به گزارش بازار به نقل از گاردین، هر دو طرف برخی از فشارهای اقتصادی خود را کاهش دادند: چین محدودیت صادرات عناصر کمیاب را تعلیق کرد و خرید سویا از آمریکا را از سر گرفت، در حالی که ترامپ تعرفه‌های ۲۰ درصدی را نصف کرد و بخشی از کنترل‌های صادراتی را تعلیق نمود. با این حال، جزئیات توافق مبهم است و نگرانی‌ها درباره پایداری آن ادامه دارد.
در شش ماه گذشته، تنش‌های تجاری میان دو کشور به نقطه‌ای خطرناک رسیده بود. تعرفه‌های آمریکا به‌طور متوسط به ۵۵ درصد رسید و چین نیز با گسترش تحریم‌های صادراتی خود، نشان داد که می‌تواند فشار را تحمل کند و حتی بازارهای جدیدی در آسیا برای کالاهایش بیابد. برخلاف پیش‌بینی‌ها، بورس چین رشد ۳۴ درصدی را تجربه کرد و مازاد تجاری این کشور افزایش یافت، در حالی که تورم آمریکا به ۳ درصد رسید و کشاورزان ایالت‌های میدوِست متحمل زیان سنگینی شدند.
گزارش گاردین می‌گوید که با وجود تهدید اولیه ترامپ به اعمال تعرفه ۱۴۵ درصدی، در نهایت هزینه رویارویی برای هر دو کشور بسیار سنگین بود. به گفته منابع آمریکایی، وزیر خزانه‌داری اسکات بسنت، ترامپ را متقاعد کرد که ادامه این جنگ ممکن است اقتصاد جهانی را دچار بحران کند. در نتیجه، دو طرف تصمیم به عقب‌نشینی نسبی گرفتند و توافق کردند تا یک سال آینده دیدارهای متقابل انجام دهند.
با این حال، تحلیلگران معتقدند که چین در این آتش‌بس برنده موقت است. این وقفه یک‌ساله فرصتی برای پکن فراهم می‌کند تا در حوزه‌های کلیدی مانند فناوری‌های سبز و تولید صنعتی جایگاه خود را تقویت کند و چهره‌ای «مسئول و غیرتهاجمی» از خود در جهان به نمایش بگذارد. در مقابل، ترامپ همچنان سیاستی غیرقابل پیش‌بینی و مبتنی بر «غریزه» را دنبال می‌کند. در پایان، گاردین نتیجه می‌گیرد که در این نبرد میان جنگِ موقعیتِ شی و جنگِ مانورِ ترامپ، فعلاً چینی‌ها یا دست‌کم بازنده نیستند.
نظر شما