به گزارش بازار، «ترکیه می‌تواند تا پایان سال ۲۰۲۸ با افزایش تولید داخلی و واردات گاز از آمریکا، بیش از نیمی از نیازهای گازی خود را تامین کند. این تغییر، آخرین بازار بزرگ اروپایی برای تامین‌کنندگان روسی و ایرانی را تهدید می‌کند.»
رویترز در گزارشی با این مقدمه نوشت: واشنگتن به طور علنی از متحدان خود، از جمله ترکیه به عنوان عضو ناتو، خواسته است تا روابط انرژی خود با مسکو و تهران را قطع کنند. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در دیدار ۲۵ سپتامبر در کاخ سفید از رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، خواست تا خرید انرژی از روسیه را کاهش دهد.
تنوع‌بخشی به منابع تامین انرژی، امنیت انرژی ترکیه را تقویت کرده و از برنامه‌های بلندمدت این کشور برای تبدیل شدن به یک مرکز گازی منطقه‌ای حمایت می‌کند. به گفته تحلیلگران، آنکارا قصد دارد گاز طبیعی مایع (LNG) وارداتی و تولید داخلی خود را به اروپا باز صادر کند، در حالی که گاز روسیه و ایران را برای مصرف داخلی استفاده می‌کند.
روسیه همچنان بزرگ‌ترین تامین‌کننده گاز ترکیه است، اما سهم آن از بازار از بیش از ۶۰ درصد دو دهه پیش به ۳۷ درصد در نیمه اول سال ۲۰۲۵ کاهش یافته است. اکثر کشورهای اروپایی پس از تهاجم مسکو به اوکراین در سال ۲۰۲۲، واردات از روسیه را متوقف کردند.
قراردادهای خط لوله روسیه در آستانه انقضا
قراردادهای بلندمدت خط لوله روسیه با ترکیه برای تامین ۲۲ میلیارد مترمکعب (bcm) گاز در سال از طریق خطوط لوله «بلو استریم» و «ترک‌استریم» در حال نزدیک شدن به انقضاست. قرارداد ۱۰ میلیارد مترمکعبی ایران در اواسط سال آینده منقضی می‌شود، در حالی که قراردادهای جمهوری آذربایجان با مجموع ۹.۵ میلیارد مترمکعب تا سال‌های ۲۰۳۰ و ۲۰۳۳ ادامه دارد.
ترکیه احتمالا برخی از این قراردادها را تمدید خواهد کرد اما به دنبال شرایط انعطاف‌پذیرتر و حجم کمتری خواهد بود تا تنوع منابع تامین خود را افزایش دهد.
بر اساس محاسبات رویترز، تولید داخلی و واردات LNG قراردادشده از سال ۲۰۲۸ به بیش از ۲۶ میلیارد مترمکعب در سال خواهد رسید، در حالی که این رقم در سال جاری ۱۵ میلیارد مترمکعب است.
واردات LNG از آمریکا دو برابر خواهد شد
این میزان بیش از نیمی از تقاضای گازی ترکیه، حدود ۵۳ میلیارد مترمکعب، را پوشش خواهد داد و شکاف برای واردات خط لوله را به حدود ۲۶ میلیارد مترمکعب کاهش می‌دهد، بسیار کمتر از ۴۱ میلیارد مترمکعب تأمین قراردادشده کنونی از روسیه، ایران و جمهوری آذربایجان.
برای حمایت از این تغییر، ترکیه قراردادهای LNG به ارزش ۴۳ میلیارد دلار با تامین‌کنندگان آمریکایی امضا کرده است، از جمله توافقی ۲۰ ساله با شرکت مرکوریا در سپتامبر. بر اساس اعلام بورس انرژی ترکیه، این کشور ظرفیت واردات LNG سالانه ۵۸ میلیارد مترمکعبی ایجاد کرده که برای پوشش کل تقاضای آن کافی است.
با وجود این، گاز روسیه همچنان با ظرفیت کامل جریان دارد و کرملین اعلام کرده که همکاری با آنکارا همچنان قوی است.
«الکسی بلوگوریف» از مؤسسه انرژی و مالی مسکو معتقد است که ترکیه، در تئوری، می‌تواند طی دو تا سه سال واردات از مسکو را متوقف کند، اما این کار را نخواهد کرد، زیرا «گاز روسیه از نظر قیمت رقابتی است و مازادی ایجاد می‌کند که شرکت BOTAS می‌تواند از آن برای فشار بر دیگر تامین‌کنندگان استفاده کند.»
وزیر انرژی ترکیه، در مصاحبه‌ای تلویزیونی در اکتبر گفت که ترکیه باید گاز را از همه تامین‌کنندگان موجود، از جمله روسیه، ایران و آذربایجان، تامین کند اما خاطرنشان کرد که LNG آمریکا گزینه‌های ارزان‌تری ارائه می‌دهد.
برخی کارشناسان معتقدند که ترکیه می‌تواند گاز روسیه و ایران را در داخل مصرف و تولید داخلی خود را صادر کند و LNG وارداتی را پس از ممنوعیت واردات انرژی روسیه توسط اروپا تا سال ۲۰۲۸ باز صادر کند.
شرکت BOTAS ترکیه قبلا قراردادهایی برای تامین حجم کمی گاز به مجارستان و رومانی امضا کرده تا به یک مرکز تجارت گاز منطقه‌ای تبدیل شود. فراتر از گاز، آنکارا روابط عمیقی با مسکو دارد. شرکت روس‌اتم روسیه در حال ساخت اولین نیروگاه هسته‌ای ترکیه و مسکو بزرگ‌ترین تامین‌کننده نفت خام و دیزل این کشور است.
نظر شما