به گزارش بازار به نقل از فرهیختگان، سایت خبری کانسرن دراین باره نوشت: بر اساس گزارش بخش «آب سازمان ملل متحد» (UN-Water)، چشمانداز رسیدن به هدف ششم توسعه پایدار سازمان ملل — یعنی «دسترسی همگانی به آب سالم و بهداشت» تا سال ۲۰۳۰ — چندان امیدوارکننده نیست. تقریبا ۱۰ درصد از جمعیت جهان در کشورهایی زندگی میکنند که از نظر منابع آبی در وضعیت بحرانی قرار دارند. همچنین پیشبینی میشود تا سال ۲۰۵۰، حدود ۷۵ درصد مردم دنیا تحتتأثیر خشکسالی قرار بگیرند. اگرچه این آمار نگرانکننده است، اما همچنان پیشرفتهایی در حال رخ دادن است. برای درک بهتر اینکه این پیشرفتها چگونه حاصل میشوند، در ادامه ۱۰ راهحل مؤثر برای کنترل بحران آب را گفته ایم.
۱. انتقال آب با تانکر
سادهترین راهحل در شرایط بحران آب این است که آب را مستقیما به مردم برسانیم. یکی از سریعترین راهحلهای موقت برای کمآبی، استفاده از تانکرهای آبرسان است. در این روش، کامیونهای آبرسان به مناطقی مانند اردوگاههای پناهجویی یا روستاهایی که دچار خشکسالی شده اند اعزام میشوند تا مردم بتوانند آب مورد نیازشان را تأمین کنند. این روش هزینهبر است و راهحل بلندمدتی محسوب نمیشود، اما در شرایط بحرانی میتواند جان انسانها را نجات دهد.
۲. دستگاههای نمکزدایی و قرصهای تصفیه آب
در بسیاری از مناطق فاقد آب آشامیدنی سالم، نوعی از منابع آبی ناسالم وجود دارد که میتوان با آنها این مشکل را مدیریت کرد. برای نمونه، در مناطقی که دسترسی به آب دریا وجود دارد، میتوان از دستگاههای قابلحمل نمکزدایی استفاده کرد، یا در مقیاس وسیعتر، از سامانههای صنعتی نمکزدایی بهره گرفت. برای منابع آب شیرین هم قرصهای تصفیه آب کاربرد زیادی دارند؛ این قرصها میتوانند میکروبها و پاتوژنهایی را که باعث بیماریهایی مثل تیفوئید و وبا میشوند را از بین ببرند.
۳. حفاظت از منابع آب شیرین موجود
در بهترین حالت، در برخی از جوامع چشمههای طبیعی در دسترس هستند. در چنین شرایطی، یکی از مؤثرترین کارها حفاظت از همین منابع موجود است؛ کاری ساده اما حیاتی. با ساختن سازههای محافظتی، میتوان از ورود انسان و حیوان به اطراف منبع آب جلوگیری کرد و مانع از آلوده شدن آن شد. این روش معمولاً ساده و کمهزینه است و تأثیر بسیار بالایی دارد.
۴. رسیدگی به نشتیها و هدررفت آب
حتی در جوامعی که منابع آبی بسیار محدود دارند، نشتی آب و اتلاف آن مشکلی جدی است. برنامه محیط زیست سازمان ملل اعلام کرده که آمار جهانی دقیقی از میزان آب از دست رفته به دلیل نشتی وجود ندارد، اما فقط در آمریکا، نشتیهای خانگی سالانه حدود یک تریلیون گالن آب را هدر میدهد.
برطرف کردن این نشتیها چه در سطح منازل و چه در زیرساختهای بزرگتر، یکی از راههای مؤثر برای حفظ منابع آبی موجود است. در این مورد مشارکت مردم محلی نقش حیاتی دارد چون اغلب آنها بهتر از هر کسی میدانند که مشکل کجاست و در صورت دریافت حمایت کافی، آمادهاند برای بهبود اوضاع دستبهکار شوند.
۵. جمعآوری آب باران
در مناطقی که بارندگی مناسبی دارند، یکی از راهحلهای ساده و ارزان، جمعآوری و ذخیره آب باران است. سیستمهای جمعآوری آب باران معمولا شامل یک سطح جمعآوری مثل سقف خانه و مسیرهایی برای هدایت آب به مخزن ذخیرهسازی هستند.
این سامانهها بهسادگی توسط ساکنان محلیاند قابل استفاده و نگهداری هستند. با کمی فرآوری میتوان آب جمعآوریشده را به آب آشامیدنی تبدیل کرد. همچنین این آب در کشاورزی، دامداری، مدارس و بیمارستانها کاربرد زیادی دارد، بهویژه در کشورهایی که با کمبود آب دستوپنجه نرم میکنند.
