بازار؛ گروه بین الملل: دولت ژاپن کشاورزی داخلی را به عنوان منبع بالقوه رشد اقتصادی قرار داده است و بر روی غلبه بر چالش های ساختاری با کمتر شدن وابستگی به کار دستی با کمک راه حل های کشاورزی هوشمند تمرکز دارد. این کشور به دنبال افزایش نرخ خودکفایی غذایی کشور به ۴۵ درصد به عنوان یک هدف سیاستی بوده و برنامه های یارانه ای مختلفی را برای کمک به افزایش تولیدات کشاورزی داخلی راه اندازی کرده است.
اما در عین حال ژاپن با فشار بین المللی فزاینده ای برای رفع مقررات بخش کشاورزی خود با حذف تعرفه ها بر برنج، گوشت و لبنیات ژاپنی مواجه است. برنامه ارتقای نوآوری استراتژیک (SIP) یک برنامه ملی است که در سال ۲۰۱۴ برای تشویق فناوری جدید برای حل فوری ترین مشکلات اجتماعی ژاپن، از جمله کمک های مالی ۴۵۰ میلیون دلاری بخش کشاورزی، راه اندازی شد. این برنامه به طور موثر بخش کشاورزی هوشمند را آغاز کرد و بخش خصوصی را در کنار سازمان های دولتی رهبری کرد. انتظار می رود بازار هوشمند کشاورزی ژاپن تا سال مالی ۲۰۲۷ به بیش از ۶۰ میلیارد ین افزایش یابد.
علاوه بر این، شهرت ژاپن به خاطر غذاهای سنتی، سالم و کیفیت بالا می تواند برای به دست آوردن شتاب اقتصادی در بازارهای کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا مورد استفاده قرار گیرد. ژاپن پس از زلزله و فاجعه سونامی سال ۲۰۱۱ به دنبال ارتقای صادرات محصولات کشاورزی به ویژه از منطقه فاجعه‌زده فوکوشیما بوده است، اما این کمپین به دلیل همه‌گیری جهانی COVID-۱۹ با مشکل مواجه شده است.
اما آخرین داده‌های سازمان تجارت خارجی ژاپن (JETRO) نشان می‌دهد که «صنعت جدید» متشکل از اینترنت اشیاء، هوش مصنوعی، رباتیک و استارت‌آپ‌ها بیشترین امید را برای تجارت آینده در خاورمیانه نشان می‌دهد.
کشاورزان خرده پا در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا بخش عمده ای از غذاهای اصلی منطقه را تولید می کنند
تولیدات کشاورزی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا و ژاپن با بهره وری پایین مشخص می شود. در حالی که خاورمیانه غنی از نفت است، فاقد آب و پتانسیل کشاورزی است. کمبود آب و استفاده ناکارآمد از آب یکی از عوامل اصلی تولید پایین کشاورزی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا است. کشاورزان خرده پا در این منطقه بخش عمده ای از غذاهای اصلی منطقه را تولید می کنند. اما فقط کشاورزانی که درآمد خارج از مزرعه دارند یا به زمین هایی با بارندگی مختلط و آب کافی دسترسی دارند در فقر متوسط به جای فقر شدید زندگی می کنند.
رویکرد گذشته شورای همکاری خلیج‌فارس به امنیت غذایی با هدف خودکفایی و سرمایه‌گذاری در زمین‌های کشاورزی کشورهای عضو بود، اما این امر نتوانست دستاوردهای کشاورزی قابل‌توجهی ایجاد کند.
شرکت‌های ژاپنی می‌توانند نقش مهمی در معکوس کردن روند ناامنی غذایی در خارج از کشور با تسهیل انتقال فناوری و بهبود تکنیک‌های کشاورزی با کمک اینترنت اشیا و دستگاه‌هایی برای جمع‌آوری داده‌ها برای اطمینان از کشت کارآمد در آب ایفا کنند. کشاورزی عمودی به ویژه به عنوان مزرعه آینده و راه حلی برای کمبود آب مورد ستایش قرار گرفته است.
