بازار؛ گروه بین الملل: هر ماه، «پروژه جنوب جهانی در نظم جهانی» جلسه ای را با حضور کارشناسان از سراسر جنوب جهانی تشکیل می دهد تا در مورد روابط بین الملل از دیدگاه آنها بحث کرده، تفکر متعارف را به چالش بکشد، و دیدگاه های غیر غربی را به محافل سیاسی برجسته در واشنگتن تزریق کند؛ در حالی که در ۱۶ فوریه، شبکه جنوب جهانی در نظم جهانی درباره ریاست برزیل بر گروه ۲۰ در سال ۲۰۲۴ بحث کرد.
دستور کار جی ۲۰ برزیل، منافع مشترک کشورهای جنوب جهانی را پیش می برد. این منافع شامل ترویج توسعه پایدار، مقابله با گرسنگی و فقر در سطح جهانی، و اصلاح نهادهای حکمرانی جهانی است که برای دستیابی به این اهداف، برزیل سه چارچوب جدید را تحت حمایت جی ۲۰ ایجاد کرده است: گروه ویژه برای اتحاد جهانی علیه گرسنگی و فقر، ابتکار اقتصاد زیستی، و گروه ویژه بسیج جهانی علیه تغییرات اقلیمی. علاوه بر این، برزیل یک گروه اجتماعی بی‌سابقه جی ۲۰ را راه‌اندازی کرده است که هدف آن افزایش مشارکت سازمان‌های جامعه مدنی در بحث‌ها و فرآیندهای تصمیم‌گیری این گروه است.
ریاست برزیل در جی ۲۰، فرصتی برای توسعه یک برنامه تعامل مبتنی بر همدلی استراتژیک و درک متقابل برای همکاری با شرکای جنوب جهانی در یافتن راه حل هایی برای شرایط اضطراری جهانی مانند تغییرات آب و هوایی است
جنوب جهانی از فرصت بی‌سابقه‌ای برای شکل‌دهی به دستور کار جی ۲۰ برخوردار است، به‌ویژه به این دلیل که این گروه توسط کشورهای متوالی جنوب جهانی رهبری شده است: اندونزی در سال ۲۰۲۲، هند در سال ۲۰۲۳، برزیل در سال ۲۰۲۴، و آفریقای جنوبی در ۲۰۲۵. همراه با فرآیندهای چندقطبی فزاینده، از جمله تلاش‌های مشابه به رهبری برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی (بریکس) و پنج عضو جدید آن، این لحظه به کشورهای جنوب جهانی فرصتی نادر و ملموس برای پیشبرد منافع خود در صحنه بین‌المللی می‌دهد.
برای ایالات متحده که در سال ۲۰۲۶ ریاست جی ۲۰ را بر عهده خواهد داشت، ریاست برزیل در این گروه، فرصتی برای توسعه یک برنامه تعامل مبتنی بر همدلی استراتژیک و درک متقابل برای همکاری با شرکای جنوب جهانی در یافتن راه حل هایی برای شرایط اضطراری جهانی مانند تغییرات آب و هوایی است. با این وجود، نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ ایالات متحده عامل تعیین کننده ای در زمینه چنین همکاری خواهد بود. ایالات متحده باید ریاست برزیل بر گروه ۲۰ را به عنوان فرصتی برای بازنگری رویکرد خود در قبال جنوب جهانی ببیند.
در همین راستا دیدگاه چند تن از کارشناسان را در رابطه با این موضوع مرور می کنیم.
لئوناردو راموس، دانشیار روابط بین‌الملل، دانشگاه کاتولیک پاپی میناس گرایس
بازنگری رویکرد امریکا در قبال جنوب جهانی
راموس معتقد است که جی بیست نقش خود را به عنوان یک انجمن حیاتی برای مذاکره، شبیه به یک باشگاه یا یک قدرت شبکه ایمن کرده است. اگرچه تعهدات انجام شده توسط اعضای آن اهمیت انکارناپذیری در پیشبرد توافقنامه های جهانی دارد، اما نشانه واقعی مرتبط بودن آن در گفتگوهایی است که بین اعضا و بازیگران دعوت شده (از جمله کشورها و سازمان های بین المللی، در میان سایر نهادها) تقویت می شود. در سال جاری، انتظارات قابل توجهی از ریاست جمهوری برزیل در مورد تمرکز آن بر مبارزه با گرسنگی، فقر و نابرابری و همچنین مسائل زیست محیطی وجود دارد.
برزیل با موقعیت نوظهور قدرت متوسط خود، می‌تواند به عنوان یک بازیگر مهم با حمایت از صداهای جنوب جهانی ظاهر شود
او بر این باور است که با این وجود، نظم جهانی کنونی وضعیت حساسی را نشان می‌دهد که تحت فشار درگیری‌های بین‌المللی در اوکراین و غزه است که بر دستور کار جهانی تأثیر می‌گذارد. در این زمینه، نشست‌های جی ۲۰ در طول سال ۲۰۲۴ پتانسیل مذاکرات تشدید شده در مورد این موضوعات حساس را دارد. این مسئله می تواند فرصت هایی را برای ایجاد جایگزین های مناسب بین قدرت های بزرگ جهانی و منطقه ای ایجاد کند. برزیل با موقعیت نوظهور قدرت متوسط خود، می‌تواند به عنوان یک بازیگر مهم با حمایت از صداهای جنوب جهانی ظاهر شود، در حالی که این ارتباط رو به رشد جی ۲۰ باید با ایالات متحده که در سال ۲۰۲۶ ریاست جمهوری را بر عهده می گیرد، طنین انداز شود.
