بازار؛ گروه خودرو: هرچند از ابتدای امسال خودرو سازان در راستای تحقق شعار سال توانستند به افزایش تیراژ تولید دست یابند اما تا زمانی که محصولات آنها تجاری سازی نشود، به دست مصرف کننده نرسد و بازار متلاطم را آرام نسازد بالا رفتن شمار تولید سود خاصی نخواهد داشت.
مساله ای که چندی پیش مقام معظم رهبری نیز در بخشی از فرمایشاتشان اشاره کردند که شعار سال در حد انتظار تحقق نیافته است و در این خصوص به افزایش تولید خودرو با اتکاء به ظرفیت قطعه‌سازان داخلی تاکید کردند. در این همین راستا به سراغ دانیال میلانی، کارشناس صنعت خودرو و فعال قطعه سازی رفتیم تا دلیل عدم تحقق جهش تولید در صنعت خودرو و قطعه را جویا شویم، گفتگوی بازار را با وی در ادامه خواهید خواند.
* این روزها شاهد انتشار اخبار متعدد از سوی دو خودروساز بزرگ کشور در خصوص افزایش تیراژ تولید هستیم، دلیل اینکه هنوز به رغم این همه تولید نتوانسته‌ایم شاهد جهش تولید باشیم در چیست؟ آیا واقعا تحریم‌ها مانع تولید شده‌اند یا اشکال در سیاست‌هایی است که مدیران برای این صنعت اتخاذ می کنند؟
متاسفانه آن حساسیت و عرقی که مردم باید داشته باشند نسبت به تولیدات داخلی وجود ندارد، وقتی این عرق وجود ندارد، حتی کارخانه داران و سازنده‌ها هم نمی توانند کاری انجام دهند که مشکلات برطرف شود.
مبحث تحریم‌ها بی تاثیر نیست و همگی آن را قبول داریم، به هر جهت وقتی مراودات جهانی و ارتباطات چه مالی، علمی و تکنیکی مختل می شود و انتقال اطلاعات وجود ندارد، انتقال دانش و آموزش مطابق روز را دریافت نخواهیم کرد و تمام این موارد تاثیر منفی خود را بر روی صنعت می گذارد. منتهی نکته مهم این است که زمانی که همه شرایط خوب بود و تمام شرکت های خارجی در ایران فعالیت داشتند، چرا که نتوانستیم سطح اطلاعاتمان را بالا ببریم.
خودروهایی همچون پراید، لوگان، تندر ۹۰، پژو ۲۰۶، ۴۰۵ و غیره خودروهای به روزی نیستند و تکنولوژی های عجیب و غریبی هم ندارند که نیاز به دانش خاصی برای تولید داشته باشند. بنابراین این سوال مطرح می شود چرا در آن زمان که نماینده شرکت های فرانسوی، کره ای و غیره در ایران بودند نتوانستیم به دانش کافی برسیم؟
تحریم‌ها بی تاثیر نیست و همگی آن را قبول داریم، به هر جهت وقتی مراودات جهانی و ارتباطات چه مالی، علمی و تکنیکی مختل می شود و انتقال اطلاعات وجود ندارد، انتقال دانش و آموزش مطابق روز را دریافت نخواهیم کرد منتهی زمانی که همه شرایط خوب بود و تمام شرکت های خارجی در ایران فعالیت داشتند، چراکه نتوانستیم سطح اطلاعاتمان را بالا ببریم
به نظر بنده در آن زمان که شرکت ها در ایران حضور داشتند همه به فکر این بودند که حالا این دوره را تا اینکه ببینیم چه اتفاقی رخ خواهد داد. این درحالی است که هیچ کسی در صورت عدم درخواست هیچ گونه اطلاعاتی به صنعت گران کشورمان منتقل نمی کند، به هر حال آنها هم برای کسب اطلاعات زحمت زیادی کشیده اند و هزینه بسیاری پرداخته‌اند، بنابراین باید درخواستی وجود داشته باشد تا بخواهند اطلاعات را انتقال دهند.
بنابراین تا زمانی که نبینند طرف ایرانی این اطلاعات را می خواهد، آنها هم هیچ کاری انجام نمی دهند و این موضوع برای طرف خارجی هم بهتر است؛ چرا که قطعه را می سازند و بر روی خودرو هم نصب می کنند. به هر حال این موضوع که چرا خودمان دوست نداریم پیشرفت داشته باشیم باید در حوزه آموزش مورد توجه قرار گیرد تا عرق نسبت به تولید داخل ایجاد شود.
