مرتضی یوسفی طهارم: در گذشته ها اگر در سازمان و نهاد ها بوی فساد می آمد و مشام شهروندان را آزار می داد ولی تا حد ممکن سعی در پنهان کردن بود و پیدا کردن منشا بو آسان نبود. ولی کم کم علاوه بر بوی فساد صدای آن نیز بلند و بلند تر شد که علاوه بر مشام گوش شهروندان نیز آزار ببیند که پنهان کردنش کار راحتی برای مفسدان نبود.
با گذر زمان تصویر فساد نیز در جای جای کشور به نمایش درآمد از برج ها و کاخ های مجلل در کوچه های باریک تا بلندای قله ها گرفته تا قبر ها و قبرستان خاص با سنگ ها و فرم های خاص در مکان های خوش آب و هوا.
سیستمی که رسالت پیشگیری و مبارزه با فساد را داشت گویا در این سالهای طولانی نه تنها حس بویایی و شنوایی نداشت و متوجه بو و صدا فساد نشد حتی نابینا هم بود کاخ ها را در بلندی کوهها و در درون دره ها و رودخانه ها ندید و حتی قبر و قبرستان خاص هم توجهش را جلب نکرد.
شاید اینبار حس لامسه سیستم فساد را حس کرده و کاری کند که مشام، گوش و چشم مردم بیش از این آزار نبیند.
نشان دادن دادگاه برخی از مفسدان به مردم تا زمانی که بو، صدا و تصویر فساد در سازمانها، نهادها و در سطح جامعه وجود دارد چیزی جز آزار بیشتر مردم نخواهد بود.
با از بین بردن مفسدان فساد از بین نمیرود، باید امکان فساد وجود نداشته باشد و مفسد که هم وطن و هم کیش ما است تولید نشود.
نظر شما