به گزارش بازار، فریدون بابایی اقدم، عضو هیأتمدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران، با اشاره به ابعاد نگرانکننده وضعیت موجود، عادیانگاری سکونت در پهنههای پرخطر را خطری فراتر از خود مخاطرات طبیعی دانست و گفت: خطر اصلی، نه صرفاً وقوع زلزله یا سوانح طبیعی، بلکه تداوم ساختوساز، استقرار جمعیت و انفعال نهادی در این پهنههاست که دامنه خسارات انسانی و اجتماعی را بهطور قابلتوجهی افزایش میدهد.
وی با بیان اینکه پهنههای پرخطر محل تلاقی همزمان چندین لایه آسیبپذیری هستند، تصریح کرد: استقرار در حریم یا بر روی گسلها، مسیلها، رودخانهها، پرتگاههای طبیعی، خطوط انتقال نیرو، طرحهای توسعه شهری فاقد پیوست ایمنی و مداخلات ناهماهنگ، از عوامل اصلی شکلگیری این پهنهها به شمار میرود.
عضو هیأتمدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران با استناد به آمارهای رسمی افزود: بیش از ۴۳ هزار خانوار با جمعیتی بالغ بر ۲۰۰ هزار نفر در پهنههای پرخطر کشور سکونت دارند و تداوم این روند، مدیریت بحران را پرهزینهتر و پیچیدهتر خواهد کرد.
بابایی اقدم یکی از چالشهای جدی مداخله در این مناطق را فقدان وحدت رویه و شاخصهای مشترک میان دستگاههای مسئول دانست و گفت: مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری کشور، همه گونههای خطر از جمله فرونشست زمین یا تداخل ساختمانهای ناایمن با بافتهای تاریخی و فرسوده را پوشش نمیدهد.
وی همچنین با اشاره به خلأهای قانونی و ضعف ضمانتهای اجرایی افزود: با وجود تصریح قانون اساسی بر حق دسترسی به مسکن ایمن، نبود منابع مالی پایدار و ردیف اعتباری مشخص برای اسکان مجدد، اجرای مؤثر برنامههای کاهش خطرپذیری را با دشواری مواجه کرده است.
در این نشست، محلاتی همچون گلدشت خوزستان، فرحزاد تهران، نایسر سنندج، پهنه شمالی زاهدان، شهرک عزیزی شهر قدس، محلات پرخطر تبریز و ماکو بهعنوان نمونههای نیازمند اقدام فوری معرفی شدند. در مقابل، پروژههای اسکان مجدد از جمله درجاسازی محله اسدگولی و پروژه شهرک جوانان تبریز بهعنوان تجربههای موفق مداخله مورد اشاره قرار گرفت.
نظر شما