مهدی صادقی؛ بازار: همان طور که مطلع هستید احداث کارخانه مولد، در همه جای دنیا نیازمند سرمایه کلان است به همین دلیل اغلب جوانان نخبه و فارغ‌التحصیل دانشگاه‌ها توانایی مالی برای ایجاد یک واحد تولیدی نداشته و در موارد معدودی که به‌منظور اجرای طرح‌های خود پا به عرصه تولید گذارده‌اند، به دلیل عدم تجربه کافی در مواجهه با مشکلات ناشی از کارخانه‌داری در نیمه‌راه از ادامه فعالیت دست کشیده‌اند.
بنده به‌شخصه و سال‌ها به محصول زعفران می‌اندیشم که چگونه از این مزرعه پدری و قطب تولید زعفران دنیا با ایده‌هایی که دارم محصولی جدید تولید و به بازار ارائه کنم اما هرگاه که در این کار پا گذاشتم از من خواسته شد تا آزمایشگاهی به پا کنم؛ سوله‌ای بخرم، خط تولیدی بنا کنم تا بتوانم رؤیاهای خود را از آسمان به زمین بیاورم.
در این استان و کشور جوانان خوش‌فکری هستند که ایده‌های مناسبی داشتند اما برای به حقیقت درآوردن رویای خود و رسیدن به خط تولید انرژی‌شان صرف زمان زیاد در بروکراسی‌های اداری مربوط به سازمان‌هایی همچون صنایع، محیط‌زیست، برق، آب، بیمه، مالیات، بهداشت و دغدغه‌های ناشی از ارتباط با کارگران، اغلب با شکست مواجه شده است.
درصورتی‌که اگر این نخبگان دانشگاهی با در حوزه‌های طراحی و مهندسی و بازاریابی متمرکزشوند، ضمن تکمیل پازل تولید در بخش‌های نرم‌افزاری و فکری، این فرآیند دشوار هم درگذر زمان نیازمند سرمایه کمتری بوده و هم با توجه به به‌کارگیری نخبگان درزمینهٔ تخصصی، با درصد موفقیت و سود بالاتر حاصل از خلاقیت و نوآوری، مواجه خواهیم شد.
طرح تولید بدون کارخانه که حالا نخستین مجوز آن نیز به‌طور رسمی از طرف صمت اعلام شد نقطه عطفی برای به منصه ظهور رساندن رؤیاهای همین جوانان خلاق و مدعی است، جوانانی که به‌واسطه تسلط بر علم و فنّاوری در مقایسه با نسل گذشته خود می‌توانند برتری نسبی در بازاریابی داشته باشند.
همیشه در طی چهل سال گذشته دغدغه یک تولیدکننده این بوده که چگونه هفتاد خوان را برای دریافت مجوز طی کند تا چراغ کارخانه‌اش روشن بماند و به معنای دیگر تولیدش کاهش پیدا نکند و از آن طرف عده ای در حسرت داشتن کارخانه ای بودند تا رویاهای خود را به حقیقت پیوند بزنند.
از سوی دیگر یک صاحب ایده و فرد خلاق وجود دارد که قصد دارد تمام مراحل را برای ایجاد کارخانه در جهت تولید محصول خود طی کند که گاهی پس از صرف یک دوره زمانی طولانی که عمر او را می‌گیرد، موفق می‌شود و گاهی به نتیجه نمی‌رسد.
درواقع تولید بدون کارخانه یعنی فرد خلاق، ایده خود را در اختیار یک کارخانه یا تولیدکننده قرار می‌دهد تا محصول موردنظر به نام خود شخص ایده پرداز تولید شود البته در اینجا سهم تولیدکننده، مجوزها، چرخه تولید کارگر و شناختی است که او از بازار و تولید دارد و سهم فرد طراح ایده اوست که همکاری را شکل می‌دهد.
آنچه در دنیای امروز اهمیت دارد این است که تولید بدون کارخانه، توزیع و فروش را متحول خواهد کرد و این مراحل تجاری نیز جایگاه خود را پیدا کند و با برنامه‌ها و نرم‌افزارهای جدید واسطه‌ها در توزیع حذف خواهند شد. به‌عنوان‌مثال افراد کالای موردنیاز خود را از کارخانه خریداری می‌کنند و به‌این‌ترتیب سیستم توزیع حذف و قیمت‌ها کاهش خواهد یافت.
واقعیت این است که دنیا از زمانی که فنّاوری ارتباطات ظهور کرد، از بحث تمرکزگرایی خارج و به سمت غیرمتمرکز شدن حرکت کرد لذا گستره و سرعت نفوذ توسط فناوری اطلاعات افزایش یافت و اکنون با دستگاه‌هایی چون اینترنت اشیا و هوش مصنوعی نظارت و کنترل تولید بدون کارخانه بسیار راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر شده است.
بر اساس تحقیقات افرادی که کسب‌وکار خود را تحت این فنّاوری پیش می‌برند تا ۳۰ درصد سود بیشتری کسب می‌کنند.
آستین‌ها بالا بزنیم
اگر دولت در سالی که مزین به حمایت و موانع زدایی است در این مسیر حمایت و توجه لازم را معطوف کند لذا فرصت خوبی است تا بسیاری از جوانان و یا افراد خلاق و طراح در این شرایط بدون اتلاف وقت برای راه‌اندازی یک واحد تولیدی و یا کارخانه و درگیر بودن با نیروی کار،خرید دستگاه و اخذ مجوزهای لازم برای تولید ،تمام انرژی و زمان خود را معطوف به فروش محصول معطوف کنند.
این نوع تولید و قراردادها علاوه بر صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌های شما به کارخانه‌ها یا کارگاه‌هایی که سال‌هاست مشغول تولید هستند و به علل مختلفی از سوددهی کمی برخوردارند رونق می‌بخشد.
در این روش می‌توان پس از بستن قرارداد با کارگاه یا کارخانه موردنظر از ظرفیت آن برای بسته‌بندی و فروش محصول خود استفاده کرده که همان طور که عرض کردم به آن اصطلاحاً «تولید بدون کارخانه» و یا استفاده از ظرفیت خالی یک کارخانه دیگر می‌گویند.
از ویژگی‌های این کسب‌وکار امکان استفاده از سرمایه خرد و کوچک است و ایجاد اشتغال از دیگر مزیت‌های تولید بدون کارخانه است.
اگر از ظرفیت خالی کارخانه‌ها در شهرهای دیگر برای تولید محصول جدید استفاده شود هزینه حمل‌ونقل کاهش می‌یابد. به‌عنوان‌مثال یک کارخانه لبنی در خراسان رضوی به‌جای ارسال محصول خود به بندرعباس از ظرفیت خالی یک کارخانه لبنی دیگر در همان شهر استفاده کند. در این صورت هزینه حمل‌ونقل کاهش می‌باید و باکم شدن قیمت محصول فروش افزایش خواهد یافت.
نظر شما