متاسفانه الان در جامعه هیچ کسی به تولیدات ایرانی اعتماد ندارد. اعتماد نداریم چون هرکجا که توانستیم در حوزه فعالیت خودمان کم گذاشتیم و به این دلیل که از نحوه عملکرد خود اطلاع داریم به دیگران هم اعتماد نمی کنیم. این درحالی است که اگر یک تولید کننده به کار خودش ایمان داشته باشد و برای مشتری هم اعتماد سازی کرده باشد، مشتری هم سعی می کند کار بهتری را به دیگری تحویل دهد و این چرخه ادامه خواهد یافت.
* با این تفاسیر مهمترین سنگ پیش روی تولید را نه فشار ناشی از تحریم‌های بین‌المللی بلکه عدم فرهنگ سازی برای تقویت عرق ملی می‌دانید؟
بله، متاسفانه این دیدگاه وجود ندارد و همه به این فکر می کنند که همین مشکل الان حل شود، مابقی آن مهم نیست، این موضوع باعث می شود پیشرفت چندانی نداشته باشیم و این معضل در زمینه خودرو هم وجود دارد. در زمینه صنعت خودروسازی حمایت‌ها و پشتیبانی‌هایی دولت از خودروسازان می کند و همیشه سعی در پوشاندن عیب‌ها دارند باعث می شود مدیران هم تغییری در نحوه عملکردشان نداشته باشند.
در کل مدیران دو خودروساز اصلی عرقی نسبت به شرکت و برند ندارند و خیلی راحت می گویند فعلا در اینجا فعال هستیم و شش ماه دیگر شاید در جای دیگری مشغول باشیم. وقتی دیدگاه این باشد و فردی که مسئولیت را هم بر عهده گرفته نداند که خودرو به چه معنا است و چه تاثیری بر زندگی مردم می گذارد، در عمل تنها فکری که می کند این است که مردم دیدگاه سرمایه گذاری روی ماشین دارند و تلاش هم می کنند که مصرف کننده فقط این دیدگاه را داشته باشد چون نمی خواهند از خودرو استفاده کنند، بنابراین هر قطعه ای که شد روی خودرو بندیم و یک چهار چرخه ای تولید کنیم و تحویل دهیم، مصرف کننده هم که نمی خواهد از آن استفاده کند و یا برنامه قایم کردن آن در پارکینگ را دارد یا می خواهد آن را در نمایشگاه به فروش برساند.
* در مورد قطعه‌سازان هم سال گذشته شاهد این بودیم که برای دو مجموعه بزرگ که عمده محصولاتشان نیز به خط تولید خودروسازان انتقال می یافت پرونده قضایی به جرم تقلب و ارائه قطعات خارجی در بسته بندی ایرانیتشکیل شد، به نظرتان چنین اتفاقی هم از همان نبود عرق ملی نشات می گیرد؟
متاسفانه چنین خبری در خصوص بزرگترین شرکت های تولید کننده قطعات خط تولید خودروسازان منتشر شد، در مورد این موضوع خیلی متعجب شدم اما به این دلیل که هیچ تجربه کاری در قطعه سازی ایران ندارم و نمی دانم این قطعه سازان چه مشکلاتی با وزارت صمت و مشتریان عمده‌شان یعنی همین خودروسازان دارند نمی توانم به جای آنها اظهار نظر دقیقی ارائه دهم.
شاید واقعا تعهدات سنگینی به مشتریانشان دارند و تنبیه‌هات سختی برایشان در نظر گرفته شده که اگر نتوانند در زمان معین شده قطعه را به خودروساز برسانند و باعث توقف خط تولید شوند مشکلات بسیاریشان ایجاد شود. بنابراین به خاطر کمبودی که برای تولید در ایران داشتند که ممکن است از مشکل تامین مواد اولیه برای قالب گیری و غیره را شامل شود مجبور به انجام چنین کاری شده باشند.
شاید مشکل درون سازمانی نیرو انسانی داشتند و نمی توانستند این موضوع را اعلام کنند. شاید هم این موضوع هدفمند اتفاق افتاده باشد، اگر هدفمند و برنامه ریزی شده باشد که طبق این روش کسب و کار خودشان را پیش ببرند موضوعی است که باید در دادگاه بررسی شود و اگر چنین اتفاقی هم رخ داده باشد جریمه های سنگینی برای آن باید در نظر بگیرند.
منتهی اگر شرایط دیگری مجبورشان به این کار کرده باشد باید مورد بررسی قرار بگیرد که چرا این اتفاق افتاده است. شاید واقعا قطعه ساز ناچار به انجام چنین کاری شده باشند. مثل شرکت های گروه قطعه سازی کروز و عظام که افتخار می کنم چنین شرکت‌هایی در ایران داریم به ین دلیل که خیلی هزینه کرده اند تا به امروز برسند، بنابراین هیچ وقت کاری قصد تقلب ندارند که بعد از آن اسمشان زیر سوال برود.
