فاطمه محمدی پور؛ بازار – سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با قلم «لوکا پانزون» در مورد راهکارهایی جهت کاهش کربن در سبد غذایی مصرف کنندگان منتشر نموده است. متن کامل مقاله در ادامه آمده است.
شاید این سوال برای شما پیش آید که سبد مواد غذایی شما چه تاثیری بر سیاره خاکی دارد ؟ جهت پاسخ به این سول مثالی واضح می زنیم: باید گفت یک تخم مرغ بین ۲۶۰ و ۳۳۰ گرم CO۲ به جو ارسال می کند. زیرا قبل از آنکه تخم مرغ به دست شما برسد باید فرایندی را طی کند از جمله اینکه باید خوراک مرغ تولید شود و به مرغ داده شود. مرغداری نیاز به سیستم گرمایشی جهت افزایش تخم گذاری دارد. سپس تخم مرغ ها باید اغلب با ون به فروشگاهی که از آنجا خریداری می کنید ، انتقال داده شود و شما آنها را در یخچال ها نگهداری کنید.جهت ذخیره و انتقال تخم مرغها باید بسته بندی هایی نیز در نظر گرفت. همه این مورد انرژی لازم را می طلبد که اکثر مواقع با استفاده از سوخت های فسیلی تولید می شود. ما می توانیم ردپای کربن را در زندگی روزمره خود شاهد باشیم از یک ماده غذایی خاص گرفته تا سیستم گرمایشی منزل. تولید مواد غذایی باعث افزایش گازهای گلخانه ای می شود زیرا همانطور که گفتیم در طول فرایند تولید مواد اولیه ، فرآوری صنعتی ، حمل و نقل ، ذخیره سازی ، پخت و پز ، مصرف و ضایعات گازهای گلخانه ای به فضا منتشر می شوند. این روند «گهواره به گور» نامیده می شود. این مطلب به ما کمک می کند چگونگی تأثیر مواد غذایی و وسایلی که هر روز از آنها استفاده می کنیم بر جهان اطراف را درک کنیم. چهار راهکار ساده به ما کمک می کند ردپای کربن را در سبد غذایی خود کاهش دهیم.
۱. منابع پروتئینی خود را متنوع کنید
از بین تمام دام ها ، گاوها بیشترین خوراک را دارند و خوراک آنها از محصولات زراعی فشرده بوده یا مراتع را شامل می شود. آروغ آنها مقادیر زیادی متان که باعث گرمایش سیاره می شود را تولید می کند و کربن ایجاد شده از گوشت گاو به طور متوسط چهار برابر بالاتر از سایر طیور می شود بنابراین مصرف آن باید کاهش یابد. بره ردپای کربنی بالایی دارد و باید مصرف آن نیز کاهش یابد. غلات ، حبوبات ، عدس ، سویا، آجیل و دانه‌ها ، قارچ و جلبک دریایی همگی حاوی پروتئین بالایی هستند و برای رشد به آنها نیاز داریم، ردپای کربنی کمی داشته بنابراین می توانند جایگزین گوشت گاو ، گوسفند و .. شوند. مطالعه ای جدید نشان می دهد که می توان با کاهش ۷۰ درصدی گوشت گاو و گوسفند و مصرف ۶۵ درصدی لبنیات میزان انتشار گازهای گلخانه ای رژیم غذایی را به میزان ۸۰ درصد کاهش داد.
۲. آلی به معنی کم کربن نیست
در غیاب ردپای کربن محاسبه شده بر روی برچسب های مواد غذایی ، مصرف کنندگان معمولاً از دیگر اطلاعات موجود در برچسب ها برای برآورد تأثیرات محیطی آنها استفاده می کنند. اما آنها اغلب می توانند گمراه شوند. مصرف کنندگان ممکن است لغت ارگانیک را با کیفیت محیط بالاتر مرتبط سازند و فرض کنند محصولات ارگانیک، محصولات کم کربنی هستند. اما باید گفت در حالی که برخی از محصولات ارگانیک ، مانند شیر یا روغن زیتون ، معمولاً رد کربن کمتری نسبت به معادل های معمولی دارند ، برعکس در مورد شیر سویا و تخم مرغ های ارگانیک این داستان صادق نیست. برای ماکارونی ، معمولاً هیچ تفاوتی بین انواع ارگانیک و غیر ارگانیک وجود ندارد. البته مراقبت از رفاه حیوانات و حمایت از استفاده محدود از کود شیمیایی نیز از موارد مهم است اما برای برآورد بار کربن مواد غذایی باید از استفاده از این کلید واژه ها خودداری کرد. غذای ارگانیک اغلب برای حیات وحش و رفاه حیوانات بهتر است ، اما لزوما برای آب و هوا بهتر نیست.
۳. محلی همیشه بهترین نیست
خرید محصولات محلی رد پای کربن را تضمین نمی کند. حمل و نقل نقش مهمی در افزایش کربن مواد غذایی دارد به طوریکه میتوان گفت سهم کربن حمل و نقل غذاهای کم کربن نسبت به غذاهای پر کربن بیشتر است . البته مفهوم مایل های غذا نباید به عنوان نشانگر رد کربن مورد استفاده قرار گیرد ،زیرا تنها عنصر حمل و نقل را جهت حذف کربن در نظر می گیرد. به عنوان مثال ، حمل و نقل باعث افزایش رد پای کربن در محصولاتی مانند گوشتی می شود که از خارج وارد می شود. از طرف دیگر ، لوبیا سبز از کنیا یا مارچوبه از پرو ، رد پای کربن کمتری در تولید دارد، اما حمل و نقل آنها به قفسه های سوپرمارکت در انگلستان باعث مش ود رد پای کربنی آن افزایش یابد.
رفتن به مزارع برای خرید میوه و سبزیجات در فصل آن مفید است و کربن کمتری به سیاره خاکی وارد می کند. اما کربن ساطع شده از کشت میوه ها و سبزیجات در گلخانه ها در فصل زمستان زیاد است و بهترین راه این است که در صورت امکان همزمان با فصول طبیعی میوه ها و سبزیجات را مصرف نمود. ردپای کربن حمل و نقل می تواند برای محصولات فرآوری شده نیز پایین تر باشد. حمل قهوه زمینی به جای دانه های قهوه یا آب پرتقال غلیظ به جای پرتقال ، فقط حمل محصول نهایی ، بدون ضایعات یا آب اضافی ، و استفاده از یخچال و بسته بندی کمتر است.
۴- بسته بندی مواد غذایی اهمیت دارد
بسته بندی پلاستیکی مواد غذایی همیشه بد نیست. برخی از گزینه های بسته بندی ، به خصوص قلع و شیشه ، بسیار سنگین هستند و حمل و نقل آنها سخت است. این بدان معنی است که حمل و نقل آنها به انرژی بیشتری برای هر واحد غذا نیاز دارد. در نتیجه با استفاده از بسته بندی پلاستیکی، که به میزان قابل توجهی سبک تر است ، می تواند باعث کاهش انتشار کربن شود، مخصوصا اگر پلاستیک مورد استفاده قابل بازیافت باشد. بازیافت پلاستیک می تواند منجر به کاهش زباله های مواد غذایی باشد و متان کمتری وارد جو کند. گفتنی است که بسته بندی مواد غذایی اجتناب ناپذیر بوده و برای حفظ مواد غذایی لازم است ، بنابراین باید ساده ترین بسته بندی را انتخاب کرده و از بازیافت آن اطمینان حاصل کرد.
نظر شما