به گزارش بازار، دیده بان آمریکا چین در مقاله ای تحلیلی درباره جنگ های آینده با اشاره به جنگ ایران و اسرائیل نوشت:
راه قدیمی جنگ از بین رفته است. پیروزی دیگر متعلق به قوی‌ترین گردان نیست، بلکه به سریع‌ترین پردازنده تعلق دارد. سیستم گاسپل به تنهایی داده‌ها را با سرعتی ۶۴ برابر سرعت مورد استفاده در سال ۲۰۲۳ پردازش می‌کرد، که در فضای ابری ایزوله مایکروسافت آژور میزبانی می‌شد، به لطف همکاری سطح بالا با مایکروسافت و OpenAI.
همه غول‌های هوش مصنوعی آمریکایی — OpenAI، مایکروسافت، آژور، NVIDIA — و پیمانکاران حیاتی آنها مانند TSMC از مدت‌ها پیش به تلاش‌های جنگی پیوسته‌اند. اگر یک عامل تعیین‌کننده در دقت ویرانگر حمله اسرائیل به ایران وجود داشته باشد، آن قدرت محاسباتی مبتنی بر هوش مصنوعی، ترکیب داده‌های بلادرنگ و هدف‌گیری با سرعت ماشین بود که توسط این شرکت‌ها ممکن شد. آنها دیگر شرکت‌های فناوری بی‌طرف نیستند؛ آنها اجزای جدایی‌ناپذیر مجتمع نظامی-صنعتی ایالات متحده هستند.
همیشه شنیده‌اید که مردم هشدار می‌دهند هوش مصنوعی می‌تواند فاجعه‌ای برای بشریت به بار آورد — "اگر به دست افراد اشتباه بیفتد. " این یک افسانه آرامش‌بخش است: که خطر هوش مصنوعی در آینده‌ای فرضی نهفته است، بسته به اینکه چه کسی آن را به کار گیرد. اما فریب نخورید. این مرحله اولیه یک بحث انتزاعی نیست. هوش مصنوعی از قبل در دست قدرت‌های نسل‌کش و ویرانگر است. از قبل ویرانگری می‌کند — نه در تئوری، بلکه در عمل. نه فردا، بلکه امروز.
OpenAI زمانی علناً متعهد شد که فناوری‌هایش برای مقاصد نظامی استفاده نخواهد شد. اما آن بند بی‌سروصدا ناپدید شده است. امروز، این شرکت وارد همکاری‌های مستقیم با مؤسسات اسرائیلی می‌شود — و اگر OpenAI این کار را انجام می‌دهد، مطمئن باشید هر شرکت بزرگ هوش مصنوعی آمریکایی دیگری نیز این کار را می‌کند. آنها به طور کامل در سیستم نظامی ایالات متحده — و به تبع آن، در معماری حمله اسرائیل — ادغام شده‌اند.
اسرائیل صرفاً در حال آزمایش هوش مصنوعی نظامی نیست — آن را به کار می‌گیرد، عملیاتی می‌کند، و کشندگی آن را در مقیاس وسیع نشان می‌دهد. حمله به ایران پیش‌نمایشی از آنچه جنگ هوش مصنوعی می‌تواند باشد نبود؛ بلکه از قبل خود واقعیت بود. فاجعه این است که اکثر جهان هنوز این را درک نکرده‌اند.
در قلب عملیات «عروسی سرخ» یک موتور اطلاعاتی حلقه بسته قرار داشت که توسط شهود انسانی و دقت الگوریتمی هدایت می‌شد. سه نهاد — موساد، واحد ۸۲۰۰ و واحد ۹۹۰۰ — سه‌گانه تخریب را تشکیل می‌دادند. هر یک یک رشته منحصربه‌فرد را به همراه داشت: اطلاعات انسانی، ضبط سیگنال، و تأیید بصری. آنها با هم یک چرخه را تشکیل می‌دادند: رهگیری → شناسایی → تأیید → حمله → ارزیابی.
