به گزارش بازار، در تحلیلی که وب‌سایت آمریکایی OilPrice، متخصص در حوزه انرژی و ژئوپلیتیک منتشر کرده، آمده است که کانون تنش‌های ژئوپلیتیکی جهانی به‌تدریج در حال انتقال به منطقه دریای سرخ و شاخ آفریقاست و این در حالی است که از شدت تنش میان ایران، رژیم صهیونیستی و آمریکا که در هفته‌های گذشته صحنه بین‌المللی را تحت‌الشعاع قرار داده بود، کاسته شده است.
این گزارش توضیح می‌دهد که حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی «العدید» در خلیج فارس، نقطه اوج این تنش‌ها بود، اما پس از آن همه طرف‌ها نوعی خویشتنداری استراتژیک در پیش گرفتند. در این مدت نه واکنش‌های متوالی دیده شد، نه تحریم‌ها شدت یافت و نه عملیات نظامی جدیدی رخ داد که نشان از تصمیم طرف‌های درگیر برای کاهش تنش است.این وضعیت بر بازارهای نفت نیز تأثیر گذاشت، به‌گونه‌ای که معاملات نفت خام دوباره بر پایه مؤلفه‌های اقتصادی شکل گرفت و قیمت‌ها در معاملات آسیایی روز جمعه کاهش یافت.
در سوی دیگر، گزارش تأکید می‌کند که اکنون نگاه‌ها به سمت جنوب و به‌سوی دریای سرخ و شاخ آفریقا معطوف شده است؛ جایی که معادلاتی جدید و خطرناک در حال شکل‌گیری است. مهم‌ترین نمود این روند، نقش فزاینده «نیروهای پشتیبانی سریع» در سودان است که به‌طور غیرمستقیم از سوی امارات متحده عربی حمایت می‌شوند، در حالی که عربستان سعودی(ایران، مصر و ترکیه) از ارتش سودان به رهبری عبدالفتاح البرهان پشتیبانی می‌کند.
گزارش به‌ویژه به وضعیت کمپ آوارگان زمزم در دارفور اشاره دارد که به صحنه نقض‌های خونین حقوق بشر توسط نیروهای پشتیبانی سریع تبدیل شده است؛ نیروهایی که توانایی خود را در هدف‌گیری تأسیسات حیاتی مانند انبارهای سوخت در بندر پورت‌سودان و توقف پروازها از طریق پهپادها و تسلیحات سبک که از سوی «حامیان خارجی» تأمین شده، اثبات کرده‌اند.
این گزارش، نزاع جاری را «رقابت نیابتی» میان دو متحد برجسته در خلیج‌فارس می‌نامد: ابوظبی که در پی تثبیت جای پای خود در سواحل سودان و مسیرهای طلایی آن است و در مقابل، ریاض که ثبات ارتش سودان را ضامن تحقق منافع اقتصادی کلان خود از جمله پروژه نئوم و چشم‌انداز ۲۰۳۰ که متکی بر کنترل مرکزی بر گذرگاه دریای سرخ می‌بیند.در همین زمینه، گزارش خاطرنشان می‌کند که جنبش انصارالله همچنان تهدیدی واقعی برای گذرگاه‌های دریایی به‌شمار می‌رود، گرچه از ماه مه گذشته تاکنون، شدت حملات آن کاهش یافته و حمله عمده‌ای به نفتکش‌ها یا کشتی‌های باری گزارش نشده است.(این گزارش مرتبط با قبل از حمله جدید انصارالله به دو کشتی در دریای سرخ است)
با این حال، گزارش تأکید می‌کند که ایالات متحده و اروپا سعی دارند تا حضور خود در آب‌های دریای سرخ و تنگه باب‌المندب را تقویت کنند تا امنیت این مسیرهای حساس را حفظ کنند. همچنین هشدار داده می‌شود که کاهش موقتی حملات به‌معنای رفع تهدید نیست، بلکه با توجه به روابط نزدیک میان دولت مردان صنعا و تهران، بیشتر نشانگر نوعی بازآرایی و تغییر در تاکتیک‌هاست.
گزارش همچنین به تحریم‌های اخیر آمریکا علیه فرماندهی نیروهای پشتیبانی سریع به اتهام استفاده از سلاح‌های شیمیایی اشاره می‌کند و آن را نه صرفاً اقدامی حقوقی، بلکه نشانه‌ای از تمایل واشنگتن به بازتعریف روایت خود درباره تحولات دریای سرخ و ایجاد توازنی منطقه‌ای می‌داند که منافع استراتژیک آمریکا را در نظر گرفته و ائتلاف‌های خلیجی‌اش را بازتنظیم می‌کند.
در پایان، این گزارش هشدار می‌دهد که هرچند تنگه باب‌المندب و تنگه هرمز در واقع دو سر یک گذرگاه ژئوپلیتیکی واحد هستند، اما تمرکز جهانی که پیشتر متوجه ایران در خلیج فارس بود، اکنون به‌تدریج به سمت شاخ آفریقا و دریای سرخ در حال انتقال است؛ منطقه‌ای که منافع قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در آن تلاقی یافته‌اند و با وجود برخی نشانه‌های آرامش، احتمال انفجار در آن رو به افزایش است.
نظر شما