سید رضا طباطبایی، بازار؛ رئیس جمهور روز گذشته اعلام کرده که تحریم‌ها بزرگترین مانع و عامل عدم توسعه اقتصادی و تولید است این سخن در حالی مطرح می‌شود که گویا رئیس جمهور حافظه خود را از دست داده و نمی‌داند کشورمان چهار دهه تحریم است در نتیجه در هیچ سالی از این چهار دهه نمی‌بایست دارای رشد اقتصادی می‌بوده است حال آنکه اینگونه نیست.
روحانی خود در دوران دفاع مقدس مسئولیت داشته در نتیجه به خوبی می‌داند که امروز شرایط کشورمان از دوران دفاع مقدس بدتر نیست اما آنچه تفاوت امروز و دیروز را رقم می‌زند نحوه مدیریت کشور است. در دوران دفاع مقدس مدیریت کشور به مدیریت جهادی مد نظر رهبر معظم انقلاب اسلامی نزدیک تر بود اما امروز همان مدیران جهادی روزگار سابق هنوز هم سر کار هستند اما دیگر نه توان و نه خلاقیت کار سابق را دارند.
عدم آمادگی صحنه برای مدیریت جوانان
از سوی دیگر عرصه برای مدیریت جوانان باز نیست و تنها، جوان‌ترین وزیر دوران پسا انقلاب اسلامی نیز هر روز با هجمه‌های متفاوت روبرو می‌شود که عمده آن هم سیاسی است و نه مدیریتی؛ در نتیجه باید گفت مدیریت اقتصادی کشورمان امروز ناکارآمد است. دلیل دوم که معتقد هستیم تحریم‌ها بخشی از مشکلات هستند و نه همه آنها این است که مردم ما تجربه‌های فراوانی دارند و حافظه شأن هم آنقدر ضعیف نیست که فراموش کنند ما دولت ما نفت را ۱۴۰ دلار هم فروخت و وضعیت مردم همین بود که امروز هست و ۴۰ دلار هم فروخت وضعیت همین است که امروز، در نتیجه مردم روز به روز در این دو دهه فقیر تر شده‌اند.
روحانی خود در دوران دفاع مقدس مسئولیت داشته در نتیجه به خوبی می‌داند که امروز شرایط کشورمان از دوران دفاع مقدس بدتر نیست
آیا این به مدیریت ارتباطی ندارد که نفت با هر قیمتی در دنیا فروخته شود ارتباطی بین آن و معیشت مردم وجود ندارد؟ مگر نفت ما ملی نیست؟ مگر نه اینکه تفاوت در قیمت نفت باید مستقیماً بر روی زندگی مردم تأثیر بگذارد؟ پس چگونه است که مردم وقتی دولت نفت را گران‌تر می‌فروشد، اتفاقاً با مشکلات عدیده ای نیز روبرو می‌شوند؟ در نتیجه باید گفت اینکه همه چیز را گردن تحریم‌ها بگذاریم در واقع ناجوانمردانه و برای خالی کردن میدان قبول مسئولیت ناکامی است.
از سوی دیگر موضوعی که مطرح می‌شود این است که دولت نه تنها برنامه خاصی برای اداره کشور در شرایط بحرانی نداشته بلکه به صورت محسوسی به ویژه از سال ۹۷ به این سو، کار از دست دولت در آمده است به عبارت دیگر مسئولان دولتی انگار روزها را فقط شب می‌کنند تا دوران شان بگذرد زیرا هیچ کنترلی روی هیچ چیز ندارند. بورس برای خودش می‌ریزد و بالا می‌رود دلار به همین شکل و … عجیب‌تر اما دخالت‌های دولتی است که یک ضرر هم به مردم در بورس زده به جای آنکه به آنها کمک نیز کند.
قوانین دست و پاگیر
دیگر موضوع پس از سو مدیریت و ناتوانی دولتی‌ها در کنترل شرایط در واقع قوانین مزاحم و مازاد هستند. در یک مورد دیگر در گفتگویی که با خبرگزاری بازار استان سمنان داشتم اعلام کردم که ما هنوز در قانون کشورمان درباره تصادف ارابه و کالسکه با احشام در خیابان‌ها قانون داریم! این نشان می‌دهد که قوانین ۸۰ سال پیش ما هنوز هستند. برای مثال ما در قانون امکان واگذاری اراضی میرزا حسین قلی خان و نحوه واگذاری آنها در شیراز را نیز خواهیم یافت اما یک قانون که بتواند مسئولان شهرستانی را ملزم کند تا در مواقع ضروری بتوانند استعلام به سرمایه گذاران بدهند بدون اینکه معطل مرکز استان باشند، نیست.
دیگر موضوع پس از سو مدیریت و ناتوانی دولتی‌ها در کنترل شرایط در واقع قوانین مزاحم و مازاد هستند
قوانین وقتی دست و پا گیر شد یعنی بوروکراسی پیچیده‌تر می‌شود وقتی روند اداری افزون شد در واقع کارایی کم می‌شود زیرا قوانین دوباره باید توسط دولتی اجرا شود که خودش ناکارآمد است و این امر دست همان وضعیتی است که در کشورمان پدید آمده و رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها نسبت به ان تاکید کرده اند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی سال‌ها است که به اقتصاد تاکید می‌کنند اما نتیجه این تاکیدات درست برعکس می‌شود یعنی نه عزمی برای بیرون ریختن قوانین زائد از مجلس وجود دارد و نه اراده و توانی از سوی دولت که بتواند شرایط ره بهبود ببخشد. تجربه سال ۹۹ و ریزش شدید بورس بر اثر دخالت‌های دولت و سیاسی کاری‌ها نشان داد که برخی موارد بهتر است دولت کناری بایستد و دست به چیزی نزند زیرا نفع نداشتن چنین دولتی بهتر از داشتن آن است.
نظر شما