این فناوری شامل رشد محصولات در لایه های عمودی در یک محیط کنترل شده با دقت است که اغلب با ربات ها و ماشین آلات کشاورزی خودمختار ترکیب می شود تا عملکرد را به حداکثر برساند و در عین حال حداقل دخالت انسان را ممکن می سازد. ژاپن به عنوان یک کشور پیشرو در صنعت کشاورزی عمودی با بیش از ۲۰۰ مزرعه عمودی در حال فعالیت دیده می شود. در سال ۲۰۱۷، بزرگترین شرکت کشاورزی عمودی ژاپن، اسپرد، که دارای سیستم کشاورزی خودکار و بازیافت آب پیشرفته است قادر به تولید ۳۰۰۰۰ بوته کاهو در روز است که در حال ایجاد مزارع تکنو در امارات متحده عربی و ۲۰ مرکز در سراسر خاورمیانه است.
خاورمیانه ترکیبی از کشورهای با درآمد متوسط و پایین دارد که به درجات مختلفی از مکانیزاسیون و سازگاری فنی نیاز دارند
منطقه خاورمیانه پتانسیل بسیار زیادی برای استفاده از فناوری کشاورزی هوشمند دارد. همچنین به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است که مشارکت بیشتر کشاورزان خرده مالک از طریق بهبود کارایی، ناامنی غذایی را برطرف و ثبات ملی را برقرار می کند. خاورمیانه ترکیبی از کشورهای با درآمد متوسط و پایین دارد که به درجات مختلفی از مکانیزاسیون و سازگاری فنی نیاز دارند. این مهم فرصتی طلایی برای کشاورزی هوشمند ژاپنی است تا بتواند طیف وسیعی از عوامل محیطی مؤثر بر سیستم های غذایی در منطقه خاورمیانه را پوشش دهد.
به عنوان مثال، ربات‌های کشاورزی - از اسکلت‌های زیست‌محیطی کمکی گرفته تا ربات‌های برداشت - پهپادهای خودران و تراکتورهای بدون راننده برای رفع کمبود حاد نیروی کار و کاهش بار کارهای تکراری و فشرده بر دوش کشاورزان ساخته شده‌اند. این فناوری ها امکان برداشت در شب بدون نظارت را فراهم می کنند. اما ربات‌های کشاورزی تنها کمتر از دو درصد از بازار کشاورزی هوشمند را در سال ۲۰۱۶ تشکیل می‌دهند. این مهم عمدتا به دلیل مالکیت زمین‌های کشاورزی ژاپن در مقیاس کوچک و مقررات ایمنی است. به طور مشابه، اکثر تولیدات کشاورزی در منطقه خاورمیانه توسط مزارع خانوادگی به دلیل محدودیت های منابع رشد می کند. این واقعیت تفاوت فاحشی با مقادیر وسیعی از علفزار و زمین های زراعی است که زیربنای کسب و کارهای کشاورزی در مقیاس بزرگ در اروپا است.
حمایت از کشاورزان خرده‌مالک کم‌درآمد می‌تواند با پذیرش اینترنت اشیا و هوش مصنوعی شروع شود
کشاورزی هوشمند و کشاورزی شهری این پتانسیل را دارد که جوانان را برای ورود به تجارت کشاورزی تشویق کند، زیرا این فناوری به کشاورزان بی‌تجربه نیز اجازه می‌دهد تا با دقت، مصرف بیش از حد آب و کود را مدیریت کنند. کشاورزان سالخورده ژاپنی نسبت به پذیرش فناوری‌های هوش مصنوعی و مکانیکی پیشرفته بر اساس هزینه راه‌اندازی یا شکاف‌ها در سواد دیجیتال، اکراه نشان داده‌اند. اما بیکاری طولانی مدت جوانان منطقه خاورمیانه می تواند از معرفی نسل بعدی کشاورزی هوشمند در کل سیستم غذایی منتفع شود.
