سیدحسین شاهچراغ؛ بازار: آمار نشان می‌دهد۴۱.۴ درصد جمعیت بیکار کشور را فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهد و پرداختن به چرایی آن که امری بسیار مهم است غالب دانشجویان بعد از فراغت تحصیل و به هنگام کاریابی به نقصان مهارت خود پی می‌برند، از طرفی با گذشتن بخشی از عمر با ارزش آن‌ها، شاید مجال و حوصله کافی برای مهارت‌آموزی را نداشته باشند؛ پس چه باید کرد و چه درسی از این باید آموخت؟
مهارت‌آموزی دانشجویان در حین دوران تحصیل بهترین راهکار برای توانمندسازی آنان است که پس از فراغت تحصیل بتوانند متناسب با دانش و مهارت خود، شایسته‌ترین شغل ممکن را بیابند.
مهارت‌آموزی دانشجویان که با استفاده از درس‌آموخته‌های شیوه‌های گذشته در حال انجام است، روند رو به رشدی دارد که با کمک صاحب‌نظران و اندیشمندان حوزه مهارتی می‌توان در بهینه‌سازی بیش از پیش آن بیشتر کوشید.
مهارت‌آموزی دانشجویان که در حال حاضر با ایجاد مراکز TMC(مدیریت مهارت‌آموزی و مشاوره شغلی) و با استقبال دانشگاه‌های کشور در حال رونق گرفتن است این امکان را فراهم می‌کند که استادان دانشگاهی نیز به عنوان مربی مهارت‌آموزی به ایفای نقش بپردازند و این به معنای هدف‌گیری صحیح در این شیوه آموزشی است.
چالش عمده نظام آموزشی ما در تمام سطوح غفلت از مهارت‌آموزی و ترویج مدرک‌گرایی است. اینکه استادان دانشگاهی به عنوان مدرس مهارت‌آموزی هم فعالیت کنند، ضرورت آموزش‌های فنی و حرفه‌ای را برای ایشان نهادینه می‌کند و در طی زمان فرهنگ مهارت آموزی به صورت ریشه‌ای و غیر دستوری تقویت خواهد شد.
از دیگر سو ایجاد مراکز TMC در دانشگاه‌های فرهنگیان که رسالت عظیم تربیت معلم را به دوش می‌کشند، نشان از دوراندیشی و امعان نظر برای تغییر ذائقه نسل آتی و اولی شدن مهارت آموزی نسبت به تحصیلات دانشگاهی است.
دانشجویان دانشگاه‌های فرهنگیان همگی به استخدام در می‌آیند و آینده شغلی روشنی دارند؛ اما مهارت‌آموزی آنان در وهله اول سبب توانمندسازی خودشان خواهد شد و در وهله دوم این پیام را به درستی به آنان منتقل می‌کند که برای داشتن افقی روشن برای ایران عزیز و فراهم کردن آینده‌ای پر از امید برای نسل آتی کشور، مهارت‌آموزی را باید ارجح دانست و برای آن بسیار کوشید.
مدیریت مهارت‌آموزی و مشاوره شغلی یکی از مهمترین کارویژه ها را می تواند در زمینه اشتغال زایی فارغ التحصیلان دانشگاهی در آینده داشته باشد.
نظر شما