۶. ساخت و بازسازی نقاط دسترسی به آب
درحالیکه تانکرهای آب راهحل کوتاهمدت هستند، راهحلهای پایدارتر شامل ساختن یا بازسازی منابع آب است. گاهی لازم است برای یافتن آب زیرزمینی در نقطهای مناسب حفاری انجام شود؛ این کار نیاز به بررسی خاک، ساختار زمینشناسی و توزیع منابع زیرزمینی دارد.
در بسیاری از موارد، مردم محلی از قبل چاههایی حفر کردهاند و بنابراین فقط کافی است برخی سازمانها پمپهای دستی ایمن نصب کنند تا هم استخراج آب آسانتر شود و هم آب از آلودگی در امان بماند. در مناطقی که برق در دسترس نیست یا پایدار نیست، استفاده از پمپهای خورشیدی میتواند راهحلی اقتصادی و سازگار با محیط زیست باشد که از نور آفتاب — یکی از منابع قابلاعتماد — بهره میگیرد.
۷. کمیتههای مدیریت آب
وقتی مردم محلی، مسئولیت منابع آبی خود را به دست میگیرند، نهتنها منابع موجود بهتر حفظ میشوند بلکه دسترسی به آب برای کسانی که بیشترین نیاز را دارند هم بهبود مییابد. کمیتههای مدیریت آب معمولاً از میان مردم هر محله انتخاب میشوند و آموزش میبینند تا بر منابع نظارت داشته باشند و آنها را مدیریت کنند. این ترکیب «اعتماد اجتماعی» و «توانمندی حرفهای» باعث میشود پروژهها در بلندمدت بهدرستی و پیوسته ادامه پیدا کنند و زیرساخت آبی جامعه تقویت شود.
۸. مقابله با آلودگیهای آبی
سالانه حدود یک میلیون نفر در اثر آلودگی آب جان خود را از دست میدهند. شاید به تنهایی نتوانیم بحران جهانی آب را حل کنیم، اما میتوانیم با هم برای حذف فعالیتهای آلاینده مانند دفع فاضلابهای تصفیهنشده تلاش کنیم.
سازمان شورای دفاع از منابع طبیعی تخمین زده که ۸۰ درصد فاضلابها بدون تصفیه به طبیعت بازمیگردند. ضروریست دولتها و شرکتها برای مقابله با این روند و جلوگیری از آلودگی منابع آب شرب وارد عمل شوند و اولویتهای خود را بازبینی کنند.
۹. بهبود زیرساخت آبی در سطح ملی
در کشورهای ضعیف، معمولاً دولتها توان کافی برای ارائه خدمات آب، بهداشت و نظافت (WASH) را ندارند. این مسئله شاید قابل درک باشد، اما نباید بهانهای برای بیتفاوتی باشد. سازمانهایی مرتبط با حوزه آب با همکاری با مقامات محلی و دولتهای ملی باید تلاش کنند توان اجرایی این کشورها را در زمینه تأمین آب سالم و خدمات بهداشتی افزایش دهند.
۱۰. رسیدگی در سطح بینالمللی
بحران آب فقط یک مشکل محلی یا ملی نیست، بلکه موضوعی بینمرزی و جهانی است. بسیاری از شرکتهای چندملیتی که در کشورهای ثروتمند مستقر هستند، فرآیند تولید خود را به کشورهای کمدرآمد منتقل کردهاند و همین روند باعث آلودگی منابع آبی در آن کشورها شده است. از سوی دیگر، بسیاری از رودخانهها، دریاچهها و سفرههای آب زیرزمینی بین دو یا چند کشور مشترکاند. در گزارش ۲۰۲۱ سازمان ملل، تنها ۲۴ کشور اعلام کردهاند که برای همه منابع آبی مشترک خود، توافقنامههای اجرایی و همکاری دارند.
آیا میتوان بحران جهانی آب را حل کرد؟
در حال حاضر، هیچیک از ۱۷ هدف توسعه پایدار سازمان ملل در مسیر تحقق تا سال ۲۰۳۰ نیست.با این حال، این بدان معنا نیست که باید ناامید بود. سازمان ملل گزارش داده از سال ۲۰۱۵ تاکنون، بیش از ۶۰۰ میلیون نفر به آب آشامیدنی سالم دست یافتهاند. تا سال ۲۰۲۰، سهچهارم جمعیت جهان به آب شرب ایمن دسترسی داشتند.در این مدت، کارایی استفاده از آب در جهان ۱۰ درصد افزایش یافته است.اینها گامهای بزرگی هستند، اما همچنان با سرعت لازم فاصله داریم.
افراد میتوانند با بررسی میزان مصرف آب در خانه و کاهش مصرفهای غیرضروری، نقش خودشان را در بحران کم آبی ایفا کنند.شاید هر اقدام ما همانند نقش یک قطره در دریاست، اما قطرهقطره جمع گردد وانگهی دریا شود.
نظر شما