واحد ۸۲۰۰ — بخش افسانه‌ای اطلاعات سیگنالی (SIGINT) اسرائیل — به جهان گوش می‌دهد. این واحد اتر الکترومغناطیسی را جمع‌آوری می‌کند، چت‌های واتساپ را رهگیری می‌کند، مکالمات فارسی را رمزگشایی می‌کند و بدافزارها را در شبکه‌های متخاصم جاسازی می‌کند. این واحد یکی از بزرگترین ایستگاه‌های شنود جهان را مدیریت می‌کند و بر سراسر خاورمیانه، آفریقا و اروپا نظارت دارد. می‌تواند برنامه‌ریزی برای گذر شناسایی توسط ماهواره‌های جاسوسی کلاس اوفک (پلتفرم‌های نظارت فضایی اسرائیل که قادر به گرفتن تصاویر با وضوح بالا و رهگیری سیگنال‌ها از مدار هستند) را انجام دهد یا به آرامی مکالمات تلفن‌های هوشمند ناامن را شنود کند. به عبارت دیگر، واحد ۸۲۰۰ فقط هک نمی‌کند — بلکه چشمان مداری را فرماندهی می‌کند و ماهواره‌ها را برای مشاهده مکان‌های خاص در زمان‌های خاص هدایت می‌کند تا به نفوذ دیجیتال خود کمک کند.
سپس واحد ۹۹۰۰ می‌آید — چشم در آسمان، و مسلماً بصری‌ترین بخش اطلاعاتی اسرائیل. آنها متخصص در اطلاعات جغرافیایی (GEOINT) هستند و تصاویر پهپادی و ماهواره‌ای را با دقت جراحی پردازش می‌کنند. این فقط درباره خواندن نقشه‌ها نیست — بلکه درباره تفسیر جزئیات نامرئی است که رازها را فاش می‌کنند.
یک سایه محو در کنار دریچه یک پناهگاه ممکن است نشان‌دهنده حرکت اخیر باشد. یک رد لاستیک تغییر یافته در نزدیکی یک سیلو پرتاب ممکن است نشان‌دهنده سوخت‌گیری مجدد باشد. جهت پارک وسایل نقلیه می‌تواند استقرار قریب‌الوقوع را نشان دهد. تحلیلگران واحد ۹۹۰۰ آموزش دیده‌اند تا چیزهایی را که دیگران نادیده می‌گیرند، متوجه شوند.
آنها زمین را تا کوچکترین جزئیات ترسیم می‌کنند: هر پستی و بلندی، هر دریچه حرارتی، حتی هر مسیر پنهان. پلاک خودروهای در حال حرکت سریع از ارتفاع ۴۰,۰۰۰ فوتی در میانه فریم خوانده می‌شوند. ترکیب کاروان‌ها بر اساس تعداد محور، نوع تانکر سوخت و حتی شکل سایبان تقسیم‌بندی می‌شوند — بنابراین آنها می‌توانند تشخیص دهند که آیا وسیله نقلیه در حال حمل غذا، موشک یا محموله انسانی است.
آنها فراتر می‌روند. تحلیلگران امضاهای حرارتی را برای تشخیص گرمای بدن در تونل‌های زیرزمینی بررسی می‌کنند، الگوهای حرکت وسایل نقلیه را برای تخمین چرخه‌های خواب واحدهای دشمن مشاهده می‌کنند، و شرایط آب و هوایی — پوشش ابر، رانش باد، رطوبت خاک — را تجزیه و تحلیل می‌کنند تا نه تنها مکان هدف، بلکه زمانی که آسیب‌پذیرترین است را تعیین کنند. به عنوان مثال، اگر یک باتری موشکی معمولاً استتار شده باشد اما باید برای خنک شدن در شرایط حرارتی خاصی روباز شود، واحد ۹۹۰۰ می‌داند که این لحظه چه زمانی رخ خواهد داد.
آنها حتی روحیه سربازان را از طریق تصاویر ماهواره‌ای ارزیابی می‌کنند: آیا سربازان با نظم راه می‌روند یا با خستگی خمیده شده‌اند؟ آیا آرایش‌های آموزشی منظم هستند یا نامرتب؟ این نشانگرهای بصری میکروسکوپی طبقه‌بندی می‌شوند، دارای برچسب زمانی هستند و بر روی مدل‌های رفتاری بلندمدت قرار می‌گیرند تا تغییرات عملیاتی را پیش‌بینی کنند. اگر همه اینها فقط توسط تحلیلگران انسانی انجام می‌شد، حجم کار نجومی می‌بود. اما اکنون، بخش زیادی از این بار تحلیلی به هوش مصنوعی منتقل شده است — که به واحد ۹۹۰۰ قابلیت تقریباً نامحدودی برای پردازش، مقایسه و شناسایی الگوها در مجموعه‌های داده عظیم در زمان واقعی می‌دهد.
