بازار؛ گروه بین الملل: «پل کروگمن»، اقتصاددان برنده جایزه نوبل، زمانی گفته بود که «بهره وری همه چیز نیست، اما در درازمدت تقریباً همه چیز خواهد بود». بهره وری اقتصادی یا تولید به ازای هر واحد ورودی، نقش مهمی در توانایی جامعه برای بالا بردن استاندارد زندگی در طول زمان ایفا می کند. در ۴۵ سال گذشته، رشد بهره وری در ایالات متحده آمریکا و سایر اقتصادهای پیشرفته کند شده است.
با این حال تأثیر بی‌سابقه این همه‌گیری بر فعالیت‌های اقتصادی، پتانسیل معکوس شدن این روند و افزایش بهره‌وری در ایالات متحده آمریکا را نشان داده است. مشخص نیست که آیا این نشانه ها معنی دار و بادوام بوده یا اینکه نوسانات دوره ای و موقتی هستند. قطعا این روند به طور قابل توجهی بر چشم انداز بلندمدت اقتصاد ایالات متحده آمریکا تأثیر می گذارد.
رشد بهره وری عامل مهمی برای رشد تولید ناخالص داخلی است و به شدت بر رفاه کارگران تأثیر می گذارد. وقتی یک اقتصاد تولید خود را بدون افزایش نهاده ها افزایش می دهد، مردم آن اقتصاد می توانند بدون پرداخت هزینه یا کار، بیشتر مصرف کنند و درآمد بیشتری کسب کنند. افزایش بهره وری همچنین به جلوگیری از فشارهای تورمی کمک می کند. اگرچه افزایش تعداد ساعات کار یا تعداد افرادی که کار می‌کنند نیز می‌تواند رشد را افزایش دهد، ادامه رشد طولانی‌مدت مستلزم افزایش بهره‌وری در محدوده‌های معین زمان است.
افزایش بهره وری ممکن است به دلیل کسب مهارت یا تحصیلات (سرمایه انسانی) یا به دلیل دستیابی کارگران به تجهیزات مؤثرتر (سرمایه فیزیکی) رخ دهد. اقتصاددانان همچنین به بهره‌وری کل عوامل اشاره می‌کنند که به عنوان بخشی از بهره‌وری تعریف می‌شود مستقیماً به انباشت سرمایه نسبت داده نمی‌شود و منعکس‌کننده پویایی‌های دیگر، مانند نوآوری‌های تکنولوژیکی یا مدیریتی است. در ایالات متحده امریکا معیار رایج برای بهره وری، بهره وری نیروی کار است که برونداد واقعی در هر ساعت کار می باشد که توسط اداره کار وزارت کار ایالات متحده آمریکا گزارش می شود.
در دوران رونق پس از جنگ جهانی دوم از ۱۹۴۸-۱۹۷۳، بهره وری با نرخ سالانه ۲.۸ درصد رشد کرد که منعکس کننده نوآوری های مدرن بود و بیش از نیمی از رشد را به خود اختصاص داد. رشد بهره وری به رشد ۳ درصدی درآمد واقعی سالانه برای خانواده متوسط آمریکایی در این مدت کمک کرد.
درآمدها هر ۲۳ سال یک بار، تقریباً یک بار در هر نسل، دو برابر می شد. در میان تحولات تکنولوژیکی به ظاهر سریع عصر دیجیتال، رشد بهره‌وری از اوایل دهه ۱۹۷۰ به‌طور قابل‌توجهی ضعیف‌تر بوده است و رشد متوسط واقعی درآمد خانواده نیز از اوایل دهه ۱۹۷۰ به دلایل مختلف از جمله رشد بهره وری پایین به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
کارشناسان درباره علت کاهش رشد بهره وری در ایالات متحده زیاد بحث کرده اند. تا به امروز شواهد قطعی در مورد کاهش رشد بهره وری در امریکا وجود ندارد و روندهای مشابه در بسیاری از اقتصادهای پیشرفته دیگر رخ داده است.
معمولاً چندین محرک مطرح می‌شود، مانند نوآوری‌های کمتر تحول‌گرا و قابل دستیابی در مقایسه با اواسط قرن بیستم، کاهش رقابت در بازار و پویایی کسب‌وکار، رشد کندتر سرمایه انسانی، پیری جمعیت و سرمایه‌گذاری عمومی کمتر در تحقیق و توسعه و زیرساخت‌ها. برخی نیز بر این باورند که رشد بهره وری بالاتر از آن چیزی است که در داده ها منعکس شده است. آنها استدلال می کنند که مسئله اندازه گیری آماری به دلیل دشواری در مسیریابی نوآوری های دیجیتال مبهم است.
