به گزارش بازار، این شهروند آمریکایی می گوید:
”ما داریم زنده‌به‌گور می‌شویم و بعد ازمان می‌خواهند بابت خاکی که روی‌مان می‌ریزند، شکرگزار هم باشیم.”
”از کی زنده ماندن تبدیل شد به یک پروژه گروهی؟ چرا یک شغل تمام‌وقت دیگر کافی نیست تا هزینه غذا، اجاره و کمی آرامش ذهنی را تأمین کند؟ چرا باید هفته‌ای ۵۰ یا ۶۰ ساعت از خانواده‌مان دور باشیم و باز هم وقتی حساب بانکی‌مان را چک می‌کنیم، انگار مرتکب جرم شده‌ایم؟”
”چرا خانه‌دار شدن مثل یک رؤیای لوکس و دست‌نیافتنی شده است؟ چرا مردم مجبورند بعد از یک شیفت ۱۰ ساعته برای پرداخت هزینه تخم‌مرغ، بنزین، دارو و حتی پوشک بچه به‌عنوان پیک کار کنند؟”
”چرا وانمود می‌کنیم این شرایط عادی است؟ شما نباید برای اینکه فقط زنده بمانید، یک شغل دوم داشته باشید. چرا همه‌چیز بالا می‌رود جز دستمزدهایمان؟”
”این تنبلی نیست، یک سیستم است که طراحی شده تا شما را خُرد کند و قانعتان کند که تقصیر شماست. اما تقصیر شما نیست. شما عقب نیستید.”
نظر شما