علیرضا محمدی محمد- آثار ویروس پاندمی کرونا (کوید ۱۹ ) در صورت تداوم حدود یک سال بر جهان بصورت زیر پیش بینی میشود:
اقتصاد خیلی از کشورها آبستن رکود بعلت کاهش گردش پول اما آبستن تورم و یا حفظ وضعیت فعلی بعلت رکود تولید و ورشکستگی تولیدکنندگان کالا و خدمات است و زاینده رکود تورمی خواهد بود. لیکن بطور کلی هزینه واقعی تعطیلی در امریکا، اروپا، چین، روسیه، ایتالیا و ژاپن و ... به رکود جهانی عظیمی که تا کنون تجربه نشده خواهد انجامید.
این ویروس در حال ایجاد یک زندگی جدید در قرنطینه مصرف است و تأثیر شگرف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی برجا خواهد گذاشت. مردم دنیا بالاجبار به زندگی آرام با تلاش و فعالیت کمتر، درآمد کمتر، دارایی کمتر و مسافرت کمتر عادت می‌کنند و در نهایت ارزش‌های خود را بازسازی کرده، آنها را از نو می چینند.
شبکه ها و روابط فعلی بهم میریزد و زنجیره تولید و تأمین و شبکه‌های حمل‌ونقل هوایی، دریایی، زمینی و ریلی مختل خواهد شد و️ مردم می آموزند چطور فقط با یک لباس، با یک ابزار ارزشی و یا یک داشته و یک رابطه محدود حضوری و در سطح خانواده، لیکن با روابط مجازی گسترده سازش کنند و شاد باشند.
مردم داشته‌های محبوب قدیمی خود را از نو کشف خواهند کرد، کتابی فراموش‌شده میخوانند و وسیله ای از مد افتاده را بکار خواهند برد و حسابی مایه میگذارند تا زندگی نحیف و رنجور اما متفکرانه و عارفانه را زیبا ببینند.
اختلال با مزایای محیط زیستی
این ویروس همچنین نشان میدهد چطور اختلال اقتصادی میتواند مزایای محیط‌زیستی داشته باشد. از سرعت تخریب جنگلها، معادن و ذخایر انرژی و سرعت ارسال آلاینده ها به هوا و آب و محیط زیست و تخریب اکوسیستمها و ... بعلت کاهش سرعت زندگی کاسته خواهد شد و محیط زیستی سالمتر جهت آسایش و آرامش نسلها و بنیان توسعه واقعی تر خواهد ساخت.
تصاویر جدید آسمان چین و سایر کشورها نشان داد چطور دو ماه بدون تولید هوای آلوده، آسمان را صاف کرده و به مردم اجازه داده نفس بکشند. این یعنی ویروس نشان داد کاهش سرعت یا تعطیلی صنایع میتواند محیط‌زیست بهتری بیافریند که قطعاً در مقیاس بزرگ قابل مشاهده خواهد بود.
البته تأثیر ویروس کرونا چند لایه و پیچیده است، از عدم اطمینان و خوف اجتماعی گرفته تا درکی متفاوت از تأثیر بر حیات ما و دلهره ترسناک سناریوهای احتمالی، از تحقق راهکارهای نهایی برای تاثیر ناخواسته بر جامعه گرفته تا برنامه‌ریزی فعالیتهای عمومی متوقف شده آتی با افکار نوین، که ضرورت انعطاف و چرخش تخصصی در مشاغل آینده را بدنبال دارد. باید پس از مهار کرونا پس‌مانده‌ها را برداشت و همه چیز را از صفر دوباره ساخت.
اجبار به کاهش شتاب
تأثیر شیوع این ویروس وادارمان خواهد کرد شتاب را کم کنیم، از هواپیما سوارشدن بپرهیزیم، در خانه کار کنیم، صرفاً میان دوستان صمیمی و خانواده پی سرگرمی باشیم، و یاد بگیریم قانع و مراقب باشیم.
بعد از کرونا شاید امکان ادامه تولید همین تعداد کالا و خدمت و قدرت انتخاب را نداریم و نسل‌های جوان‌تر هر روز بیشتر می‌فهمند که داشتن و تلنبار کردن لباس و ماشین دیگر حتی جذاب هم نیست. تقاضا و به تبع آن تولید کفش و لباس و ماشین و ابزار کار و لوازم ورزشی و تفریحی و توسعه ای کم میشود.