در واقع، واحد ۹۹۰۰ چیزی را می‌بیند که هیچ‌کس دیگری نمی‌بیند — نه فقط با ماهواره‌ها، بلکه با چشمان آموزش‌دیده انسانی تقویت شده با هوش مصنوعی. اگر واحد ۸۲۰۰ جهان را می‌شنود و موساد بازیگران را استخدام می‌کند، واحد ۹۹۰۰ کل صحنه را تماشا می‌کند.
در همین حال، موساد قدیمی ابعاد انسانی را هماهنگ می‌کند. این سازمان یک سیستم مجهز به هوش مصنوعی به نام HADS (سیستم توسعه دارایی انسانی) را اجرا می‌کند — که قادر به مدیریت کل چرخه جاسوسی است: از استخدام یک سرایدار در نزدیکی یک پایگاه موشکی (کسی که دسترسی فیزیکی به مناطق حساس دارد اما جلب توجه نمی‌کند) تا فعال‌سازی کانال‌های ارتباطی رمزگذاری شده در عمق قلمرو متخاصم.
در گذشته، افسران پرونده موساد مجبور بودند این کار را به صورت دستی انجام دهند — پرونده‌ها را جستجو می‌کردند، رفتارها را مشاهده می‌کردند، ریسک‌ها را ارزیابی می‌کردند، و به آرامی و تک تک دارایی‌ها را پرورش می‌دادند. این یک فرآیند کند و پرهزینه بود. اما اکنون، HADS این کار را در مقیاس ماشینی انجام می‌دهد. این سیستم از الگوریتم‌های پیشرفته برای غربال کردن میلیون‌ها پروفایل دیجیتال استفاده می‌کند و دیدگاه‌های سیاسی، کینه‌ها، آسیب‌های خانوادگی، ناکامی‌های شغلی یا گرایش‌های ایدئولوژیکی افراد را تجزیه و تحلیل می‌کند — هر چیزی که می‌تواند نشان‌دهنده انگیزه‌ای برای خیانت، همکاری یا خرابکاری باشد.
تصور کنید یک زن جوان ایرانی که با وحشت تماشا کرد که دختری در اعتراض به یک حکم احتمالی زندان فقط به خاطر تلاش برای تماشای یک مسابقه فوتبال خود را آتش زد. این نوع ضربه و خشم ردی از خود در فضای دیجیتال به جا می‌گذارد — توییت‌ها، پست‌ها، حتی پیام‌های رمزگذاری‌شده، تاریخچه مرورگر حذف‌شده. HADS آن را شناسایی می‌کند. او را به عنوان فردی از نظر عاطفی آماده، از نظر سیاسی آگاه، و از نظر ایدئولوژیک همسو با اهداف موساد پرچم‌گذاری می‌کند. او به یک دارایی بالقوه تبدیل می‌شود. متأسفانه، در ایران، افرادی که grievances عمیق علیه رژیم دارند فراوانند — که این کشور را به یک بستر غم‌انگیز و حاصلخیز برای موساد جهت شناسایی و استخدام دارایی‌های انسانی تبدیل می‌کند.
HADS گیگاتن‌ها از "زباله‌های دیجیتال" را استخراج می‌کند: تاریخچه شبکه‌های اجتماعی، پایگاه‌های داده لو رفته، متادیتای موبایل، و الگوهای رفتاری. بسیاری از این داده‌های خام احتمالاً از شبکه‌های نظارت جهانی — به ویژه از آژانس امنیت ملی (NSA)، معادل آمریکایی واحد ۸۲۰۰ — که برنامه‌های جمع‌آوری انبوه آن توسط ادوارد اسنودن فاش شد، می‌آیند. آنچه زمانی سال‌ها کار میدانی و شهود انسانی طول می‌کشید، اکنون با سرعت ماشین انجام می‌شود.
چیزی که گاسپل را منحصر به فرد می‌کند، توانایی آن در خودکارسازی تصمیمات زنجیره کشتار است: به محض شناسایی یک هدف (مثلاً یک پرتابگر موشک که در حیاط خلوت نصب می‌شود)، گاسپل می‌تواند فوراً داده‌ها را بررسی کند، هدف را تأیید کند، دارایی حمله مناسب (یک پهپاد، جت یا واحد توپخانه) را تعیین کند، و دستور شلیک را صادر کند — همه اینها در عرض چند ثانیه.
