بهنام کمالی؛ بازار: کرونا همه چیز را از همه گرفت. اما برای عده ای دلال فرصت مغتنمی شد تا در روز روشن جیب ملت را خالی کنند و فَربِه تر شوند.
در این میان پرداخت تسهیلات کرونایی تنها نسخه دولت بود تا از اقشار و اصناف آسیب دیده از کرونا به ظاهر حمایت کند. اما این حمایت نیز کیسه ای بود برای سرکیسه کردن فلک زده ها!
قرار بر این بود تا تسهیلات کرونایی دست اقشار کم درآمد و آسیب دیده از کرونا را بگیرد. اما گویا مسئله طور دیگری بود و بجای دست، پای دریافت کنندگان تسهیلات را گرفت و بار مضاعفی شد بر دوش این بیچارگان.
دولت بانکها را مکلف کرد تا تسهیلات کرونایی پرداخت کنند. اما به گفته برخی از مسئولین بانک های منتخب ارائه دهنده تسهیلات کرونایی دولت اعتبارات لازم برای این امر را در اختیار بانکها قرار نداد و آنها را ملزم به پرداخت از اندوخته خودشان کرد.
حال اگر از باز پرداخت دو سالانه این تسهیلات که مصوبه وزیران بود و مبلغ بالای اقساط خارج از توان پرداخت بود، بگذریم و همچنین اگر از ماجرای اخذ جریمه ۲۴ درصدی دیرکرد بازپرداخت اقساط نیز بگذریم، آنچه دردآور و ناراحت کننده تر است داستان تعداد ماه های تنفس این تسهیلات می باشد!
باز بگذریم از اینکه در برخی از بانکها نسبت به اعمال آن خلف وعده گردید و یا تعداد ماه های تنفس کاهش یافت. اما آنچه بیشتر شبیه حقه بازی و کلاهبرداری در روز روشن بود اخذ سود بابت ماه های تنفس بود که در قسط اول تسهیلات از دریافت کننده وام اخذ می گردد.
حال روی سخنمان با دولت تدبیر و امید است که دقیقا راجع به ملت چه تفکری دارد!؟ پرداخت تسهیلات کرونایی اینچنینی غیر از سرکیسه کردن، تجارت و دکّان داری آیا نام دیگری دارد!؟
یادمان نرفته است که ماجرای پرداخت وام یک میلیونی کرونایی دولت و کسر آن از مبلغ یارانه نقدی خانوار نیز ابتدا به ساکن با اعمال سود معمول بانکی همراه بود که با اعتراض و انتقاد بسیار همراه شد و دولت از دریافت سود صرف نظر کرد!
نظر شما