به گزارش بازار، در بخش هایی از مقاله اسوار پراساد چنین آمده است:دلار آمریکا شناخته‌شده‌ترین، پذیرفته‌شده‌ترین و مطلوب‌ترین ارز در جهان است. با اعمال تحریم‌ها و مسدود ساختن دارایی‌ها، واشنگتن از دلار به‌عنوان سلاحی در برابر رقبای خود استفاده می‌کند. حتی متحدان ایالات متحده از وابستگی خود به دلار که اقتصاد و سیستم‌های مالی آنها را در معرض تغییرات ناگهانی سیاست‌های ایالات متحده قرار می‌دهد، ناراضی هستند. بنابراین، رقبا و متحدان این کشور، هر دو می‌خواهند سلطه دلار پایان یابد.
اقتصاد ایالات متحده دیگر آن غول سابق نیست. بدهی عمومی این کشور بسیار زیاد و سیاست‌گذاری در واشنگتن نامنظم و غیرقابل‌پیش‌بینی است. تهدیدهای مداومِ عدم پرداخت بدهی، این تصور که اوراق‌قرضه دولتی ایالات متحده امن هستند را تضعیف کرده است. بدتر از آن این است که در سال‌های اخیر پایه‌های قدرت دلار (حاکمیت قانون، فدرال رزرو مستقل، سیستم بازداری و توازن) توسط سیاستمداران پوپولیست که نهادهای دموکراتیک کشور را از بین برده‌اند، تضعیف شده است. بنابراین، اگر قدرت دلار به‌سرعت از دست برود، جای تعجب نخواهد داشت. اما در واقع عکس این حالت در حال رخ‌دادن است: روندهایی که انتظار می‌رود سلطه دلار را تضعیف نمایند سلطه جهانی آن را تقویت می‌کنند. تا حدی به دلیل بزرگی و پویایی اقتصاد ایالات متحده نسبت به سایر اقتصادهای بزرگ، دلار در صدر باقی‌مانده است. گر چه نهادهای ایالات متحده تضعیف شده‌اند، بااین‌حال، با استبداد و پوپولیسم فزاینده در سایر نقاط جهان، اوضاع دیگران نیز تعریفی ندارد.
دلار از تغییر قدرت اقتصادی و ژئوپلیتیک جهانی مصون نیست. اما حتی آنجا که مقداری پسرفت داشته و تضعیف شده، شکاف بین این ارز و هر رقیب احتمالی افزایش‌یافته و نشانه‌ای از توقف این روند مشاهده نمی‌شود. سلسله مراتب جهانی ارزهای بین‌المللی در حال تغییر است، بااین‌حال، بسیاری از این تغییرات با آسیب بیشتر به رقبای دلار همراه بوده و جایگاه نسبی دلار را بهبود بخشیده است.
پیش‌بینی‌ها در مورد سقوط دلار، در توصیف ضعف این ارز بسیار اغراق کرده‌اند. سال‌ها تحلیلگران هشدار دادند که دلار در برابر سایر ارزها شکست خواهد خورد، اما هیچ‌کدام از آن ارزها جایگزین دلار نشدند. بدبینان همچنان معتقدند که دلار در حال افول است. به‌عنوان نشانه به این واقعه هشداردهنده اشاره می‌کنند که چگونه پس از جنگ جهانی دوم، دلار به‌سرعت جایگزین پوند استرلینگ (به‌عنوان ارز ذخیره غالب) شد. هیچ رقیب جدی‌ای وجود ندارد که بتواند از نظر اندازه بازار اقتصادی و مالی با ایالات متحده برابری کند. شرایط نهادهای ایالات متحده رو به وخامت گذاشته‌اند، اما شرایط نهادهای سایر اقتصادهای بزرگ در وضعیت بدتری قرار دارد.
حتی اگر روزی چین شانه‌به‌شانه باقدرت اقتصادی ایالات متحده رقابت کند، چارچوب نهادی قوی لازم برای رقابت با واشنگتن را ندارد. اما به طرز عجیبی هرج‌ومرج برای دلار مفید است. هرگونه آشفتگی اقتصادی و ژئوپلیتیکی (حتی اگر توسط ایالات متحده ایجاد شود) سرمایه‌گذارانِ سراسر جهان را به سمت جستجوی امنیت سوق می‌دهد. بازارهای مالی ایالات متحده تنها بازارهایی هستند که آن‌قدر بزرگ هستند که خواسته‌های آنها را اجابت کنند.
داستان دلار در نهایت بیشتر به ضعف سایر نقاط جهان مربوط می‌شود تا قدرت ایالات متحده. ظاهراً مهم نیست که سیاست‌گذاران ایالات متحده چقدر بدعمل می‌کنند، تا زمانی که این نابرابری تغییر نکند انتظار کاهش دلار را نداشته باشید.
نظر شما