محمد اکبری - گردشگری مازندران که می رفت سالی نو را در بهاری نو تجربه کند، زمینگر شد، زمنگیر ویروسی چموش و نوظهور که هم فعالانش را خانه نشین و هم تاسیساتش را تعطیل کرده است.
روزهای کرونایی مازندران از ۵۰ گذشته است، بسته های حمایتی دولت در حد شعار باقی مانده و گردشگری با آن همه آب و تابش در سرزمین رنگ ها و برگ ها از نفس افتاده و بی رمق به روزهای پساکرونایی می اندیشد.
مراکز اقامتی و پذیرایی مازندران که هرسال از مدت ها قبل از نوروز رزرو می شدند و در ایام عید جایی برای سوزن انداختن نداشت، امروز خالی از مسافر شده، انگار خاک غم بر روی آن پاشیده شده و به قول فعالان این صنعت، گدابهار گردشگری رقم خورده است. تعطیلی سه هزار و ۵۰۰ تاسیسات گردشگری و بیکاری ۱۵ هزار کارگر این بخش تنها بخشی از رنج رفته بر نگین گردشگری ایران زمین است.
حمایت های ناکارآمد و بسته های غیرکارشناسی
دولت در این روزهای کرونایی مانند همیشه دست از شعارهای حمایتی برنداشته و مثل آن شبیه شهنه ای است که به نگهبان برهنه دربار وعده لباس گرم داده و صبحگان، پیکر یخ زده آن نگهبان نگون بخت را یافتند درحالی که کاغذی در دست داشت و بر آن نوشته بود، وعده لباس گرم پادشاه من را از پای درآورد.
استمهال تسهیلات دریافتی، مالیات های بردرآمد، تقسط قبوض، پرداخت بیمه بیکاری کارگران، ارائه مشوق های بلاعوض و مفید از جمله وعده هایی است که این روزها در هیاهوی کرونا داغ است و فعالان بخش گردشگری نیز همانند سایرین به تحقق این شعارهای پرنقش و نگار چندان دلخوش نیستند.
خسارت های گزاف کرونا برپیکره گردشگری
مازندران بیش از ۷۵ هزار تخت برای اقامت مسافران و گردشگران دارد و در سال قبل میزان اقامت مسافران به بیش از ۱۶ میلیون نفر شب رسید و درآمد مازندران فقط از این بخش به چند هزار میلیارد دلار رسیده بود و اینک یکسال از آن بهار خوش یمن، برآورد خسارت ناشی از عدم پذیرش مسافر در بخش های اقامتی به بیش از ۱۵۰ میلیارد تومان می رسد و این خسارت در کنار برخی از درآمدهای محقق نشده نظیر صرف غذا، امکانات جانبی و تفریحی است که با یک حساب و کتاب سرانگشتی این خسارت ها چندبرابر خواهد شد.
بررسی ها حکایت از آن است که همواره بسته های حمایتی دولت همانند بسیاری از بسته های رونمایی شده در حوادث غیرمترقبه پیشین در حوزه های گوناگون، ناکارآمد بوده و دردی از دردهای بیکران فعالان حوزه گردشگری دوا نخواهد کرد چرا که بسته های حمایتی پیش بینی شده نمی تواند سنگی از پیش پای لنگ گردشگری بردارد.
بی رونقی واحدهای گردشگری و اقامتی و نبود شرایط لازم برای بازتوانی این واحدها سبب می شود که فعالان گردشگری نتوانند به شرایط قبل از کرونا بازگردند و در این بین، کارگران و فعالان این بخش بیش از سایرین متضرر خواهند شد.
خسارت های وارده به حوزه گردشگری براثر شیوع کرونا درحالی است که میزان حمایت ها و بسته های طراحی شده دولت از واحدهای گردشگری و اقامتی ناچیز است و این واحدها از یک سوم با کرونا و تبعات آن درگیر هستند و از سوی دیگر با انبوه مشکلاتی که از قبل برای این واحدها تلمبار شده است.
رونق سفر داروی گردشگری
برآیندها حاکی از آن است در کنار بسته های پیشنهادی ناقص برای حمایت از فعالان گردشگری، سفر و رونق آن در دوران پساکرونا می تواند تاحدودی شادی و نشاط را به حوزه های گردشگری برگرداند و خونی دوباره را در رگهای مسدود شده این بخش جاری سازد چرا که تسهیلات بانکی ارزان قیمت و یا استمهال تسهیلات معوقه نمی تواند به خودی خود دردی از بخش گردشگری دوا کرند.
در حال حاضر که کارت های سفر برای رونق گردشگری روی میز برخی از دولتی ها قرار گرفته، باید این کارت ها به گونه ای طراحی شود تا دارندگان آن و مسافران آن را برای اقامت در مراکز قانونی و دارای مجوز هزینه کنند و با رونق سفر باید دوباره شادی را به نگین گردشگری هدیه کنیم.
واحد اقامتی و پذیرایی بسیاری در مازندران وجود دارد که در نوروز و دوران کرونایی تعطیل شدند و به روزهای بعد از کرونا و حمایت های وعده داده شده برای رونق دوباره چشم دوخته اند تا بار دیگر مازندران را به مقصد سفر و نگین گردشگری ایران زمین تبدیل کنند و گردشگری به زمین افتاده استان را دوباره به عرش رسانند.
نظر شما