ولی اله درواری در گفتگو با خبرنگار بازار با بیان اینکه کارگران سربازان تولید هستند نه موانع آن، تصریح کرد : دولت بزرگترین کارفرماست و هیچ گاه به نفع کارگران کوتاه نمی آید.
وی با بیان ایتکه امیدواریم امسال شاهد اتفاقات خوب و بهبود شرایط معیشت و زندگی برای همه بخصوص کارگران باشیم، ادامه افزود : متاسفانه دولت در برابر افزایش افسار گسیخته نرخ تورم گویی تسلیم بلاشرط شده است و در این مورد آنچه که تا به حال مشاهده شد خبر از بروز نارسایی در اخذ تصمیم های منطبق با مسائل جامعه در دولت داشته که همین امر باعث بروز خطاهایی در نحوه عملکرد متولیان دارد.
این فعال کارگری در مورد هزینه های سبد معیشت گفت: عددی که کمیته مزد شورای عالی کار ان را محاسبه می کند به دلیل عدم توانایی و آمادگی واحدهای تولیدی و صنعتی و شرایط اقتصادی کشور به طور کامل در تعیین دستمزد لحاظ نشده است.
وی افزود: سال گذشته نیز عدد و رقمی که به عنوان هزینه معیشت در کمیته دستمزد به دست‌آمده در بهترین حالت حدود چهار ملیون تومان بود که متاسفانه به نزدیک سه میلیون تومان رسید.
درواری گفت:البته این فاصله اسمی صرفا عقب ماندگی مزدی کارگران نیست و با افزایش چند باره قیمت کالاهای مصرفی که در سبد معیشت کارگران تاثیر مستقیم دارد، هزینه های زندگی کارگران بسیار بیشتر از این است و در حال حاضر سبد معیشت تنها ۳۰درصدهزینه های زندگی را تشکیل می دهد.
قاعده ای برای همسان سازی دستمزد در تامین اجتماعی نیست
نایب ریس مجمع کارگران استان مازندران در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص همسان سازی و متناسب سازی دستمزد تصریح کرد: همسان سازی برای صندوق های کشوری و لشگری در نظر گرفته شد به این معنا که دریافتی یک بازنشسته از ناحیه همسان‌سازی تا ۹۰ درصد شاغل همطرازش افزایش یافته است اما در تامین اجتماعی که یک صندوق بیمه‌ای درآمد و هزینه‌ای است و هر فرد به اندازه حق بیمه‌ای که پرداخت کرده است، از خروجی صندوق بهره‌مند می‌شود، چنین قاعده‌ای وجود ندارد.
وی با اظهار اینکه خلا دو تا سه میلیونی به خاطر متناسب سازی چگونه باید جبران شود، افزود: چرا بازنشسته صندوق تامین اجتماعی پس از بازنشستگی نیاز به کار کردن در شیفت های متعدد دارد؟
این فعال کارگری تصریح کرد: دولت بزرگترین کارفرماست و هیچ گاه به نفع کارگران کوتاه نمی آید، این واقعیتی است که قابل کتمان نیست و هرچه فعالان کارگری فریاد بکشند و نمایندگان این قشر تلاش کنند کار به جایی نمی برند و در نهایت حرف کارفرمایان به قانون تبدیل می شود.
درواری یادآور شد: همچنین در نهایت حقوق کارگران را بهانه ای می کنند علیه تولید که اگر حقوق حقه آنها را بدهند تولید لطمه می بیند، درحالی که موانع اصلی جای دیگری است زیرا کارگران مانع تولید نیستند بلکه سربازان تولید هستند.
نظر شما