بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی گلوبال تایمز اخیرا مقاله ای با قلم «دینگ باند» با عنوان «شورش های فرانسه نشان دهنده جنبه منفی مدل های توسعه غربی» منتشر کرده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
شورش های خشونت آمیز در سراسر فرانسه زیبا و شیک منجر به آتش کشیدن بیش از ۱۳۵۰ خودرو شده است. اقدام بی‌ملاحظه یک پلیس فرانسوی باعث فوران ناگهانی خشم فروخورده شده است. در اول جولای، دولت فرانسه ۴۵ هزار افسر پلیس را با پشتیبانی خودروهای زرهی سبک برای حفظ نظم و قانون مستقر کرد.
چرا فرانسویان مغرور و رمانتیک چنین خصومتی نشان می دهند؟ از جنبش جلیقه زردها تا اعتراض به اصلاحات حقوق بازنشستگی و اکنون شورش علیه تبعیض نژادی، فرانسه در سال های اخیر به دلیل مسائل اجتماعی مختلف شاهد موج ناآرامی ها یکی پس از دیگری بوده است.
پس از ناآرامی‌ها، رسانه‌های فرانسوی و اروپایی مانند گذشته برای تجویز راه‌حل عجله داشتند. برخی پیشنهاد تسریع اصلاحات در سیستم پلیس و رسیدگی به تبعیض نژادی را پیشنهاد می‌کنند، در حالی که برخی دیگر یافتن راه‌هایی برای پر کردن شکاف عظیم بین ثروتمندان و فقرا و مقابله با افزایش بیکاری را پیشنهاد می‌کنند. اما این نسخه ها درواقع همان نسخه های قدیمی هستند.
موج سوم انقلاب اطلاعاتی به موج چهارم انقلاب هوش مصنوعی تبدیل شده است که امواج مستمر تغییر را به همراه دارد. با این حال پساصنعتی شدن مشکلات پیچیده‌تری را به همراه دارد و تکیه بر فرمول‌های موجود برای راه‌حل‌ها را غیرممکن می‌سازد.
مهم ترین شاخص پسا صنعتی شدن، تغییر اقتصاد ملی از تولید به خدمات است
به گفته «کیان چندان» محقق چینی، اولین تغییر که در آن صنعت جایگزین کشاورزی می شود، پیشرفت قابل توجهی برای پیشرفت بشر تلقی می شود. تغییر دوم شامل گذار از تولید به بخش خدمات به عنوان شکل غالب تولید اقتصادی یک کشور است که به عنوان نوعی پیشرفت نیز دیده می شود. با این حال این امر ممکن است لزوما منعکس کننده واقعیت نباشد. کنار گذاشتن «اقتصاد واقعی» توسط کشورهای توسعه یافته به نفع خدمات نه تنها ناپایدار است، بلکه به توسعه نامتوازن جهانی کمک کرده و موجی از ضد جهانی شدن را برانگیخته است.
اثر جانشینی صنعتی شدن در کشورهای در حال توسعه، تسریع برون سپاری، اپیدمی جهانی و شروع جنگ روسیه و اوکراین همگی این عدم تعادل را تسریع کرده اند. بخش خدمات نه می تواند گودال عمیق بیکاری ناشی از تولید زدایی را پر کند و نه می تواند خود را جدا از تولید حفظ کند.
خشم جوانان فرانسوی به علت بی عدالتی اجتماعی برانگیخته شده است
این اثرات نامطلوب ناشی از رکود اقتصادی در حال شتاب است و عمدتاً بار را به دوش اقشار فرودست و متوسط منتقل می کند و امید مردم به آینده خود را فشرده می کند. دیگر امیدی به اشتغال پایدار، افزایش درآمد و خانواده های شاد نیست.
به نظر می‌رسد که شورش‌هایی که در حال حاضر در فرانسه روی می‌دهند، ناشی از مخالفت با نژادپرستی نهادی است. با این حال بسیاری از مردم به خیابان ها ریختند. بیشتر آنچه در ویدئوها در شبکه های اجتماعی می بینیم جوانان هستند و برخی حتی اسلحه به همراه دارند. خشم آنها به علت بی عدالتی اجتماعی برانگیخته شده است.
فرانسه بدون شک یکی از اولین کشورهای غربی است که به صنعتی شدن دست یافته اما مشکلات زیادی را در جامعه فراصنعتی خود انباشته کرده است. برای گسترش چشم انداز خود، می توانیم ناآرامی های مدنی سال ۱۹۶۸ را به عنوان شروع هرج و مرج اجتماعی مزمن در این کشور بدانیم.
ناآرامی مدنی ۱۹۶۸ رویدادی نمادین از تفکر اجتماعی مدرن غربی است. از آن زمان، جوانان غربی توجه بیشتری به آزادی و تنوع شخصی داشته اند و مفاهیم شغلی سنتی، الگوهای خانواده و سبک زندگی را به چالش می کشند و این نوع تغییر مفهوم، ریشه‌های مشابهی با روند ضد جهانی‌سازی دارد که بعداً ظهور کرد و نشان‌دهنده تشدید مبارزه علیه جهانی‌سازی بود.
پس از بحران مالی سال ۲۰۰۸، کشورهای توسعه یافته توجه بیشتری به شکاف بین فقیر و غنی و کاهش اشتغال داشتند. این روحیه اجتماعی به زودی به چگونگی تحریک احیای تولید در کشورهایشان تبدیل شد و به دنبال آن روایت «آنها مشاغل ما را دزدیدند» و لایحه ریسک زدایی که هدف آن محدود کردن تولید چین است، ایجاد شد. همانطور که به آینده می نگریم، تحقق صنعتی سازی مجدد رویایی دور به نظر می رسد و باید از آنچه در فرانسه اتفاق می افتد آگاه شد.
نظر شما