ونوس بهنود؛ بازار: مطابق آمار و اطلاعاتی که از سرشماری نفوس و مسکن اردبیل در سال ۱۳۹۵ احصا شده، اشتغال در بخش صنعت اردبیل قابل‌توجه نیست.
این در حالی است که ایده‌های بکر بسیاری توسط نخبگان این خطه طرح و حتی به مرحله تولید رسیده اما درنهایت راه به‌جایی نبرده و به‌نوعی قبل از رسیدن به بازار، به انبازها بازگشت داده‌شده است.
آن‌هم در شرایطی که هر تولیدی می‌تواند نیازمندی به اجناس خارجی را کاهش داده و چرخه اقتصاد یک منطقه را قوام بخشد.
علیرضا شهامتی پور، یکی از هنرمندان اردبیلی بعد از ورود به تولید کالاهای چوبی، چکیده تلاش و فعالیت خود را در اسباب‌بازی‌های چوبی بانام (هلارس) تجلی داده است که در اردبیل و ایران مشابهی به اذعان خود وی ندارد.
امروز از تولید منحصربه‌فرد خود به‌شدت پشیمان است و می‌گوید در آینده نزدیک اگر روند فروش تغییر نداشته باشد، تولید خود را متوقف خواهد ساخت.
*به نظر می‌رسد تولیدات شما برای اولین بار در اردبیل تجربه می‌شود و این حجم از تولید اسباب‌بازی نداشتیم.
تا جایی که بنده اطلاع دارم درست است. ما به‌واسطه تجربه کار با چوب و نیازی که برای ساخت اسباب‌بازی برای کودکان احساس می‌شد، تولید اسباب‌بازی چوبی را آغاز کردیم.
در اجرای این کار از ظرفیت یک تیم متخصص از طراحی تا اجرا استفاده‌شده است و تلاش کردیم تا تمامی استانداردهای تولید را رعایت کنیم.
*اگر از تولید خود دفاعی داشته باشید، چه ویژگی‌های منحصربه‌فردی را برای آن قائلید؟
در مقابل پلاستیک که ماده اولیه بسیاری از اسباب‌بازی‌ها است و منجر به افزایش گازهای گلخانه‌ای می‌شود، ما از چوب استفاده کردیم.
اسباب‌بازی‌ها بدون کمترین آلودگی در محیط‌زیست بوده و منجر به تحرک فیزیکی کودکان آن‌هم در شرایطی که عدم تحرک معضل جدی برای کودکان شده، می‌شود. از طرفی اسباب‌بازی‌ها بی‌خطر است و بااینکه تیروکمان و تفنگ طراحی‌شده اما گلوله‌های تفنگ، کش‌های نازک بوده و بدون کمترین خطر و آسیبی می‌تواند مورداستفاده قرار گیرد.
اسباب‌بازی‌های تولیدی زمینه‌ساز بازی‌های گروهی و دسته‌جمعی است که خود مشارکت و روابط اجتماعی سازنده همراه با شادی و بازی را به کودک می‌آموزد.
*بعد از تولید با چه مشکلاتی مواجه شدید؟
ما بعد از تولید با مشکل فروش و بازاریابی مواجه شدیم. باوجوداینکه قیمت اجناس بالا نیست اما مردم به اسباب‌بازی پلاستیکی باقیمت پایین‌تر عادت کرده‌اند. علاقه‌مندی به اسباب‌بازی استاندارد فرهنگ‌سازی نشده و فروشنده‌ها هم هرچند زیبایی و کیفیت اجناس ما را تائید می‌کنند اما حاضر به خرید آن نیستند.
متأسفانه وقتی وضعیت بازار را دیدیم، دلسرد شدیم . هزینه جاری ماهانه ما حداقل ۵۰ میلیون تومان است و این در حالی است که اجناس در انبارها مانده و قادر به فروش نیستیم. اگر تا پایان سال به همین شکل ادامه یابد، احتمالاً تولید را متوقف خواهیم کرد.