در شرکت‌های دنیا معمولاً تا نود درصد اقلام، ساخت چین و از مواد نفتی مثل پلاستیک و پلی‌استر است که با رکود تولید و صادرات این کشور. بیم مواجهه با قفسه‌های خالی از کفش و لباس و ملزومات میرود. صادرات مستمر مواد اولیه و کالای واسط چین به هند و خاورمیانه و لوازم پلاستیکی خانه به افریقا که طی سالیان بشدت اقتصادهای بومی را مختل کرده و بیکاری و آلودگی زیادی را باعث شده هم شاید متوقف شود و فرصتهای تازه ای برای تولید بومی ایجاد کند.
ویروس کرونا به ما یادآوری میکند که ما همه برابر هستیم، صرف‌نظر از فرهنگ، مذهب، حرفه، وضعیت مالی یا میزان شهرت. این ویروس با همه ما به طور یکسان برخورد میکند، شاید ما هم باید همین کار را انجام دهیم.
به ما یادآوری میکند که همه به هم وصل هستیم و آنچه بر یک انسان اثر میگذارد، میتواند بر دیگری نیز اثر بگذارد و اینکه مرزهای نادرستی که تعیین کرده‌ایم، ارزش زیادی ندارد و این ویروس نیازی به پاسپورت ندارد و با قراردادن ما در تنگنا و بحران، کسانی را به ما یادآوری میکند که همیشه مورد ظلم واقع شده‌اند.
باز تعریف نیازها و اولویت ها
به ما یادآوری میکند که زندگی چه‌قدر کوتاه است و اینکه مهمترین کار هر انسان کمک به دیگران و بخصوص افراد سالخورده و بیمار است و اینکه جامعه ما چ‍قدر ماده‌گرا شده و در هنگام سختی ها آنچه بدان نیاز داریم، نیازهای اولیه مانند آب و غذا و دارو است، نه تجملاتی که گاهی بدون دلیل بر آنها ارزش می گذاریم.
به ما یادآوری میکند که کارِ اصلی ما شغلمان نیست. شغل کاری است که ما انجام میدهیم، نه آنچه بخاطر آن به دنیا آمده‌ایم. کارِ اصلی ما مراقبت و حفاظت از یکدیگر و کمک به یکدیگر است.
به ما یادآوری میکند که نفس خود را تحت کنترل داشته‌باشیم. یادآوری میکند هرچقدر هم که فکر میکنیم بزرگ هستیم، یا دیگران فکر می‌کنند بزرگ هستیم، تنها یک ویروس میتواند دنیای ما را متوقف کند.
به ما یادآوری میکند که قدرتِ اختیار و اراده در دستان ماست. میتوانیم انتخاب کنیم که همکاری کرده و به یکدیگر کمک کنیم، ببخشیم، تقسیم کنیم. یا انتخاب کنیم خودخواه باشیم، احتکار کنیم و فقط از خودمان مراقبت کنیم. قطعاً در سختی‌ها است که هرشخص رنگ واقعی خود را آشکار میکند.
کرونا فرهنگ مراودات و تعاملات اجتماعی را تغییر میدهد.جمع های دوستانه کوچکتر میشود. حضور فیزیکی افراد جای خود را به تصاویر دیجیتال و مجازی می دهد. دلتنگیها بیشتر میشود و آهسته آهسته این سیطره تلفن ها و دنیای اینترنت، جای خالی افراد و عزیزانمان را پر خواهد کرد و نیاز انسان به مراودات و ارتباطات حضوری و دیده شدنها را ناکام خواهد کرد.
انسانِ پس از کرونا بیش از هر چیز وامدار تکنولوژی میباشد. سیستم آموزش انسانی تغییر خواهد کرد. ویدئو کنفرانسها و آموزشهای تحت شبکه اینترنت، سرفصل تازه ای از آینده ی علم و آموزش است. تمامی مدارس به ناچار به جدیدترین ابزار انتقال علم مجهز خواهند شد و تعاریف بسیاری از علوم آموزشی دچار تحولی بزرگ خواهد بود. این اتفاق میتواند به صورت غیر مستقیم و بعضأ مستقیم، از نابودی جنگل های بسیاری جهت چاپ کتب درسی و آموزشی در سراسر سیاره محافظت کند.
