به گزارش بازار، پایگاه تحلیلی آسیا تایمز در گزارشی به بررسی تاثیر توافق اخیر میان ایران و چین بر اوضاع خاورمیانه پرداخته است.
در این گزارش آمده است: اواخر ماه گذشته مشارکت راهبردی میان ایران و چین وارد سطح تازه ای شد که می تواند تحولی مهم در خاورمیانه و به چالش کشیدن فرضیاتی در مورد بلند پروازی های چین در منطقه، توانایی ایران در دنبال کردن منافع اقتصادی خود با وجود تحریم های امریکا و فراتر از همه ، توازن قدرت در منطقه باشد.
ولی لازم است این مشارکت راهبردی را حتی پیش از معلوم شدن جزئیات بیشتر، با دقت مورد ارزیابی قرار دهیم و نخست چگونگی تغییر ژئوپلتیک منطقه در اثر آن را مورد بررسی قرار دهیم.
رهبران چین دارای تفکرات راهبردی هستند و شاید به خوبی ارزیابی کرده اند که ایران شریک بلند مدت در عرصه انرژی و دارای جایگاه مهم در منطقه است و می تواند نفوذ چین را در منابع اقتصادی کشور و فراتر از آن تقویت کند.
انزوای ایران به علت تحریم های سازمان ملل و آمریکا این روند را تسریع کرده است. با وجود شرایط کنونی ایران، پکن تهران را موهبتی راهبردی در بلند مدت می داند.
افزون بر این، چین شاید با پرشمار کردن شرکای خود در تلاش برای به چالش کشیدن نظام لیبرال جهانی است که به وسیله قدرت های غربی پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شده است.
ایران تنها یکی از مقاصد توقف وزیر خارجه چین بود و اشتباه است اگر تصور شود پکن ایران را برداشتن رابطه با کشورهای مهم عرب ترجیح داده است. برخی ناظران معتقدند دیدار وانگ از تهران با هدف ارسال این پیام به امریکا بوده که دوره تسلط امریکا و صلح امریکایی درحال افول است و امریکا نتوانسته در خلال دهها سال گذشته به اهداف راهبردی خود در خاورمیانه دست یابد. چین امریکا را دیگر یک سلطه گر طبیعی نمی داند و معتقد است منطقه عرصه دیگر بازیگران خارجی نیز هست.
دیدار وزیرخارجه چین از نظر ایران از آن جهت امید بخش بود که به مردم خود در داخل نشان دهد کشور هنوز از احترام در عرصه جهانی برخوردار است.
ایران همواره در مورد رابطه با قدرت های قوی تر خواه روسیه و انگلیس در قرون گذشته، یا امریکا در دهه های گذشته، محتاط بوده و در مورد قصد و نیت بیگانگان گرفتار تردید است. درحال حاضر تنها باید منتظر نتیجه این مشارکت بلندپروازانه بود.
بسیاری از کشورهایی که وعده های چین را در مورد ابتکار یک کمربند یک جاده شنیدند، هنوز شاهد رویداد خاصی نبوده اند، ولی شاید ایران یک استثنا باشد و دو کشور از طریق مشارکت قدرتمند نفتی و زیرساختی بتوانند تاریخ منطقه را متحول کنند.
شاید چین بهتر از آمریکا بتواند ایران و عربستان را به سوی روابطی ثمربخش سوق دهد و مساله فلسطین را حل کند. شاید چین منطقه را پذیرای برخی عقاید خود در مورد مدیریت جهانی و امنیت منطقه ای بیاید.
نظر شما