بازار؛ گروه بین الملل: «کریستین بوگمنس» اقتصاددان بخش تحقیقات صندوق بین المللی پول و «آندره پسکاتوری» اقتصاددان صندوق بین المللی پول و «اروین پریفتی» کارشناس صندوق بین المللی پول اخیرا مقاله ای با عنوان « چهار واقعیت در مورد افزایش قیمت غذاهای مصرفی» به رشته تحریر درآورده اند. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
افزایش قیمت جهانی غذا برای تولیدکنندگان خبرساز شده و باعث نگرانی مردم می شود. جدیدترین داده ها تعدیل تورم قیمت مواد غذایی مصرف کننده را در سطح جهانی نشان می دهد و این امر به گرانی هایی که سال گذشته مصرف کنندگان بسیاری از کشورها تجربه کرده اند، می افزاید.
اگر قیمتها دوباره افزایش یابد، احتمالاً تفاوتهای چشمگیری بین کشورها وجود خواهد داشت. با توجه به عوامل مختلف این احتمال وجود دارد که مصرف کنندگان در بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه که هنوز با اثرات همه گیر دست و پنجه نرم می کنند گرانی را بیشتر احساس کنند.
واقعیت شماره ۱: تورم قیمت مواد غذایی قبل از همه گیری شروع به افزایش کرد
افزایش تورم قیمت مواد غذایی مصرف کننده قبل از بیماری همه گیر شروع به افزایش کرده بود. در تابستان ۲۰۱۸، چین با شیوع بیماری تب خوکی آفریقایی مواجه شد و بسیاری از گله های خوک را که بیش از ۵۰ درصد خوکهای جهان بود، از بین برد.
این امر باعث افزایش قیمت گوشت خوک در چین در اواسط سال ۲۰۱۹ شد و تأثیری موجی بر قیمت گوشت خوک و سایر پروتئین های حیوانی در بسیاری از مناطق جهان داشت. این امر با وضع تعرفه بر گوشت خوک و سویا در جریان اختلافات تجاری ایالات متحده و چین تشدید شد.
واقعیت شماره ۲: اقدامات اولیه قرنطینه و ایجاد اختلال در زنجیره تامین باعث افزایش قیمت غذاهای مصرفی شد
در ابتدای بیماری همه گیر کووید ۱۹، ایجاد اختلال در زنجیره تأمین مواد غذایی، تغییر جهت خدمات غذایی (مانند صرف غذا) به سمت خرید مواد غذایی خرده فروشی و ذخیره سازی سهام (همراه با افزایش شدید دلار آمریکا) باعث افزایش شاخص های قیمت مواد غذایی مصرف کننده در بسیاری از کشورها شد. با اوج گیری نرخ تورم غذای مصرف کننده در آوریل ۲۰۲۰ تقاضا برای کالاهای غذایی اولیه مختل شد. با این حال در اوایل تابستان سال ۲۰۲۰ قیمت مواد غذایی مصرفی تعدیل شده و باعث کاهش تورم مواد غذایی مصرف کننده در بسیاری از کشورها شده است.
بنابراین گرچه ممکن است قیمت مواد غذایی در فروشگاه های مواد غذایی افزایش یافته باشد، اینکه بگوییم در حال حاضر با سریعترین سرعت نسبت به سالهای گذشته در حال افزایش هستند، اغراق آمیز است. آنها همچنین در حال حاضر به تورم اصلی کمک نمی کنند، اگرچه ممکن است در اواخر امسال و در سال ۲۰۲۲ این کار را انجام دهند.
از طرف دیگر هزینه های تولید کننده اخیراً افزایش یافته است. حداقل ۶-۱۲ ماه طول می کشد تا قیمت مصرف کننده تغییرات قیمت تولید کننده را منعکس کند. همچنین به طور متوسط عبور از قیمت تولید کننده به مصرف کننده فقط حدود ۲۰ درصد است. دلیل این امر این است که قیمت مواد غذایی مصرف کننده شامل هزینه حمل کالاهای اولیه غذایی ، فرآوری، بازاریابی و بسته بندی مواد غذایی و هزینه های توزیع نهایی مانند هزینه حمل و نقل می شود.
واقعیت شماره ۳: افزایش هزینه های حمل و نقل
نرخ حمل و نقل در اقیانوس ها توسط شاخص بالتیک در ۱۲ ماه گذشته حدود ۲-۳ برابر افزایش یافته است. افزایش قیمت بنزین و کمبود راننده کامیون در برخی مناطق هزینه خدمات حمل و نقل جاده ای را افزایش می دهد. هزینه های بالاتر حمل و نقل در نهایت تورم مواد غذایی مصرف کننده را افزایش می دهد.
واقعیت شماره ۴: قیمت جهانی تولید مواد غذایی افزایش یافته است
از آوریل ۲۰۲۰، قیمت های بین المللی مواد غذایی (تولیدکننده) با ۴۷.۲ درصد افزایش به بالاترین سطح خود در ماه مه ۲۰۲۱ رسیده اند (بالاترین سطح از نظر دلار در حال حاضر). بین ماه می سال ۲۰۲۰ و مه ۲۰۲۱، قیمت سویا و ذرت به ترتیب بیش از ۸۶ و ۱۱۱ درصد افزایش یافت.
بر اساس چهار واقعیت ارائه شده، قابل قبول است که تورم قیمت مواد غذایی مصرف کننده در باقی مانده سال ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ دوباره افزایش یابد. در واقع افزایش شدید قیمت بین المللی مواد غذایی در حال حاضر به آرامی شروع به افزایش قیمت های مصرف کننده داخلی در برخی مناطق کرده است زیرا خرده فروشان که قادر به جذب هزینه های در حال افزایش نیستند، این افزایش را به مصرف کنندگان منتقل می کنند.
پیش بینی می شود قیمت های بین المللی مواد غذایی در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال ۲۰۲۰ حدود ۲۵ درصد افزایش یابد و در سال ۲۰۲۱ به ثبات برسد. احتمالا با افزایش نرخ حمل بار، یک درصد به تورم جهانی مصرف کننده مواد غذایی در سال ۲۰۲۱ اضافه می شود.
تأثیر این امر با توجه به اقتصاد کشورها متفاوت خواهد بود. مصرف کنندگان در بازارهای در حال ظهور به دلیل وابستگی بیشتر به واردات مواد غذایی می توانند حتی افزایش بیشتری را تجربه کنند. همچنین انتقال از قیمت تولید کننده به قیمت مصرف کننده برای بازارهای نوظهور بیشتر است. برای کشورهای کم درآمد که با بیماری همه گیر دست و پنجه نرم می کنند، اثرات تورم بیشتر مواد غذایی می تواند وخیم باشد و خطر عقبگرد برای از بین بردن گرسنگی را به همراه داشته باشد.
بازارهای نوظهور و کشورهای کم درآمد نیز در برابر شوک های قیمت مواد غذایی آسیب پذیرتر هستند زیرا مصرف کنندگان در این کشورها معمولاً مقدار نسبتاً زیادی از درآمد خود را صرف غذا می کنند.
سرانجام، برای بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه، یک عامل خطر اضافی کاهش ارزش پول آنها در برابر دلار آمریکاست. از آنجا که بیشتر کالاهای غذایی با دلار آمریکا معامله می شوند، کشورهایی که ارزهای ضعیف تری دارند شاهد افزایش قیمت مواد غذایی خود هستند.
نظر شما