*بسیاری از نهادهای اجرایی در حوزه کودکان و نوجوانان فعالیت دارند. برای درخواست کمک به سراغشان رفته‌اید؟
با بررسی‌هایی که کردیم نمی‌توانستیم روی هیچ نهادی حساب کنیم. ما در حال حاضر اسباب‌بازی با بهترین کیفیت را تولید می‌کنیم و تیم طراحی این توان را دارد که حتی از ادارات سفارش گیری کند.
*شما به موضوع قیمت‌ها اشاره کردید. چطور والدین حاضر می‌شوند اسباب‌بازی‌های گران‌قیمت از شخصیت کارتون‌های خارجی را بخرند و اسباب‌بازی تولیدی شما موردتوجه نباشد؟
دلیل اصلی آن به تبلیغات گسترده برمی‌گردد. دهه‌ها است عروسک باربی برای گروه‌های سنی مختلف کودک تبلیغ می‌شود. آن‌قدر تبلیغ‌شده که والدین قیمت گزافی برای آن می‌پردازند. کودکان هم شناخت کامل دارند و انتخابشان عروسک و اسباب‌بازی خارجی است.
ما حتی در بسته‌بندی نیز با سنگ‌اندازی مواجه هستیم و تفکرات کلیشه‌ای حاکم شده است.
*آیا مشکلات فروش مشابهی در بازار مبل که بخش عمده تولیدات شما را شامل می‌شود، وجود دارد؟
بازار مبل از سوددهی طی ماه‌های اخیر به زیان رسیده است. درواقع سود ۱۰۰ درصد ما به ۸ درصد تنزل یافته است.
دلیل عمده این معضل گرانی مواد اولیه است. قیمت ام دی اف از ۳۲۵ هزار تومان به یک‌میلیون و ۴۵۰ هزار تومان رسیده و قیمت هر متر چوب از ۲.۵ میلیون تومان به ۱۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسیده است.
اگر ما مبلی را ۴ میلیون به فروش می‌رساندیم امروز مجبوریم به ۱۸ میلیون تومان بفروشیم.این افزایش در تناسب با توان خرید خانوارها نیست. تا چند سال پیش کارمند با دو ماه حقوق خود یک دست مبل می‌خرید اما در وضعیت فعلی با بیش از ۶ ماه حقوق خود می‌تواند یک دست مبل تأمین کند.
این در حالی است که سود ما افزایش چندانی ندارد و اگر از مبل ۴ میلیون تومانی دو میلیون تومان سود داشتیم امروز هم از مبل ۱۸ میلیون تومانی، دو میلیون تومان سود داریم.که با افزایش هزینه‌های تولید می‌تواند گفت به‌مراتب سودمان کمتر شده است.
*چند درصد از مواد اولیه مبل‌سازی وارداتی است؟
بخش عمده وارداتی است. چوب‌های مصرفی از روسیه و گرجستان وارد می‌شود. رنگ مصرفی به‌صورت کامل وارداتی است. پارچه‌ها از چین تأمین می‌شود و ابر باوجوداینکه در ایران تولید می‌شود اما مواد اولیه آن نیز وارداتی است.
*مونتاژ می‌کنید؟
بله دقیقا. این در حالی است که می‌شود بسیاری از این مواد را در داخل تولید کرد و قیمت تمام‌شده نیز کاهش یابد.
*چرا به‌جای شهرک صنعتی در روستای کمی آباد مستقرشده‌اید؟
به دلیل گرانی اجاره‌بهای سوله‌ها. در این روستا برخی تولیدکنندگان مستقرشده‌اند و هزینه اجاره‌بها نیز بسیار کمتر از شهرک صنعتی است.
*بااین‌وجود زیرساخت‌های روستا قابل‌توجه نیست. به‌ویژه در راه ارتباطی.
بله درست است. بااینکه ما واحدهای تولیدی عوارض پرداخت می‌کنیم اما مشکل راه ارتباطی پابرجاست که انتظار داریم رسیدگی شود.
*فکر می‌کنید اگر حمایت شوید چند نفر را مشغول به کار خواهید کرد؟
ما ۳۵ نفر نیروی کار داشتیم که با رکود بازار، شرایط کرونا و کاهش تولید به ۶ نفر کاهش یافت. این در حالی است که می‌توانیم برای ۱۰۰ نفر موقعیت شغلی ایجاد کنیم.
نظر شما