
این اجماع که در طول جنگ سرد برقرار بود، در طی جهانی شدن نئولیبرال در دهه ۱۹۹۰حفظ شد و پس از حملات ۲۰۰۱ به مرکز تجارت جهانی و پنتاگون و در پی آن جنگ جورج دبلیو بوش در عراق و افغانستان، دوباره فعال شد و باراک اوباما آن را ادامه داد. برنی سندرز این اجماع را به چالش کشید - همانطور که در طول دو مبارزات انتخاباتی وی برای به دست آوردن نامزدی حزب دمکرات بر گفتمان سیاست تأثیر گذاشت، اما تلاش های وی توسط نخبگان حزب رد شد زیرا او اجماع را تهدید کرد، هسته سخت قدرت را نادیده گرفت، سیاست خارجی واشنگتن را پریشان کرد و اهداکنندگان بزرگ بخش خصوصی را که حمایت مالی آنها به احترام به اجماع دو حزب بستگی داشت، ترساند.
از این حیث، دموکراتها با موفقیت در حزب خود همه عناصر رادیکال را تابع خود کردند که به ویژه در بین جوانان از حمایت جنبشی برخوردار بودند. جمهوری خواهان رهبری میانه رو خود را به حاشیه بردند و کنترل حزب را به افراط گرایانی که پایگاه حمایت ترامپ را تشکیل دادند، واگذار کردند. بنابراین در حالی که حزب دموکرات چالش سندرز را خنثی کرد حزب جمهوری خواه از سمت راست رادیکال شد و به ترامپ کنترل همه مکانیسم ها را داد.
تا حدی، این مسئله هویت حزب و ارتباط آن با ساختارهای حکومتی قدرت است که ممکن است مهمترین تأثیر انتخابات نوامبر باشد. اگر بایدن پیروز شود، اجماع دو حزب مجدداً تأیید می شود، در حالی که اگر ترامپ به نوعی غالب شود، اجماع دو حزب بیشتر تضعیف خواهد شد و حتی ممکن است یک برنامه سیاست راستگرا جایگزین اجماع دو حزب شود.
اگر بایدن انتخابات را از دست بدهد، اجماع بیشتر بی اعتبار خواهد شد. شواهدی در نظرسنجی ها و سنجش های دیگر افکار عمومی وجود دارد که نشان می دهد سندرز کاندیدای قدرتمندتری نسبت به کلینتون در ۲۰۱۶ و بایدن در سال ۲۰۲۰ بود، اما به دلایلی که در بالا ذکر شد رعایت اجماع دو حزب برای دموکراتها مهمتر از پیروزی در انتخابات است.
نظر شما