از زمان شیوع بیماری همه گیر کووید-۱۹ در اوایل سال ۲۰۲۰، نمودار رشد بهره وری ایالات متحده چندین گزارش سه ماهه قوی را تجربه کردند، تا اینکه آخرین قرائت برای سه ماهه سوم سال ۲۰۲۱ که کمترین میزان در بیش از ۶۰ سال گذشته بود، بود.
آخرین گزارش احتمالاً منعکس کننده اختلالات در بهبود اقتصادی از زمان ظهور نوع دلتا و کاهش فعالیت بود زیرا موارد کووید در مقایسه با سه ماهه دوم به شدت افزایش یافت. صرف‌نظر از این عوامل، داده‌های بهره‌وری اغلب در بهبودی فوری پس از رکود به دلیل اثرات ترکیب چرخه‌ای فرار هستند.
در موقعیت‌های انقباضی، مشاغلی که با مشکل مواجه هستند، گاهی اوقات کارگران کم‌بازده را رها می‌کنند و به اندازه کافی کارگر برای زنده ماندن نگه می‌دارند. پس از بازگشت تقاضا و فعالیت های تجاری، رشد بهره وری موقتاً افزایش می یابد قبل از اینکه اشتغال به طور معنی داری دوباره در مراحل اولیه بهبود گسترش یابد.
علی‌رغم این الگو، مبنایی وجود دارد که فکر کنیم ماهیت بهبودی پس از بیماری همه‌گیر می‌تواند منجر به افزایش مداوم در رشد بهره‌وری شود. این بیماری همه گیر شیوه کار بسیاری از مشاغل و کارگران را تغییر داد. برخی از جنبه های این اختلالات می تواند منجر به تغییرات پایداری شود که بهره وری را افزایش می دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که کسب‌وکارها در حال افزایش و سرعت بخشیدن به سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جدید و روش‌های بهره‌وری عملیاتی هستند.
تحقیقات آکادمیک نشان می‌دهد که ترتیبات کاری انعطاف‌پذیر از جمله کار بیشتر در خانه، بهره‌وری را در نتیجه صرفه‌جویی در زمان رفت و آمد افزایش می‌دهد و مصرف‌کنندگان به روش‌های هزینه دیجیتالی تکیه می‌کنند که هزینه‌های تجاری را سریع‌تر کاهش می‌دهد.
در طول این بیماری همه گیر، برخی از داده ها از این فرضیه پشتیبانی کرده است. به گفته مورگان استنلی، مخارج سرمایه‌ای توسط کسب‌وکارها برای خرید تجهیزات و حقوق مالکیت معنوی در یکی از قوی‌ترین چرخه‌های دهه‌های اخیر قرار دارد، همانطور که سرمایه‌گذاری کلی تجاری و سفارش‌های رو به رشد سریع کالاهای سرمایه‌ای نشان می‌دهد.
علاوه بر این، انتظار می‌رود که قانون زیرساخت‌های دو حزبی امضا شده و پیشنهادهای رئیس‌جمهور بایدن رشد بهره‌وری را افزایش دهد. این برنامه ها دارای بالاترین سطح سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی هستند که دولت در چند دهه اخیر انجام داشته است.
مسیر رشد بهره وری ایالات متحده در سال های آینده نامشخص است. حتی اگر رشد بهره وری افزایش یابد، مهم این است اطمینان حاصل شود که سود از طریق دستمزدهای بالاتر و اقتصاد رو به رشد بین کارگران توزیع می شود و در مجموعه کوچکی از شرکت های بزرگتر متمرکز نمی شود.
چگونگی رشد بهره وری بیشتر قدرت آینده اقتصاد ایالات متحده را نشان می کند. افزایش بهره وری استانداردهای زندگی آمریکایی ها را بهبود می بخشد و در عین حال اقتصاد ایالات متحده را برای مقابله با چالش های آینده مانند تغییرات آب و هوا، تهدیدات بهداشت عمومی و رقابت ژئوپلیتیکی آماده می کند.
نظر شما