* با توجه به اینکه قطعه‌سازی محرکی برای صنعت خودروسازی است، به نظرتان عامل پیشرفت قطعه سازی در کشور چه چیزی خواهد بود؟
نخست؛ شرکت هایی که خریدار عمده محصولات قطعه سازی هستند باید تغییرات را اعمال کنند، برای مثال شرکت خودروسازی رنو می گفت؛ اگر طبق استاندارد درخواستی قطعه را ساختید پول به شما می دهم و وگرنه خبری از همکاری نیست. همین باعث شد صنعت قطعه کشور خیلی پیشرفت کند. نکته این است که الان شرکت های خودروسازی سازی هم باید استاندارد سنگینی بذارند که قطعه ساز مطابق خواست خودروساز قطعه تولید کند.
دوم؛ امیدوارم مشکلات عدم ارتباط قطعه سازان با دنیا برطرف شود و ارتباط داشتن تک به تک قطعه سازان با قطعه سازان اصلی بین المللی که تجربه تولید قطعات را دارند برطرف شود تا باعث انتقال دانش شود.
شرکت هایی که خریدار عمده محصولات قطعه سازی هستند باید تغییرات را اعمال کنند، برای مثال شرکت خودروسازی رنو می گفت اگر طبق استاندارد درخواستی قطعه را ساختید پول به شما می دهم و وگرنه خبری از همکاری نیست، همین باعث شد صنعت قطعه کشور خیلی پیشرفت کند
نکته مهم این است که هیچ کسی نمی خواهد کسب و کاری که دارد را از دست دهد بخصوص اگر اسم و رسمی هم برای خود یافته باشد. برند شدن خیلی هزینه بر است و از دست دادن آن خیلی راحت است. بنابراین بخاطر این موضوع هیچک سی نمی خواهد این اتفاق رخ دهد اما یکسری از مسائل به آنها تحمیل شده است. به احتمال زیاد با توجه به اینکه ارتباطات با دنیا قطع است و به دلیل کرونا نیز قطعه سازان حتی نمی توانند از کارشناسان شرکت های خارجی دعوت به عمل آورند تا به آنها آموزش دهند. از طرفی با توجه به شرایط فعلی نیز به نظر می رسد ایران خودرو و سایپا هم همیشه می خواهند به نحوی جلوه دهند که تحت تاثیر تحریم ها و شرایط هیچ نقطه ضعفی ندارند و تولیدشان برقرار است. به نظر می رسد تولیدکنندگان قطعات را اجبار می کنند تا هرچه می توانند تولید کنند و به خط تولید برسانند. احتمالا هم تنبیهات سنگین برای تاخیر در تامین قطعات ایجاد کرده اند.
* با این حساب خودروسازان با نحوه عملکردشان هم باعث نارضایتی قطعه سازان و هم مصرف کننده‌های خودرو شده‌اند؟
بله، به عنوان مصرف کننده می توانم این موضوع را تایید کنم البته به این دلیل که هیچ وقت تولید کننده نبودم نمی دانم چه مشکلاتی با خودروسازانی که قصد خرید قطعه دارند وجود دارد. اما به عنوان خریدار نهایی محصولات مشکلات را می بینم و حس می کنم.
وقتی مصرف کننده پژو ۲۰۰۸ یا سیتروئن سی ۳ خریده است و هیچ کدام از قطعاتشان در بازار یافت نمی شود و آن شرکت ها هم تعهدی به خریداران خودشان ندارند و اما در بازار می توانند سفارش دهند از ترکیه قطعات وارد شود. این ضعف بزرگ است که خودروساز اقدام به تولید کرده است و حدس نمی زده که حتما باید فکری برای قطعات آن کند.
اصلا به فکر نبودند و فقط در مورد فروش فکر می کردند. فروش همیشه جذاب است و سود خوبی دارد و مشتری هم خوشحال آمده و از همه چیز راضی است. حالا مقداری هم همیشه تاخیر در تحویل وجود دارد، همین موضوع باعث می شود مشتری خسته شود و به محض اینکه می گویند خودرو حاضر است بدو بدو برود تا خودرو را تحویل بگیرد که در پارکینگ باشد و بگوید خب بالاخره خودرو ام پیش خودم است که پولم از دست نرفته. تمام این موارد معضلاتی هستند که امروز می بینیم قطعه سازان و خودروسازان نتوانسته‌اند به رغم ظرفیت‌هایی که دارند پیشرفت چندانی داشته باشند و در عمل جهش تولید محقق نشده است.
نظر شما