رقابت‌های جناحی بین نیروی قدس، نیروهای زمینی و اطلاعات غیرنظامی منجر به تأخیر، تکرار و از دست دادن هشدارها می‌شود. مقامات عالی‌رتبه از تلگرام، واتساپ و اینستاگرام استفاده می‌کنند — اغلب با آیفون‌ها از طریق VPN که مایه شادی سازمان اطلاعاتی اسرائیل است. موساد به سادگی از این جریان سواری می‌گیرد.
به طور غم‌انگیز — و تقریباً نابخشودنی — نخبگان ایرانی، به ویژه رهبری نظامی، اطلاعاتی و سیاسی آن، هنوز نسبت به چگونگی عملکرد اطلاعات کمک‌گرفته از هوش مصنوعی اسرائیل تا حد بی‌مبالاتی بی‌اطلاع هستند. آنها در جهانی که توسط فریب لایه‌ای و همه‌دانی دیجیتال اداره می‌شود، ساده‌لوح هستند. هر کاری که انجام می‌دهند، هر حرفی که می‌زنند، یک کتاب باز برای اطلاعات اسرائیل است. آنها نمی‌توانند در برابر کوچکترین بررسی موساد، واحد ۸۲۰۰ و واحد ۹۹۰۰ مقاومت کنند — که قابلیت‌های ترکیبی آنها هر حرکت، هر مکالمه، هر سیگنال را با دقت الگوریتمی ترسیم می‌کند. وقتی می‌خوابند، چه می‌خورند، کجا می‌روند — هر جزئیاتی نظارت، بررسی متقابل و طبقه‌بندی می‌شود.
بدتر از آن این است که آنها حتی به نظر نمی‌رسد متوجه شوند که چه چیزی باید محرمانه بماند. به عنوان مثال، دانشمندان هسته‌ای ایران آشکارا با روزنامه‌نگاران صحبت می‌کنند، نام و چهره آنها در رسانه‌های دولتی منتشر می‌شود، روال عادی زندگی آنها علناً شناخته شده است. این را با چین مقایسه کنید، جایی که هویت دانشمندان هسته‌ای ارشد اغلب برای تمام عمر پنهان می‌ماند. تنها پس از مرگ آنها — گاهی دهه‌ها بعد — مردم می‌فهمند که این مردان تمام عمر خود را در سکوت برای آرمان ملی کار کرده‌اند. در ایران، برعکس، افشاگری عادی شده است، و دیده شدن در جهانی که موساد تنها به یک تکه داده برای حمله نیاز دارد، حکم مرگ می‌شود.
یک نظرسنجی پارلمانی ایران در سال ۲۰۲۴ نشان داد که ۸۰ درصد از پاسخ‌دهندگان از VPN استفاده می‌کنند. موساد از این فرصت استفاده می‌کند — عاملان خود را برای بهره‌برداری از فیلترهای دیجیتال منسوخ ایران آموزش می‌دهد. ابزارهای فایروال آنها، که اغلب از نرم‌افزارهای غربی منقضی شده ساخته شده‌اند، مملو از حفره هستند. تمام دانشمندان ایرانی با خوشحالی مصاحبه‌های تلویزیونی می‌دهند؛ مقامات امنیتی از دستگاه‌های شخصی (آیفون) استفاده می‌کنند. تنها در ۱۷ ژوئن، پس از حمله دوم، فرماندهی سایبری ایران سرانجام استفاده مقامات از تلفن‌های هوشمند متصل به شبکه عمومی را ممنوع کرد.
اغراق نیست اگر بگوییم دولت و ارتش ایران تحت دیده‌بانی تقریباً کامل اطلاعات اسرائیل فعالیت می‌کنند — در واقع، این دیده‌بانی آنقدر کامل است که گویی یک پخش زنده از هر تصمیمی که می‌گیرند، هر جلسه‌ای که برگزار می‌کنند، هر حرکتی که برنامه‌ریزی می‌کنند، وجود دارد.
میزان افشاگری آنقدر پوچ است که فرماندهی عالی ایران ممکن است اتاق‌های جنگ خود را در یوتیوب پخش زنده کند — موساد چیزی را که از قبل نمی‌داند، یاد نخواهد گرفت.
ماهیت جنگ به طور اساسی تغییر کرده است — و ایران و همه کشورها خوب است که این را درک کنند و خود را وفق دهند.
[عکس وزیر امور خارجه ایران، سید عباس عراقچی، که مدت‌ها پس از حمله ۱۳ ژوئن اسرائیل هنوز از آیفون استفاده می‌کند.]
نظر شما