محسن دیندار؛ بازار: همانطور که میدانیم مراکز علمی و دانشگاهی و از طرفی مراکز تحقیقاتی نقش موثری در شکل گیری افراد متخصص دارند، به طوریکه این افراد میتوانند با وارد شدن به اکوسیستم نوآوری به اقتصاد و صنعت کشور کمک کنند؛ از این رو می توان عامل توالی تولید نوآوری و حفظ حیات اکوسیستم اقتصاد دانش بنیان مراکز علمی، پژوهشی و فناوری دانست. مراکز علمی، پژوهشی و فناوری به عنوان عامل توالی و استمرار زایش نوآوری و شکل گیری فناوری تضمین کننده بقای حیات اکوسیستم اقتصاد دانش بنیان و زمینه ساز جهش این حوزه هستند.
نگاه اکوسیستمی به حوزه اقتصادی در سال های اخیر مبنای طراحی مدل های شکل گیری و توسعه اقتصاد در کشورهای پیشرفته گردیده و امروز پس از تکامل این نگرش و شکل گیری اکوسیستم های اقتصادی قدرتمند و پایدار در صدد برنامه ریزی به منظور تحقق سیاست ادغام اکوسیستم ها و تشکیل ابر اکوسیستم های اقتصادی هستند.
تشکیل و تکامل اکوسیستم اقتصادی در هر کشور بر مبنای پتانسیل ها و ظرفیت های موجود در آن کشور انجام می شود و نگرش و آینده بینی حاکمان در توسعه و تعالی این زیست بوم ها تعیین کننده است.
در واقع، دولت ها با توجه به پتانسیل ها و ظرفیت های موجود نسبت به سیاست گذاری و برنامه ریزی لازم به منظور شکل گیری زیست بوم های اقتصادی اقدام می کنند و موفقیت این زیست بوم ها به پارامترهای متعدد نرم افزاری و سخت افزاری بستگی دارد.
از جمله الزامات شکل گیری و بقای هر اکوسیستم، توالی فرآیند زایش، رویش، توسعه، تعالی و بازآفرینی است و اختلال در هر مرحله از فرآیند باعث صدمه به اکوسیستم و ناکارآمدی آن و در صورت تکرار باعث از بین رفتنش خواهد شد.
تقسیم بندی صحیح وظایف و نقش اجزا و تعریف نحوه تعامل بین آن ها در هر اکوسیستم نیز در موفقیت یا شکست آن بسیار موثر است. بدیهی است یکی از مولفه های بقای حیات هر اکوسیستم استمرار باروری و زایش است و در غیر این صورت با فرسودگی تدریجی ساکنان آن به مرگ اکوسیستم خواهیم رسید.
شکل گیری موثر و کارآمد اکوسیستم اقتصاد دانش بنیان در کشور نیز با تعیین اجزا و تعریف نحوه تعامل بین آن ها و نظارت بر اجرای صحیح وظایف هر جزء امکان پذیر خواهد بود و عامل زایش و تولید دانش و به تبع آن استمرار توالی در این اکوسیستم را نمی توان اجزائی غیر از مراکز علمی، پژوهشی و دانشگاهی تصور کرد. به نظر می رسد عدم ورود تحول آفرین و تاثیرگذاری دانشمندان و نخبگان علمی، پژوهشی و فناوری در اکوسیستم اقتصاد دانش بنیان و تعریف نشدن نحوه تعامل موثر با سایر بازیگران این زیست بوم باعث به خطر افتادن کارآمدی و بقای این اکوسیستم به دلیل استمرار کاهش زایش نوآوری و فرسودگی فناوری های موجود گردیده است.
بدیهی است با بازنگری در تعاریف و تعاملات و توجه به جایگاه واقعی اجزای موثر در زیست بوم اقتصاد دانش بنیان می توان شتاب دسترسی به اهداف تعیین شده در تحقق اقتصاد مقاومتی را افزایش داده و برای بسیاری از مشکلات افتصادی راه حل مناسب ارائه داد.
نظر شما