حاتم رسولی؛ بازار: پروانه‌ها موجودات زیبای هستند. آنها بال‌های سبک و رنگارنگی دارند. وقتی می‌خواهند پرواز کنند، بال‌های خود را می‌گشایند و راه خود را از میان گل‌ها و سبزه‌زاران پیدا کرده و برای خودشان گشت و گذار می‌کنند. پروانه‌ها به زیبایی تمام پرواز می‌کنند و تمام عمر خودشان را به پرواز می‌گذرانند و هر روز مهمان یک گل هستند.
اجاره‌نشین‌ها هم دست کمی از پروانه‌ها ندارند. آنها هم همیشه در حال پروازند. از خانه‌ای به خانه‌ای دیگر نقل مکان می‌کنند. سبک بال هستند و دائما در حال گشت گذار در نقاط مختلف شهر.
همه ساله در مواقعی خاص از سال در کوچه‌ها و خیابان‌ها شاهد وانت‌بارهایی هستیم که اسباب و اثاثیه اجاره نشین‌ها را از این خانه به آن خانه منتقل می‌کنند. اجاره‌نشینی خود عالمی دارد. سرشار از تنوع است. زندگی در خانه‌های اجاره‌ای شیرینی خاص خود را داراست و البته تلخی‌هایی هم دارد.
شیوع ویروس کرونا، کار را برای موجر و مستاجر سخت کرده است.صاحب خانه‌ها به دلیل گرانی‌ها و تورم‌های افسار گسیخته، از مستاجران که اغلب از تبعات اقتصادی کسادی کسب و کار، آسیب دیده‌اند؛ انتظار اجاره بهای بالا و گاها بسیار بالایی دارند.
با اندکی تامل در نرخ های جدید به این نتیجه می‌رسیم که اجاره بهای مطالبه شده، بالای دو برابر نرخ سال قبل و گاهی هم بیشتر است.
مصوبه دولت اشعار می‌دارد که موجر حق ندارد بیش از ۲۵ درصد به نرخ کرایه خانه بیافزاید و مستاجران را هم نباید مجبور به تخلیه خانه کنند. در صورت تخلیه‌خانه و عقد قرارداد با اجاره‌نشین جدید نیز، نمی‌تواند بالاتر از نرخ مصوب، ملک خود را اجاره دهد.
حالا چند سئوال به ذهن متبادر می‌شود:
دولت با کدام سازوکار می‌خواهد این تصمیم خود را اِعمال کند؟
کسانی که اجاره‌نامه بدون کد رهگیری دارند آیا از این مصوبه بهره‌مند می‌شوند؟
آیا با قوه قهریه می‌توان مقابل افرایش قیمت‌ها را گرفت؟
اگر می‌شود؛ چرا در بخش‌های دیگر این امر عملی نمی‌شود؟
اگر با گذراندن مصوبه نمی‌توان جلوی افزایش قیمت‌ها را گرفت، چرا اصولا مصوبه‌ای به این ترتیب تصویب می‌شود؟
و نهایتا اینکه چرا دولت خود استارت گرانی کرایه خانه را با تصویب افزایش ۲۵ درصدی می‌زند و بعد می‌خواهد در برابر افزایش بیشتر آن بایستد؟
پروانه‌های سبک بال، بدون پرداختن هر گونه اجاره بها در بهترین، خوشبوترین و لطیف‌ترین ساختمان‌های جهان، خانه برمی‌گزینند و هر زمان که دلشان خواست آن را ترک می‌کنند؛ اما مستاجرین باید هر ساله مکافات بسیاری را بکشند تا بتوانند برای خود و خانواده خویش مسکنی شایسته را بیابند و در آن ساکن شوند.
اجاره نشینی در طول تاریخ وجود داشته و با گسترش شهر نشینی تداوم یافته است. لیکن در کشوری که همه در کنار هم با صلح و دوستی زندگی می‌کنیم و رفق و مراعات همدیگر و محبت و مهر خصیصه اصلی آحاد ایرانی‌هاست، از آن عده موجرانی که با افزایش کرایه خانه، موجب سخت‌ترشدن زندگی برای مستاجران خود می‌شوند؛ انتظار می‌رود؛ کمی هم ملاحظه مهمانان خود را داشته باشند.
درست است که تورم زندگی را برای همه دشوار ساخته، اما واقعیت این است که عموما درآمد مستاجران با افزایش تورم، تغییر چندانی نکرده که هیچ، بعضا به دلیل بیماری کووید ۱۹ کاهش هم داشته است. این واقعیت زندگی مستاجری‌ست.
پروانه‌ها را بیشتر دوست داشته باشیم.
نظر شما