لئوناردو راموس اینگونه استدلال کرده که دولت ایالات متحده، جی بیست را به عنوان یک پلت فرم ارزشمند برای تعامل مجدد با برخی از کشورهای جنوب جهانی می شناسد. در نتیجه، نشست آتی در برزیل فرصتی حیاتی برای شکل‌دهی سیاست خارجی ایالات متحده به منظور دربرداشتن منافع جنوب جهانی است.
ماریا فولی، مدیر اجرایی و موسس پلتفرم سیپو
موفقیت ریاست برزیل و هموار ساختن راه برای تحقق COP۳۰
فولی معتقد است که در سال آینده، تصمیم‌های کلیدی که می‌توانند آینده سیاره زمین را شکل دهند، از طریق برزیل به عنوان ریاست بر جی ۲۰، گروه بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان، منتقل می‌شوند. برزیل همچنین میزبان سی امین کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی (COP۳۰) خواهد بود که قرار است در سال ۲۰۲۵ در برگزار شود. موفقیت یک ابتکار می تواند راه را برای موفقیت دیگری هموار کند. در COP۲۸ که در دسامبر ۲۰۲۳ در دبی، امارات برگزار شد، با وجود کوتاهی از آنچه که شرایط اضطراری آب و هوایی نیاز دارد، کشورها با متعهد شدن به دور شدن از سوخت های فسیلی در سیستم های انرژی برای اولین بار تاریخ ساز شدند. علاوه بر این، آنها توافق کردند که ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر را در سطح جهان سه برابر کنند و تا سال ۲۰۳۰ میانگین سالانه جهانی بهبود بهره وری انرژی را به میزان دو برابر برسانند.
وی بر این باور است که برای تبدیل این اقدامات به عمل، باید بر چالش تامین مالی غلبه کرد. اگرچه کشورهای توسعه یافته هنوز برای تحقق وعده تخصیص سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار برای تامین مالی آب و هوا تلاش می کنند، کشورهای در حال توسعه برای دستیابی به اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود که به عنوان کمک های تعیین شده ملی تا سال ۲۰۳۰ شناخته می شوند، به نزدیک به شش تریلیون دلار نیاز دارند. بدتر از آن، ۳.۳ میلیارد نفر، تقریبا نیمی از جمعیت جهان، در کشورهایی زندگی می کنند که به شدت بدهکار هستند؛ جایی که بودجه بیشتری به پرداخت بهره بدهی ها اختصاص می یابد تا خدمات ضروری مانند بهداشت و آموزش. در این زمینه، جی بیست می تواند تفاوت قابل توجهی ایجاد کند. به عنوان مجمع اولیه برای همکاری های اقتصادی بین المللی، برای اینکه از نظر اجتماعی عادلانه باشد، می تواند اجماع سیاسی را برای ایجاد ابزارهای مالی لازم برای گذار کشورها به اقتصادهای سبزتر تقویت کند.
اگر جی بیست نتواند مسیرهای مناسبی برای تامین مالی آب و هوا و توسعه پایدار و شرایط مطلوب تری برای کشورهایی ایجاد کند که بیشتر به بازسازی سطوح بدهی ناپایدار فعلی خود نیاز دارند، مذاکره کنندگان بدون اعتبار به بلم برزیل خواهند آمد
ماریا فولی استدلال کرده که برزیل این نیاز را با تعریف موضوع ریاست دوره ای جی ۲۰ به عنوان ساختن جهانی عادلانه و یک سیاره پایدار و با ایجاد یک گروه ویژه برای بسیج جهانی علیه تغییرات اقلیمی تشخیص داده است. همراه با دیگر چارچوب‌های گروه ۲۰، این گروه دارای پتانسیل ایجاد شرایطی برای رهبران جهان است تا در شهر آمازون برزیل در بلم گردهم آیند و شانس اجتناب از سناریوی فاجعه‌بار افزایش دمای جهانی بیش از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد را افزایش دهد. اول اینکه، گروه ۲۰ به عنوان گروهی متشکل از کشورهایی که مسئول ۸۰ درصد تولید ناخالص داخلی جهان هستند، می‌توانند و باید رهبری را در ایجاد یک محیط سیاسی مطلوب در سطح جهانی برای یک هدف جدید و کمی جمعی قوی در مورد تأمین مالی آب و هوا که در COP۲۹ مورد توافق قرار گیرد، به عهده بگیرند. دوم، گروه بیست بهترین انجمن برای ایجاد اصلاحات عمیق در معماری مالی بین‌المللی است.
