بازار: پروفسور «جیمر راوچ» استاد کامل اقتصاد دانشگاه کالیفرنیاست. وی رئیس دانشکده اقتصاد این دانشگاه بوده است. او محقق صندوق بین المللی پول نیز به شمار می رود وجوایز متعدد از سازمانهای بین المللی از جمله بانک جهانی را به خود اختصاص داده است. تخصص او توسعه و اقتصاد بین الملل، تجارت بین الملل، اقتصاد توسعه، کسب و کار و شبکه های اجتماعی و کارآفرینی است.
کتاب اخیر وی تحت عنوان «اقتصاد خاورمیانه: رهیافتی تطبیقی» از سوی انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شده است.
« راوچ» در این اثر به مقایسه تطبیقی اقتصاداجتماعی توسعه در خاورمیانه می پردازد. او در این اثر چشم انداز جدیدی در خصوص مباحث و موضوعاتی چون مهاجرت، بهداشت، سرمایه اجتماعی و محیط زیست ارائه می کند.
نویسنده در این اثر منطقه مورد مطالعه را از حیث اقتصادی به گروههای منسجمی تقسیم بندی کرده است. او یک چارچوب تطبیقی برای بررسی پیشرفت در این منطقه به کار برده است. گفتگوی اختصاصی «بازار» با پروفسور «جمیز راوچ» درباره این اثر مهم را با هم می خوانیم.
سوال اصلی شما در کتاب «اقتصاد خاورمیانه: رهیافتی تطبیقی» چیست؟
راوچ: چگونه می توان اقتصادهای چنین منطقه متنوعی را مطالعه کرد؟ کشورهای عربی، ایران و ترکیه به لحاظ فرهنگی پیوند خورده اند اما اقتصاد آنها مبتنی بر صنایع بسیار متفاوت است.
برای پاسخ به این سؤال از چه فرضیه ای استفاده کردید؟ استدلال اصلی شما چیست؟
راوچ: من در این کتاب اقتصادها را به سه گروه تقسیم کردم: اقتصاد کشورهای نفت خیز، اقتصاد کشورهای زیر صحرا و اقتصاد کشورهای مدیترانه ای. اقتصادهای نفت خیز مبتنی بر صادرات نفت و گاز طبیعی هستند. اقتصاد زیر صحرا در آفریقا هنوز با بیماری های عفونی مانند مالاریا دست و پنجه نرم می کنند. اقتصاد مدیترانه ای مبتنی بر تولید کارخانجات برای بازارهای داخلی و اروپایی و گردشگری است. استدلال اصلی من این است که برای ارزیابی عملکرد این اقتصادها ، باید آنها را با اقتصادهای مشابه در سایر نقاط جهان مقایسه کرد.
ضرورت نگارش این کتاب چه بود؟
راوچ: بسیاری از محققان در مورد سیاست کشورهای این منطقه مقاله و کتاب نوشته اند، اما مطلب جامعی در مورد اقتصاد کشورهای این منطقه وجود ندارد.
عمده ترین تفاوت های اقتصادی اجتماعی کشورهای عربی، ایران و ترکیه چیست؟
راوچ: کشورهای زیر صحرا مانند سودان هنوز نیازهای اساسی جمعیت خود یعنی آموزش و مراقبت های بهداشتی را فراهم نکرده اند. کشورهای نفت خیز مانند الجزایر، ایران و عراق سطح تحصیلات و بهداشت جمعیت خود را بالا برده اند اما برای افزایش بیشتر درآمدها نیاز به تنوع بخشیدن به اقتصاد خود دارند. کشورهای مدیترانه ای مانند مصر، مراکش و ترکیه باید به مهارت و فن آوری بیشتری در بخش های خدمات و تولید روی آورند.
رویکرد شما در این کتاب مبتنی بر اقتصاد اجتماعی است. چرا شما از این رویکرد را برای مطالعه اقتصاد خاورمیانه استفاده می کنید؟
راوچ: سازمان ملل متحد این واقعیت را که رفاه نه تنها با سطح درآمد بلکه با سطح تحصیلات و بهداشت نیز سنجیده می شود، به رسمیت شناخته است. برای ارزیابی عملکرد اقتصادهای خاورمیانه، باید علاوه بر درآمد سرانه، طیف گسترده ای از شاخص های اقتصادی اجتماعی نیز مورد مطالعه قرار گیرد.
نظر شما