۶روند کشاورزی پایدار در سال ۲۰۲۵| تا سال۲۰۳۰ تقاضای جهانی آب شیرین از عرضه آن پیشی می‌گیرد

بازار؛ گروه کشاورزی: بخش کشاورزی در مرکز تغییرات اقلیمی قرار دارد و همچنین به عنوان یک عامل مؤثر و یک صنعت آسیب ‌پذیر با تأثیرات آن روبرو است. بر اساس تحلیلی که اخیراً در مجله تحقیقات آلودگی اتمسفری منتشر شده است، کشاورزی در ۱۰ تا ۱۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی نقش دارد. به علاوه، الگوهای آب و هوایی غیرقابل پیش ‌بینی، خشکسالی‌های طولانی مدت و تخریب خاک، تولید جهانی مواد غذایی ما را بیشتر تهدید می‌کند.

همزمان، انتظار می‌رود جمعیت جهان تا سال ۲۰۳۰ به ۸.۵ میلیارد نفر برسد که این امر تنها توانایی ما را برای تولید غذای کافی و سالم بیشتر تحت فشار قرار می‌ دهد. این مصرف ‌کنندگان همچنین به طور فزاینده ‌ای از اثرات زیست‌ محیطی انتخاب‌های خود آگاه هستند و شفافیت، کاهش ضایعات و شیوه ‌های سازگار با محیط زیست را در اولویت قرار می ‌دهند. ما همچنین می‌دانیم که با مهار روش‌های تولید کشاورزی در محیط کنترل‌شده (CEA)، می‌توانیم تأثیر چالش‌هایی را که به دلیل در دسترس بودن برای کنترل دقیق آب و هوا، نور، آب و مواد مغذی با آن مواجه هستیم، کاهش دهیم.

کارشناسان معتقدند با توجه به اهداف تعیین شده در سال ۲۰۲۵ شاهد شش روند کلیدی در کشاورزی جهان هستیم؛ به نحوی که یکی از این روندهای کلیدی در سال جاری میلادی «گسترش سیستم‌های بدون خاک» است. به این معنا که از آنجا که سیستم‌های بدون خاک تا ۹۰درصد آب کمتری نسبت به روش ‌های سنتی مبتنی بر خاک مصرف می‌کنند، انتظار داریم که با پیشرفت در طراحی سیستم و فناوری رساندن مواد مغذی، پیچیده‌تر شوند.

در واقع نوآوری‌های اخیر در اکسیژن ‌رسانی و گردش مجدد مواد مغذی که توسط اتوماسیون و کشاورزی دقیق هدایت می‌شوند، به افزایش بازده کمک می‌کنند و به کشاورزان کمک می‌کنند تا محصولات را در مقیاس وسیع‌ تر و سودآورتر تولید کنند. به این ترتیب تقاضا برای بسترهای متنوع و با کارایی بالا که طیف وسیع‌تری از محصولات را پشتیبانی می‌کنند، همچنان رو به افزایش خواهد بود.

فناوری‌های پیشرفته‌ صرفه‌جویی در مصرف آب

از سوی دیگر کمبود آب، تحقیق و توسعه (R&D) قابل توجهی را در کشاورزی به دنبال دارد. فراتر از سیستم‌های سنتی حلقه بسته آب، شرکت‌ها در حال ترکیب نظارت بر رطوبت مبتنی بر هوش مصنوعی، تجزیه و تحلیل پیش‌بینی‌ کننده و مه‌پاشی (نوعی از هواکشت) برای کاهش بیشتر مصرف آب هستند.

کشاورزان همچنین به طور فزاینده‌ای به دنبال بسترهایی هستند که بتوانند رطوبت را حفظ کنند و در عین حال زهکشی و هوادهی بهینه را برای محافظت از سلامت گیاهان فراهم کنند.

کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۳۰، تقاضای جهانی آب شیرین ۴۰ درصد از عرضه آن پیشی خواهد گرفت به این ترتیب یکی از روندهای کلیدی در سال ۲۰۲۵ در رابطه با فناوری های پیشرفته صرفه جویی در مصرف آب است

کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۳۰، تقاضای جهانی آب شیرین ۴۰ درصد از عرضه آن پیشی خواهد گرفت. با توجه به اینکه کشاورزی تقریباً ۷۰ درصد از برداشت آب شیرین را به خود اختصاص می‌دهد، این فناوری‌ها برای کمک به ما در حفاظت از منابع مان به طور فزاینده‌ای ضروری هستند.

