سیدبهالدین حسینی هاشمی- آمارها نشان می‌دهند که سال ۲۰۲۰ سال سختی برای تمامی‌کشورهای جهان خواهد بود و برای از بین رفتن ویروس کرونا و بازسازی اقتصادی هر کشور، منابع زیادی باید صرف شود. کشور ما نیز از این امر مستثنی نیست. در بسیاری از کشورها برای حمایت از کسب‌وکارهای آسیب‌دیده از ویروس کرونا، بسته‌های حمایتی در نظر گرفته شده و دولتمردان تلاش کردند با همکاری بخش خصوصی و ارائه مشوق‌های لازم از طریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، از تعطیلی کسب‌وکارها به‌ویژه بنگاه‌های کوچک و خرد جلوگیری کنند.
در ایران هم در بسیاری کسب و کارها تخته شده اند و دست فروشان کارگران روز مزد هم تعطیل. شرایط در بنگاه‌های تولیدی هم چنگی به دل نمی‌زند. تقاضا در برخی از رسته‌های تولیدی بین ۷۰ تا ۹۰ درصد کاهش پیدا کرده و بسیاری مجبورند برای حفظ سلامت کارگران خود با نصف یا ۷۰ درصد نیروی کار خود، به فعالیت ادامه دهند.
واقعیت این است که کرونا در بدترین روزگار و ناخوش‌احوالی اقتصادی دولت و شهروندان به ایران آمده و کسب‌وکار ایرانیان را با چالش مواجه کرده است. نه از درآمدهای نفتی خبری هست و نه امیدی به کسب مالیات از کسب و کارها. با این وجود دولت بر سرپا نگه داشتن اقتصاد و حفظ قدرت معیشتی خانوار وعده‌هایی را داده است.
بر اساس آنچه رییس کل بانک مرکزی وعده کرده قرار است که ۴ میلیون خانوار کم درآمد بین ۱ تا ۲ میلیون تومان وام قرض الحسنه ۴درصد دریافت خواهند کرد. به‌علاوه بیش از ۲۳ میلیون خانوار یارانه بگیر نیز، وام خرید با نرخ ۱۲ درصد دریافت می‌کنند. علاوه بر ۲۳ هزار میلیارد تومان وام به یارانه بگیران، بانک‌ها به کمک بانک مرکزی، ۵۲ هزار میلیارد تومان (از کل ۷۵ هزار میلیارد تومان) به بنگاه‌ها و مشاغل آسیب دیده نیز با همان نرخ ۱۲ درصد وام می‌دهند.
اما سوال اصلی اینجاست با توجه به تعویق ۳ ماهه اقساط و مطالبات جاری، منابع مالی بانک‌ها جوابگوی این حجم از تسهیلات خواهد بود. بر اساس آنچه اعلام شده قرار است یک سوم این منابع از محل سپرده بانک‌ها در بانک مرکزی آزاد شود و دو سوم دیگر آن یعنی حدود ۵۰ هزار میلیارد تومان آن را بانک‌ها باید از منابع خود تامین کنند. این تکلیف در حالی به نظام بانکی ابلاغ شده که به دلیل شرایط بد اقتصادی، بانک‌ها قادر به تامین نصف این رقم یعنی ۲۵ هزار میلیارد تومان هم نیستند.
مشکل دیگری که تحقق این وعده را با اما و اگر مواجه ساخته است، روند دریافت تسهیلات است. پروسه وام دهی و تامین وثایق برای گرفتن تسهیلات در ما به قدری سخت و پیچیده است که بسیاری از افراد و صاحبان کسب و کار عطای گرفتن این وام را به لقایش می‌بخشند. متولیان نظام پولی و مالی به خوبی به این وضعیت آگاه هستند. بنابر این می‌توان گفت که این وعده ای است که عملیاتی نخواهد شد و یک آرمان حمایتی است که تنها روی کاغذ شدنی است.
نظر شما