وی معتقد است که این امر مستلزم آن است که اقتصادهای توسعه‌یافته گروه بیست به درخواست تاریخی جنوب جهانی برای نمایندگی بیشتر پاسخ دهند و گام‌های ملموسی در جهت توزیع مجدد معنادار قدرت رای در نهادهایی مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی بردارند. در سال ۲۰۲۵، در خلال COP۳۰، کشورها باید مشارکت های تعیین شده در سطح ملی جدید و جاه طلبانه تری را ارائه کنند که همه بخش های اقتصادی را پوشش می دهد. تا آن زمان، اگر جی بیست نتواند مسیرهای مناسبی برای تامین مالی آب و هوا و توسعه پایدار و شرایط مطلوب تری برای کشورهایی ایجاد کند که بیشتر به بازسازی سطوح بدهی ناپایدار فعلی خود نیاز دارند، مذاکره کنندگان بدون اعتبار به بلم خواهند آمد. بنابراین این امر تلاش بیشتری می طلبد.
برای مقابله با چالش های جهانی امروز، جامعه بین المللی به یک سیستم مالی جهانی نیاز دارد که نیازهای کشورهای در حال توسعه را در مرکز هر تصمیم و هر مکانیزم قرار دهد
آنا گارسیا، دانشیار روابط بین الملل و در برنامه تحصیلات تکمیلی در علوم اجتماعی، دانشگاه فدرال روستایی ریودوژانیرو
سیستم مالی بین المللی جنوب جهانی محور
گارسیا استدلال کرده که معماری مالی بین‌المللی موجود که پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شد، به طور فزاینده‌ای نشانه‌هایی از منسوخ شدن را نشان می‌دهد و در تسهیل دستیابی به اهداف توسعه پایدار بی‌اثر بوده است. برای مقابله با چالش های جهانی امروز، جامعه بین المللی به یک سیستم مالی جهانی نیاز دارد که نیازهای کشورهای در حال توسعه را در مرکز هر تصمیم و هر مکانیزم قرار دهد. از جمله مهمترین مسائل جاری، بحران بدهی در جنوب جهانی است، جایی که کشورها با افزایش هزینه ها و کاهش دسترسی به بازارهای اعتباری روبرو هستند. هزینه های بالای بدهی مانع از سرمایه گذاری عمومی در حوزه های اولویت دار برای توسعه اقتصادی و اجتماعی می شود_ که دستیابی به اهداف توسعه پایدار را دشوار می کند_و توافق نامه گروه بیست/ توافق پاریس در مورد حل بدهی ها از ارائه راه حل عادلانه و موثر برای کشورهای فقیر در بحران کوتاهی می کند.
وی معتقد است که موسسات مالی بین‌المللی ساختار رای‌گیری و نمایندگی را حفظ می‌کنند که منعکس‌کننده تغییرات در قدرت اقتصادی جهانی نیست. اصلاحات صندوق بین المللی پول از نظر تعادل جنسیتی، نژادی و منطقه ای نیز عقب مانده است. نابرابری در دسترسی کشورها به نقدینگی در مواقع بحران، با سهم اندکی از حق برداشت ویژه که به آسیب‌پذیرترین کشورها اختصاص داده می‌شود، به یک شبکه ایمنی مالی جهانی پراکنده و ناکافی اشاره دارد. در نهایت، اصلاحات مالیاتی جهانی برای رسیدگی به فرار مالیاتی و اجتناب از مالیات، جریان های مالی غیرقانونی و عدم تعادل در تخصیص حقوق مالیاتی بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به فوریت مورد نیاز است. رازداری بانکی، دیجیتالی شدن و عدم شفافیت مالیاتی، فرار مالیاتی شرکت های چند ملیتی و خانواده های ثروتمند را تسهیل می کند.
آنا گارسیا بر این باور است که سازمان همکاری اقتصادی و توسعه/ چارچوب فراگیر جی بیست، هنوز دارای کسری های حاکمیتی است، منافع کشورهای توسعه یافته را در اولویت قرار می دهد و از مشارکت موثر کشورهای در حال توسعه جلوگیری می کند. جی بیست در اواخر دهه ۱۹۹۰ در شرایط بحران مالی آسیا ایجاد شد. بحران مالی ۲۰۰۸ آن را به مجمع چندجانبه اولیه برای مذاکرات در مورد ثبات مالی تبدیل کرد، زیرا حل بن‌بست‌ها نیازمند مشارکت چین، هند، برزیل و سایر اقتصادهای نوظهور بود. در سال جاری، برزیل ریاست گروه ۲۰ را در لحظه ای مهم برای اصلاح ساختار مالی بین المللی به عهده می گیرد. حال سوالی که مطرح می شود این است که چگونه این گروه می تواند حکمرانی مالی و اقتصادی ایجاد کند که جهان را قادر می سازد تا به بحران های چند بعدی خود رسیدگی کند و زمینه های مشترک برای مقابله با چالش های محیطی، ژئوپلیتیکی و اجتماعی را پیدا کند؟
نظر شما