پیشنهاد ایران برای مذاکره مستقیم با آمریکا

به گزارش بازار، لاورا روزن، روزنامه‌نگار آمریکایی، در گزارشی برای سایت دیپلماتیک نوشت:

در تازه‌ترین تحول در روند دیپلماسی ایران و ایالات متحده، منابع نزدیک به تیم مذاکره‌کننده ایرانی از بررسی امکان یک «نشست مستقیم» بین رئیس‌جمهور ترامپ و مقام‌های عالی‌رتبه ایران خبر داده‌اند.

پس از سه دور گفت‌وگوی غیرمستقیم در عمان، ایران و آمریکا هنوز بر سر چارچوب مذاکرات هسته‌ای به توافق نرسیده‌اند. اما تهران این‌بار پیشنهاد کرده که در صورت پیشرفت ملموس در گام‌های اولیه، آماده است تا گفت‌وگوی مستقیم با ترامپ را نیز بررسی کند.

بر اساس گزارش دیپلمات‌های ایرانی، امکان دارد این دیدار در حاشیه اجلاس رؤسای دولت‌های هشت کشور حاشیه خلیج‌فارس در سعودی برگزار شود. حضور همه طرفین منطقه‌ای، فرصت مناسبی برای امضای «توافق اصولی» بین دو کشور فراهم می‌آورد.

محورهای کلیدی مورد بحث شامل احترام متقابل به حاکمیت، عدم دخالت در امور داخلی، تضمین امنیت خطوط حمل‌ونقل دریایی (به‌ویژه تنگه هرمز)، و حفظ نام «خلیج فارس» بدون تغییر است. ایران حساسیت ویژه‌ای نسبت به مسئله نام‌گذاری دارد و شرط گذاشته که ترامپ در بیانیه‌هایش «خلیج عربی» را به‌کار نگیرد.

حسین موسویان، دیپلمات کهنه‌کار ایرانی و مذاکره‌کننده سابق هسته‌ای، در مصاحبه‌ای غیررسمی تأکید کرد که توافق بر «اصول کلی» می‌تواند زمینه را برای احیای یک پیمان پایدار فراهم کند و از برگشت به دوران فشار حداکثری جلوگیری نماید.

در تهران طیف‌های تندرو با هرگونه تعامل مستقیم با ترامپ مخالف‌اند و اعتقاد دارند که اجرای موفق توافق به میزان زیادی به تضمین‌های حقوقی و مکانیزم‌های نظارتی وابسته است.

از سوی دیگر، محافظه‌کاران واشینگتن نیز همچنان بر تحریم‌های حداکثری تأکید دارند.

این نشست، در صورت انجام، می‌تواند هر دو کشور را در جایگاه «میانجی‌گر» صلح خاورمیانه تثبیت کند و به کاهش تنش‌ها در یمن، عراق و سوریه کمک نماید؛ با این حال، موفقیت آن بستگی به اراده سیاسی دو طرف برای پایبندی به اصول خواهد داشت.

هنوز هیچ تاریخ یا برنامه رسمی برای این نشست مستقیم تعیین نشده است. منابع ایرانی می‌گویند که اخذ تأیید از ترامپ و تضمین همراهی متحدان منطقه‌ای (به‌ویژه سعودی‌ها و امارات) از پیش‌نیازهای نهایی شدن این ایده است.

در مجموع، پیشنهاد دیدار مستقیم برای امضای یک «توافق اصولی» اگرچه جسورانه به‌نظر می‌رسد، اما تحقق آن با توجه به بی‌اعتمادی متقابل و فشارهای داخلی، دشوار خواهد بود؛ با این حال، نفسِ طرح موضوع می‌تواند نشانه‌ای از تمایل تهران و واشینگتن برای خروج از بن‌بست دیپلماتیک باشد.