بازار؛ گروه بین الملل: رویارویی چهارشنبه شب کامالا هریس و مایک پنس نیز به نظر می‌رسد که تغییری در رویه انتخابات ایجاد نخواهد کرد. هر دو نامزد در لحظاتی خوب ظاهر شدند و چند بار هم تعادل خود را از دست دادند. اما اتفاقات خاطره‌ساز در این مناظره بسیار نادر بود. در عین حال اگر این بحث تبلیغ آینده دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه بوده باشد، به نظر می‌رسد که چند سالی باید منتظر آتشبازی حسابی بمانیم.
اما نتیجه‌ای که در یادها نماند به خودی خود خبر خوبی برای دموکرات‌ها و جو بایدن محسوب می‌شود که بر اساس نظرسنجی‌ها پیشتاز نظرسنجی‌ها است. یک رویداد مهم انتخاباتی دیگر به اتمام رسید و یک قدم دیگر به روز انتخابات نزدیکتر شدیم.
«بی بی سی» در گزارشی به ابعاد مختلف این مناظره پرداخته است که در ادامه می آید.
مناظره‌ای متفاوت با هفته گذشته
نکات به یاد ماندنی مناظره هفته پیش میان دو نامزد انتخاباتی احتمالا لحن و رفتار آن‌ها باشد - در حرف پریدن‌های مرتب دونالد ترامپ و واکنش‌های عصبانی جو بایدن. شکی نیست که هر دو نامزد معاونت ریاست‌جمهوری وقتی پشت میزهایی نشستند که با صفحه‌های پلاستیکی از هم جدا شده بودند به این مساله فکر می‌کردند.
سبک آرام و منظم پنس در تضاد با سبک تهاجمی ترامپ موید ثبات بیشتر بود. با این حال هر وقت حرف طرف مقابل را قطع کرد، کاملا هریس کاملا آماده بود.
نامزد حزب دموکرات گفت: آقای معاون، دارم صحبت می‌کنم. اگر اجازه دهید حرفم را به اتمام برسانم، می‌توانیم در ادامه گفت‌وگو کنیم.
جهت حرکت این مناظره - پریدن مردی سفیدپوست در حرف نخستین زن سیاه‌پوست نامزد معاونت ریاست‌جمهوری - این لحظات را برای پنس خطرناک می‌کرد، چرا که ممکن بود بی‌ادب به نظر برسد. علاوه بر این، پنس هیچ مشکلی با نادیده گرفتن سوزان پیج، مجری این مناظره، نداشت - و وقتی در نظر می‌گیریم که رای‌دهندگان زن به شدت از نامزدهای حزب جمهوری‌خواه رو برگردانده‌اند، زمان بیشتری که با این کار نصیب پنس شد شاید از نظر سیاسی به ضررش شده باشد.
نحوه برگزاری این مناظره، و بی‌علاقگی دو نامزد به وارد کردن فشار شدید به طرف مقابل، عملا باعث شد که این رویارویی اطلاعات جدیدی درباره مواضع دو طرف یا توان نامزدها برای تحمل فشار در اختیار مخاطب نگذارد.
ناتوانی هریس از بهره‌برداری از ضعف ویروسی
طبق انتظارها، همه‌گیری ویروس کرونا موضوع اول این مناظره بود - و طبق انتظارها، هریس بیشتر وقت خود را صرف حمله کرد. از طرف دیگر، پنس بیشتر بر دفاع متمرکز بود. بهترین اقدام هریس اشاره به آمار بود - ۲۱۰٫۰۰۰ جان باخته در آمریکا - و وارد کردن اتهام بی‌عرضگی و بی‌کفایتی به دولت ترامپ.
اما پنس جوابش را آماده کرده بود. او گفت که برنامه بایدن-هریس عمدتا رونوشتی از کارهایی است که دولت ترامپ همین حالا دارد می‌کند، پیشرفت سریع در ساخت واکسن را به رخ کشید و وانمود کرد که انتقاد از دولت در واقع حمله به کادر درمان و نیروهای خدمات اضطراری است.
نکته عجیب اما این بود که هیچ یک از دو نامزد اشاره خاصی به تبدیل شدن کاخ سفید به مرکز شیوع ویروس نکرد. هریس می‌توانست از این زاویه حمله‌های خوبی ترتیب دهد اما توجهی به آن نکرد و موضوع مناظره هم عوض شد. از آنجایی که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد واکنش به همه‌گیری یکی از بزرگترین نقاط ضعف تیم ترامپ است، نتیجه مساوی در این موضوع برد پنس محسوب می‌شود.
ضعف هر دو طرف در مسائل اقلیمی
اگر چه پنس در موضوع همه‌گیری موضعی دفاعی داشت، اما وقتی صحبت از مسائل اقلیمی شد دست به حمله زد. بایدن از زمان رقابت‌های مقدماتی حزب دموکرات تا به امروز برنامه خود برای مقابله با تغییرات اقلیمی را گسترش داده است. هریس یکی از حامیان اولیه طرح «نیو دیل سبز» بود که اهداف بلندپروازانه‌ای برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین می‌کند.