کرونا، به طرز شگفت انگیزی میانگین مطالعه افراد سیاره را در یکسال افزایش خواهد داد. انسانهای زیادی برای زنده ماندن مجبور به یادگیری و خواندن خواهند شد. قرنطینه های درمانی این ویروس، کتاب های دیجیتال و خاک خورده کتابخانه ها را جان دوباره خواهد داد و هنر و خلاقیت فردی را به شکل قابل توجهی رشد داده، صنایع دستی و هنرهای مبتنی بر فرد، یک رنسانس تازه را تجربه خواهد کرد.
تنفس عمیق جهان
«کرونا، حیات بیولوژیک سیاره را متحول خواهد کرد.» کاهش بیش از ٢٠٠ میلیون متر مکعب گازهای گلخانه ای و دی اکسید کربن. پایین امدن دمای کره زمین در آینده نزدیک، حفظ بقای بیش از هفتصد گونه گیاهی و جانوری در صورت حفظ این وضعیت به مدت یکسال، آسمان های آبی تر، کاهش چند صد میلیون تن زباله پلاستیکی، افزایش چشمگیر کیفیت بهداشت عمومی، ختصاص بودجه های هنگفت جهانی و احیای سندیکاها و مجامع بهداشت در سراسر جهان برای حفظ انسان، بهره مندی عمومی تر کشورهای فقیر دنیا از بهداشت و آموزش و در نهایت باور پذیرتر بودن این دیدگاه که انسان مالک این سیاره نیست. لذا از کرونا به عنوان «یک تنفس عمیق» سیاره زمین میتوان نام برد و شاید حیات سیاره آبی به این اتفاق نیاز شدیدی داشت و شاید کرونا حلقه گمشده دفاعی این سیاره در برابر موجودی به نام انسان باشد...؟!
مردم ابتدا کاهش جمعیت ناشی از مرگ و میر را با افزایش زاد و ولد جبران خواهند کرد. اما در بلند مدت با نیل زندگیها به سمت تکیدگی و خانواده ها به سمت کوچکتر شدن، جمعیت دنیا کاهش می یابد لیکن نوسان جمعیتی کشورها بسته به نحوه اثرپذیری مرگ ومیر از ویروس و سبقه فرهنگی جمعیتی، متفاوت خواهد بود.
تمام بخش‌ها به خصوص برندهای لوکس، خطوط هواپیمایی. صنایع مختلف و ... ضربه میبینند. مجبور خواهیم شد به زندگی با اخبار کمتر و کالاهای کمتر خو کنیم.
باید همه عادتهایمان را ترک کنیم و از نو بسازیم یا در مسیر تغییر و تجدید قرار بگیریم. درست مثل !اینکه داریم اعتیاد را ترک میکنیم و به دنیایی جدید فکر میکنیم. تغییر دیدگاهها و ذهنیتها و بطور کلی تغییرات فرهنگی نیز روابط اجتماعی و سیاسی را متحول خواهد کرد.
بحران کرونا نه یک بحران اقتصادی که یک بحران اختلال روابط و گردش سرمایه است. مردم دیگر جایی نمی‌روند، پول خرج نمی‌کنند، تعطیلات نمی‌روند، رخداد فرهنگی نمی‌روند، حتی مسجد و کلیسا و اجتماع و مراسم و مهمانی هم نمی‌روند. نمایشگاه های دایمی و موقت، مراسم و همایشهای ملی، دینی، راهپیمایی ها، اجتماعات ، رسوم محلی و مجالس یادبود و اغلب مسابقات ورزشی کشوری و جهانی تعویق میافتد که همگی در حد خود فجایعی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هستند و جمعشان باعث توقف گردش پول و رکود تولید و انجماد بازارها میشود.
در پایان پیشنهاد می شود سیستم حکمرانی و تصمیم سازی کشور عنایت ویژه ای در آینده پژوهی صحیح و اتخاذ تصمیمات مستمر منطقی و در راستای منافع ملی روز با توجه به تحولات جدی ای که کرونا براقتصاد ، فرهنگ و جامعه خواهد کذاشت جلب مینمایم.
نظر شما