با این وجود، شرکت های عظیمی مانند پاناسونیک، اریکسون ژاپن و ... نیز با ایجاد حسگرهایی که شرایط آب و هوایی مانند دما، رطوبت، خاک، CO۲ و تشعشعات خورشیدی را برای پیش بینی شرایط محیطی نظارت می کنند، در جمع آوری داده ها و کشاورزی اینترنت اشیا سرمایه گذاری کرده اند - به عنوان یک سیستم اتوماسیون مبتنی بر هوش مصنوعی که می تواند پمپ ها، آبپاش ها، ژنراتورها و پنجره ها را کنترل کند تا بازده محصول بهینه را فراهم کند.
حمایت از کشاورزان خرده‌مالک کم‌درآمد می‌تواند با پذیرش اینترنت اشیا و هوش مصنوعی شروع شود که اجازه می‌دهد از راه دور داده ها اندازه‌گیری شود تا زمان کاشت و برداشت بهینه شود و همچنین سیستم های مشاوره دیجیتال مانند اطلاعات اولیه آب و هوا که مستقیماً توسط یک برنامه به تلفن های همراه کشاورزان ارسال می شود.
مصر، مولدترین کشور خاورمیانه و شمال آفریقا، دیجیتالی کردن سیستم های آبیاری را آغاز کرده است
بخش‌های RnD ژاپن با رقابت جهانی شدید اروپا و ایالات متحده آمریکا روبرو هستند و باید در درازمدت در میان یک بخش کشاورزی هوشمند که به سرعت در حال تکامل است، نوآوری را حفظ کنند. فناوری کشاورزی هوشمند در ژاپن هنوز توسعه نیافته است و هنوز به طور گسترده تجاری سازی نشده است. منطقه خاورمیانه همیشه شاهد استارت‌آپ‌های محلی است که از زوایای مختلف به کمبود آب نزدیک می‌شوند. برای مثال، مراکش کشاورزی دقیق مبتنی بر اینترنت اشیا را با کمک یک استارت‌آپ کشاورزی محلی پذیرفته است.
مصر، مولدترین کشور خاورمیانه و شمال آفریقا، دیجیتالی کردن سیستم های آبیاری را آغاز کرده است که به کشاورزان اجازه می دهد سطح رطوبت خاک را از طریق تلفن همراه خود بررسی کنند. تونس، لبنان و امارات نیز از کشاورزی هوشمند برای نظارت و مدیریت متمرکز آبیاری، مواد مغذی خاک و مصرف آب استقبال کرده اند. منطقه خاورمیانه به سرعت در حال تبدیل شدن به کانونی برای کشاورزی هوشمند است و با توجه به اینکه ژاپن با مشکل مشابه بهره وری پایین کشاورزی مقابله می کند، پیشرفت های تکنولوژیکی آن در کشاورزی شهری، اینترنت اشیا و اتوماسیون برای بالا بردن تولیدات کشاورزی، آن را به شریک جذابی برای انتقال فناوری آینده تبدیل می کند.
تغییرات تکنولوژیکی تا زمانی که به طور گسترده توسط کشاورزان پذیرفته نشود به افزایش تولید منجر نمی شود. یک رویکرد یکپارچه برای مدیریت آب می تواند به جلوگیری از زوال زمین های مولد خوب کمک کند که شامل رسیدگی به کمبود فعلی حاکمیت آب در منطقه می شود. اما معرفی کشاورزی دیجیتال و هوشمند به کشاورزان خرده‌مالک، سود قابل‌توجهی از نظر صرفه‌جویی در مصرف آب، کاهش هزینه‌ها و سودآوری بالاتر به همراه خواهد داشت که راه را برای فرصت‌های کشاورزی هوشمند بیشتر هموار می‌کند.
نظر شما