این حمایت شاید تشویق محیط‌زیست‌گرایان چپگرا را به همراه داشته باشد، اما بعضی از رای‌دهندگان ساکن ایالت‌هایی نظیر پنسیلوانیا و اوهایو ممکن است به قوانین بیشتر به چشم تهدیدی برای معیشت اقتصادی خود نگاه کنند.
پنس هشدار داد که «نیو دیل گرین» «انرژی آمریکا را تحلیل» خواهد داد و بایدن را متهم کرد که می‌خواهد سوخت‌های فسیلی را منسوخ کند و شکست هیدرولیکی را ممنوع کند. هریس در پاسخ گفت که این حرف‌ها غلط است.
پنس یک جا از پذیرفتن نقش انسان در تغییرات اقلیمی و خطرش برای حیات در کره زمین طفره رفت و صرفا چند بار اعلام کرد که از علم پیروی خواهد کرد.
اما مشکل بایدن با مسائل اقلیمی ایجاد تعادل بین چند دیدگاه مختلف است. هریس گفت که تغییرات اقلیمی تهدیدی وجودی برای زمین است، اما هم او و هم بایدن تا به حال حاضر نشده‌اند از واکنشی که این نحوه صورت‌بندی برای دولت الزامی می‌کند دفاع کنند، چرا که می‌ترسند باعث رنجش رای‌دهندگان مهم در ایالت‌های کلیدی شود.
پنس نژادپرستی نظام‌مند و منسجم را انکار می‌کند
اما آتشین ترین بخش مناظره در لحظات پایانی برنامه و هنگام تبادل نظر بر سر مساله نژاد و اجرای قانون رقم خورد. پنس نیز سعی کرد همان کاری را بکند که ترامپ هفته پیش کرد، یعنی بحث تبعیض و خشونت بیش از حد پلیس را به محکوم کردن اعتراضات بعضا خشونت‌آمیزی تبدیل کند که در شهرهای آمریکا رخ داده است. او گفت که به نظام قضایی اعتماد دارد و بیان این که کشور دچار نژادپرستی نظام‌مند است چیزی جز توهین به زنان و مردانی که در نیروهای پلیس خدمت می‌کنند نیست.
این موضع اما قویترین پاسخ هریس را در پی داشت. دادستان کل سابق ایالت کالیفرنیا خیلی خلاصه گفت: اجازه نمی‌دهم که معاون رئیس‌جمهور به من یاد بدهد اجرای قوانین این کشور یعنی چه.
او به ناتوانی ترامپ در محکوم کردن واضح و مشخص گروه‌های نژادپرست سفیدپوست اشاره کرد و اینگونه نتیجه گرفت که رئیس‌جمهور ما چنین آدمی است.
هر چند که در آن لحظات مگسی روی سر پنس نشسته بود، اتفاقی که شاید در روزهای آینده به مساله اصلی صحبت همه تبدیل شود.
نگاهی به آینده
برای آمریکایی‌هایی که این برنامه را تماشا کردند، مناظره نامزدهای معاونت ریاست‌جمهوری مانند پنجره‌ای به سیاست فعلی و آینده کشور بود. هدف هر دو نامزد برای انتخابات فعلی دفاع از یار انتخاباتی خود و حمله به نفر اول تیم مخالف بود.
اما دو شرکت‌کننده نیم‌نگاهی نیز به آینده داشتند. پنس، مانند همه معاونان رئیس‌جمهور - خواهان نامزدی برای ریاست‌جمهوری است. او برای این کار نه تنها باید پایگاه رای ترامپ را به خود جلب کند، بلکه توری نیز برای جمهوری‌خواه‌ها و مستقلانی پهن کند که با وجود گرایش به راست از مدل سیاست‌ورزی ترامپ راضی نیستند. او در طول مناظره از ترامپ دفاع کرد، اما سعی کرد هویتی هم برای خودش بتراشد، مخصوصا وقتی درباره مسائلی صحبت می‌کرد که برای رای‌دهندگان مذهبی مهم محسوب می‌شود - مثل دیوان عالی.
هریس که سال گذشته خود در رقابت‌های مقدماتی حزب دموکرات حضور داشت تلاش کرد که ثابت کند می‌تواند در پی خروج جو بایدن از صحنه پرچم‌دار توانمندی برای حزب دموکرات باشد. هر وقت فرصت داشت از گذشته و تربیت خانوادگی خود گفت و از فرصت استفاده کرد تا خود را به مخاطبان بیشتری معرفی کند. بر خلاف پنس، او عمدتا رو به دوربین صحبت می‌کرد، چرا که می‌دانست مساله تنها زدن گل‌های سیاسی نیست و باید با مخاطب نیز رابطه برقرار کند.
چهار سال پیش، تیم کین عملکرد مناسبی در برابر پنس نداشت و تاثیر آن عملکرد بد همچنان بر جایگاه او در سیاست کشور سنگینی می‌کند. اما عملکرد هریس به اندازه‌ای خوب بود که حداقل به سرنوشت کین دچار نشود. پنس و هریس هر دو از این برهه جان سالم به در بردند تا روزی دیگر با یکدیگر روبه‌رو شوند - و آن روز شاید تنها چهار سال دیگر باشد.
نظر شما