بازار؛ گروه استانها: صنعت طیور در ایران با چالش‌هایی مواجه شده که نیازمند توجه و راه‌حل‌های مناسب از سوی دولت جدید است. افزایش قیمت نهاده‌های اصلی مورد استفاده در تغذیه طیور، مانند خوراک و داروها، به مشکلات تولیدکنندگان این صنعت دامن زده است.
عدم ارتباط مستقیم با تولیدکنندگان، فرسودگی ابزار و دستگاه های تولید به دلیل تحریم و سایر مشکلات باعث شده تولیدکنندگان گوشت مرغ را با قمیت بالاتر از حد معقول و کیفیت پایین خریداری کنند. برنامه ریزی نادرست دولت پیشین در این حوزه انگیزه را از تولیدکنندگان گرفته است.
عدم توانایی دولت در چاره اندیشی برای فعالان این صنعت، امکان دارد تولیدکنندگان گوشت مرغ را به مهاجرت شغلی وادار کند. به همین دلیل باید مشخص شده باشد قیمت تمام شده گوشت مرغ در ایران بالا است، که توان رقابت در بازارهای صادراتی را کاهش می‌دهد، در عین حال به دلیل نا ترازی در میزان تقاضا و عرضه گوشت مرغ، تولیدکنندگان با ضرر های مالی همیشگی مواجه هستند. «سروش خادمیان» دامپزشک بیمارستان طیور مرکز به سوالات خبرنگار بازار پاسخ داد.
* از مشکلات تولیدکنندگان گوشت مرغ بگویید.
اولین دغدغه فعالان صنعت طیور در زنجیره های تولید گوشت مرغ، مواجه همیشگی با خسارت اقتصادی است، به صورتی که قیمت تمام شده مرغ برای تولیدکنندگان از قیمت فروش آن بالاتر است. مشکلات بوجود آمده مستقیما به عدم توانایی و سیاست های اشتباه دولت در جهت برقراری تناسب بین عرضه و تقاضا بر می گردد. ظرفیت تولیدکنندگان گوشت مرغ متانسب با میزان تقاضا نیست و اگر کل پتانسیل تولید فعال شود، چاره ای جز صادرات وجود ندارد. به دلیل بالا بودن قیمت تمام شده محصولات و کیفیت نامتناسب با این قیمت، صادرات ما با استقبال کمتری نسبت به سایر تولیدکنندگان برتر منطقه ای مواجه است، این موضوع باعث ایجاد زیان مالی در صنعت طیور شده است.
از مشکلات زیرساخت کشتارگاها می توان به بسته بندی ضعیف و دمای انجامد پایین کانتینر ها اشاره کرد
عامل اصلی در بالا بودن قیمت تمام شده گوشت مرغ، عدم ارتباط مستقیم با شرکت های تولید مواد اولیه خارجی، مانند دستگاه های جوجه کشی و خطوط تولید در زنجیره است و تولید کننده مجبور می‌شود ابزار و نیاز خود را دست دوم وارد کند یا از واسطه ها با قیمت بالاتر بخرد. به دلیل عدم دسترسی به مواد اولیه با کیفیت، قاعدتاً محصول تولیدی کیفیت بالایی نخواهد داشت. درخواست تولیدکنندگان این است که دولت در اهداف کوتاه مدت خود متناسب سازی ظرفیت تولید با تقاضای واقعی را انجام دهد به صورتی که تولیدکننده با زیان مواجه نشود.
ارگان های نظارتی مثل تعزیرات زمانی که قیمت چند درصد افزایش پیدا می‌کند برای نظارت در شرکت ها حضور پیدا می‌کنند؛ درحال حاضر قیمت تمام شده هر جوجه برای تولیدکننده ۱۵ هزارتومان است اما قیمت فروش آن ۶ هزارتومان است، چرا ارگان های نظارتی در این موضوع هیچ دخالتی نمی‌کنند؟
* دلیل این مشکلات از نظر شما چیست؟
به طور مثال اکنون همه مسئولان به این موضوع که تولید مازاد جوجه وجود دارد واقف هستند اما با این حال به واردات جوجه ادامه می دهند؛ قطعا در پشت پرده این موضوع نفع و رانت شخصی وجود دارد که خیانت بزرگ دولت فعلی به مرغداران است. تا زمانی که اقتصاد ذینفعانه در کشور به پایان نرسد و بحث منافع ملی در نظر گرفته نشود، تولید درست نخواهد شد.
* راه حل این چالش ها از نظر شما چیست؟
مشکلات صنعت طیور ریشه ای است و باید با فعالان اقتصادی واقعی مشکلات را ریشه یابی کرد، در این فرایند فقط نباید به برگه های آماری اکتفا کرد و حرف تولیدکنندگان هم باید شنیده شود. کیفیت محصولات زمانی افزایش پیدا می‌کند که سازمان دام پزشکی بتواند برنامه ریزی ملی برای قرنطینه داشته باشد؛ مادامی که ما در کشور درگیری بیماری ها و تلفات را کاهش ندهیم و کیفیت مواد اولیه غذایی خوبی نداشته باشیم، مصرف آنتی بیوتیک و آنتی بیوتیک موجود در مرغ افزایش پیدا می‌کند و کیفیت گوشت کاهش پیدا می‌کند.
در حال رسیدن به جمع بندی هستیم تا به کشورهای همسایه برویم
از مشکلات زیرساخت کشتارگاها می توان به بسته بندی ضعیف و دمای انجامد پایین کانتینر ها اشاره کرد، سال ۲۰۱۷ زمانی که قطر با تحریم مواجه شد به همین دلایل نتوانستیم صادراتی را به قطر انجام دهیم.
* برخی از افراد می‌گویند که اگر برای تولیدکنندگان صرف نمی‌کند چرا نمی‌روند؟ نظر شما در این باره چیست؟
در رابطه با مهاجرت شغلی از ایران به کشور های دیگر، در حال رسیدن به جمع بندی هستیم تا به کشورهای همسایه برویم، تصمیم بر این است، به جایی بریم که از صنعت گوشت مرغ حمایت می‌شود. اگر این روند در کشور ادامه دار باشد چیزی جز ورشکستگی و ترک اجباری تولید در انتظار فعالان حوزه گوشت مرغ نخواهد بود.
* به نظر شما نقش انجمن ها و اتحادیه ها در ایران در زمینه مطالبه گری از نهاد های دولتی کمرنگ نشده است؟
در کشور های مترقی انجمن ها از دولت مطالبه می‌کنند اما این موضوع در ایران کاملا غیرقابل اجرا است، انجمن ها و اتحادیه های کشوری دنباله رو سیاست های دولت هستند و دارای استقلال رای و اقتدار نیستند. در ایران تشکل ها و انجمن ها هنوز به آن استقلال واقعی و برنامه ریزی مطالبه گری نرسیده اند، این موضوع درحالی است که مسیر شکوفایی همه صنایع از رسیدن انجمن ها به استقلال رد می‌شود.
نظر شما