بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی اخبار الخلیج اخیرا مقاله ای با قلم «سید الزهره» با عنوان «مشکل نه بایدن است و نه ایران» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
سوالی که اکنون پیش می آید این است بایدن هنگامی که عملا قدرت را در ژانویه آتی به دست گرفت، با ایران چگونه رفتار خواهد کرد؟
صرف نظر از دیدگاههای فراوان و پیشداوریهای مختلف تحلیلگران در این خصوص، گام اساسی قابل پیش بینی مربوط به بازگشت به توافق هسته ای با ایران است. مشکل بایدن در اینجا این است که توافق هسته ای را دستاوردی بزرگ قلمداد می کند و شخصا در زمانی که معاون اوباما بود در دستیابی به این توافق شریک بود، علاوه بر آنکه در چارچوب تبلیغات انتخاباتی خود وعده بازگشت به توافق را داد و به شدت از ترامپ به سبب خروج از آن انتقاد کرد.
با این حال، بازگشت به این توافق کار آسانی نیست و بایدن هم به آن اشاره کرد، بلکه مساله تا حد زیادی پیچیده شده است. بایدن نمی تواند به یک باره، سیاستهای ترامپ علیه ایران و تحریمهای سرسختانه تحمیل شده علیه آن را محو کند.
یک جریان بزرگ در آمریکا و در محافل خود دموکراتها وجود دارند که معتقدند آنچه ترامپ در قبال ایران انجام داد، یک دستاورد بزرگ بر اساس منافع آمریکاست و باید از آنچه محقق شده، استفاده کرد و به طور کلی، افکارعمومی در آمریکا دشمن ایران هستند. به همین سبب، انتظار نمی رود که بایدن به آسانی تصمیم بگیرد به توافق هسته ای همانند چهار سال گذشته، بدون هرگونه تغییر یا شروط جدید بازگردد.
به احتمال زیاد، بازگشت به توافق در چارچوب مذاکرات جدید به امید دستیابی به توافقی مثلا درباره موشکهای ایران و تضمینهایی از ایران مبنی بر عدم تلاش برای تولید سلاح هسته ای باشد.
در نهایت انتظار می رود که آمریکا در دوره بایدن به توافق هسته ای بازگردد، ولی مساله مهم برای ما این است که هرگونه توافق از طریق مذاکرات جدید هرگز بر اساس شروطی که کشورهای عربی تصور یا درخواست می کنند، نخواهد بود.
بعد اساسی که بایدن در هر توافق جدید بر آن پافشاری خواهد کرد، مربوط به برنامه موشکی ایران است، این کار را به خاطر اسرائیل و نه به خاطر اعراب انجام خواهد داد.
قطعا هنگامی که زمان مذاکرات با ایران فرا برسد، بایدن هرگز تمایلی به مشارکت دادن کشورهای عربی در این مذاکرات نخواهد داشت، البته ممکن است با برخی کشورها مشورت کلی انجام دهد همانطور که در روابط عادی رخ می دهد، ولی هرگز آنها را شریک مستقیم در مذاکرات قرار نخواهد داد.
بایدن هرگز کشورهای عربی را مشارکت نخواهد داد، نه به خاطر اینکه ایران با آن مخالف است، ولی خود او نمی خواهد که کشورهای عربی دستانش را ببندند یا برای تحقق شروطی تلاش کنند که همسو با مصلحت و منافع آمریکایی نیست.
همچنین انتظار نمی رود که نقش ایران در منطقه که بزرگترین مساله ای است که برای کشورهای عربی اهمیت دارد، جایگاه بزرگی در فهرست اهتمامات و اولویتهای آمریکا در هر مذاکراتی داشته باشد.
به طور کلی همانطور که بارها اعلام کردیم، هر توافق جدید با ایران به طور کلی به نفع اعراب نخواهد بود و مطالبات اساسی اعراب را برآورده نخواهد کرد.
ما نمی توانیم آمریکا یا ایران را سرزنش کنیم، آمریکا هنگام مذاکره یا توافق با ایران تمام آنچه برایش اهمیت دارد، منافع آمریکا است، آنطور که خودش ارزیابی می کند نه آن طور که ما می بینیم و ایران نیز با تمام توان برای تحقق منافع خود تلاش می کند.
مشکل در اعراب است، سئوال اینجاست، اعراب چه خواهند کرد؟ آیا اعراب از برگ های برنده ای که در اختیار دارند برای تحمیل مشارکت خود در هر مذاکرات جدید استفاده خواهند کرد؟ آیا آمادگی آن را دارند که آمریکا را وادار کنند به منافع عربی احترام گذاشته و خواسته های کشورهای عربی را جدی بگیرد؟ سئوال، این است.
نظر شما