فرهاد فولادی*؛ بازار: نخستین بار آلبرت هاوارد اصطلاح کشاورزی پایدار را به عنوان یک نظام تشریح کرد. این اصطلاح به مجموعه ای از خط و مشی ها جهت مقابله با مشکلات موجود بر سر راه توسعه کشاورزی اطلاق می گردد چنین مشکلاتی شامل افت حاصلخیزی خاک بر اثر فرسایش فزاینده و پیامدهای آن نظیر از دست رفتن مواد غذایی مورد نیاز گیاه، آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی و آلاینده هایی نظیر حشره‌کش‌ها و کودها و نقصان منابع غیر قابل تجدید و کمی درآمد کشاورزی به دلیل بالا بودن هزینه‌های تولید و نازل بودن قیمت فروش محصولات می باشد به علاوه واژه پایدار تلویحا مبین بعد زمانی است و توانایی یک نظام کشاورزی از نظر ادامه حیات در دراز مدت را در بر دارد.
از آنجایی که بخش کشاورزی با دارا بودن بیش از چهار و نیم میلیون نفر بهره بردار و سهم ۸ درصدی از تولید ناخالص داخلی یعنی حدود ۴۰ میلیارد دلار، نقش عمده ای در اقتصاد کشور بازی می کند این بخش باید جزو اولویت های برنامه ریزی هر کاندیدای ریاست جمهوری باشد.
فرصت تبلیغات قبل از انتخابات و برنامه نویسی های کاندید های مختلف همان ریل‌گذاری دولت آینده است که فعالان و مدیران ارشد حوزه کشاورزی باید از این فرصت پیش آمده نهایت بهره را ببرند.
اینکه هر از گاهی به علت نبود برنامه منسجم تولید و عرضه در کشور و همچنین نبود الگوی کشت کشوری بر اساس آمایش سرزمینی محصولات کشاورزی کشور که جزو سرمایه‌های کشورند، در مزرعه رها شوند و یا اینکه در سالی جوجه های یکروزه معدوم و در سال دیگر کمبود شدید جوجه یک روزه را در کشور شاهد باشیم پیامی جز دلسرد شدن تولیدکنندگان ندارد.
مهاجرت معکوس از شهرها به روستاها و به تبع اشتغالزایی و کاهش هزینه‌های زندگی خانوار و کم شدن مشکلات کلان شهرها در صورتی اتفاق می افتد که با یک الگوی مدون نسبت به تولید ثروت و رفاه در روستاها به خصوص بخش کشاورزی قدم‌های موثری برداشته باشیم.
فائو برای توسعه پایدار کشاورزی و روستایی معیارهای زیر را برمی‌شمارد:
تامین نیازهای غذایی اساسی نسل حاضر و آینده از نظر کمی و کیفی و درعین‌حال تامین تولیدات کشاورزی دیگر
ایجاد مشاغل دائمی، درآمد کافی و شرایط مناسب زندگی و کار برای کسانی که در فرآیند تولیدات کشاورزی اشتغال دارند
حفظ و در صورت امکان ارتقاء ظرفیت تولیدی منابع طبیعی پایه و منابع تجدید شونده بدون اختلال در عملکرد چرخه های اساسی
کاهش آسیب پذیری بخش کشاورزی نسبت به عوامل طبیعی و اقتصادی و اجتماعی و تقویت خود اتکایی
لذا پیشنهاد می‌شود فعالان سیاسی و اجتماعی با در نظر گرفتن اهمیت این بخش نسبت به توجیه فضای افکار عمومی و کاندیداهای ریاست جمهوری و لزوم برنامه‌ریزی ملی برای این حوزه اقدامات اساسی را انجام دهند تا مانع از هدر رفت سرمایه های آب، نیروی انسانی و کشاورزی در کشور نباشیم.
*فعال رسانه ای
نظر شما