محیط کشت بدون پیت و زیست ‌تخریب‌پذیر

در حالی که هزینه‌های زیست‌محیطی بسترهای کشت مبتنی بر پیت سال‌هاست که شناخته شده است، فشارهای نظارتی این تغییر را تسریع می‌کنند. چندین کشور اروپایی در حال حذف کامل پیت هستند و بازارهای آمریکای شمالی نیز از این روند پیروی می‌کنند. گفتنی است پیت یا خاک تورب در واقع توده متراکم قهوه‌ای تا سیاه ‌رنگ خزه‌ها و گیاهان است که بطور ناقص تجزیه شده‌اند و غالبا در مرداب ها تشکیل می شود.

اتوماسیون و فناوری‌های کشاورزی دقیق

به گفته کارشناسان سال ها است ادغام رباتیک، هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی از یک «روند آینده» به روشی تبدیل شده است که به طور گسترده‌تری در دنیای کشاورزی پذیرفته می‌شود. طبق گزارشی که توسط GlobalAg Tech Initiative منتشر شده است، پیش‌بینی می‌شود بازار جهانی محصولات رباتیک کشاورزی تا سال ۲۰۳۳ به ۸۶.۵ میلیارد دلار برسد. همچنین AgFunder News گزارش می‌دهد که ۷۰ درصد از تولیدکنندگان محصولات تخصصی در حال حاضر در رباتیک مزرعه سرمایه‌گذاری می‌کنند.

این در حالی است که ماشین ‌های رباتیک توانایی انجام عملیات کاشت بذر، نشا، برداشت، کنترل آفات و دیده ‌بانی را دارند. علاوه بر این، مدل‌های پیش‌بینی مبتنی بر هوش مصنوعی، پیش‌بینی ‌های دقیق‌ تری از عملکرد را امکان‌ پذیر می‌کنند، در حالی که سیستم ‌های اقلیمی خودآموز به طور مداوم برای به حداکثر رساندن شرایط رشد، خود را وفق می‌دهند.

از سوی دیگر طبق گزارشات جهانی در حال حاضر ۸۷ درصد از کسب‌وکارها در صنعت کشاورزی ایالات متحده به نوعی از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. به همین ترتیب، پیش‌بینی می‌کنیم که کشاورزان به بسترهایی نیاز خواهند داشت که از رشد یکنواخت ریشه پشتیبانی کنند و نیاز به مداخله دستی را کاهش دهند تا بتوانند با این سیستم‌های جدید و خودکار هماهنگ شوند.

تنوع زیستی در سیستم‌های زراعی کنترل ‌شده

تنوع بخشیدن به سبد محصولات کشاورزی به یک عامل تمایز رقابتی تبدیل شده است. در حالی که سبزیجات برگ‌دار هنوز غالب هستند، مزارع عمودی به سمت دسته‌های با حاشیه سود بالاتر مانند انواع توت‌ها، قارچ‌ها و گیاهان دارویی خاص حرکت می‌کنند. سیستم‌های مدولار بهبود یافته که امکان تولید محصولات ترکیبی را در یک مرکز فراهم می‌کنند، در این تغییر نقش دارند.

رشد و تثبیت کشاورزی شهری و عمودی در سال ۲۰۲۵

به گفته کارشناسان طی سال های اخیر کشاورزی شهری و عمودی رشد چشمگیری داشته‌اند، به طوری که پیش‌بینی می‌شود بازار جهانی کشاورزی عمودی با نرخ رشد مرکب سالانه ۱۹.۷ درصد تا سال ۲۰۲۹ به ۱۳.۷ میلیارد دلار برسد.

در واقع این مزارع با کاهش مسافت‌های طی شده برای غذا و افزایش امنیت غذایی محلی، نحوه کشت و توزیع غذا را متحول کرده‌اند و مشارکت‌های جدید با خرده‌ فروشان مواد غذایی و پلتفرم‌های تجارت الکترونیک نیز دسترسی به محصولات تازه و محلی را گسترش می‌دهد. با این حال، این بخش با چالش‌های قابل توجهی روبرو است از جمله دسترسی دشوار به سرمایه برای تأمین بودجه روشنایی، سیستم‌های کنترل آب و هوا، اتوماسیون و هزینه‌های نیروی کار و انرژی مورد نیاز برای فعالیت. به این ترتیب پیش بینی می شود در سال ۲۰۲۵ تولیدکنندگان کوچک و متوسط برای ادامه راه ادغام شوند.