تیمور رحمانی: باید در ابتدا سیاستگذار پولی به فکر کنترل نرخ سود بانکی باشد، اگر بتوان نرخ سود بانکی را کنترل کرد، در نتیجه می‌توان در میان‌مدت امیدوار بود که نرخ رشد نقدینگی کنترل شود. این موضوع هم برای یک سال خاص نیست، به‌طور مثال امکان دارد در یک سال رشد نقدینگی بالا باشد و در یک سال کاهش یابد، اما در میان‌مدت رشد متوسط آن در حد قابل قبولی خواهد بود.
نکته‌ای که وجود دارد این است که با وثیقه‌دار شدن برداشت بانک‌ها از بانک مرکزی، پیش‌بینی می‌شود بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی کاهش یابد و در نتیجه این موضوع باعث کاهش رشد پایه پولی شود، در نتیجه آیا نمی‌توان گفت که این ابزار رشد پایه پولی را کاهش خواهد داد؟
تصوری که در بسیاری از اقتصادخوانده‌ها درباره رشد پایه پولی وجود دارد، اشتباه است. پایه پولی شروع داستان نیست، در حقیقت اتفاقاتی در نقدینگی می‌افتد و این اتفاقات خود را به پایه پولی تحمیل می‌کند. اگر اضافه‌برداشت صورت می‌گیرد، به این دلیل است که رشد نقدینگی در ابتدا رخ می‌دهد و همپای این رشد نقدینگی، پایه پولی می‌طلبد. اگر این پایه پولی ایجاد نشود، یا به شکل اضافه‌برداشت خود را نشان خواهد داد یا به شکل بدهی دولت به بانک‌ها و بانک‌ها به بانک مرکزی خود را نشان می‌دهد، بنابراین موضوعی که مهم است، این است که در میان‌مدت بتوان رشد نقدینگی را محدود کرد. اگر این رشد محدود شود، می‌توان رشد پایه پولی را کنترل کرد. در واقع در شرایط کنونی جهت علیت از نقدینگی به پایه پولی است.
نظر شما