محمدمهدی کریمی در گفتگو با خبرنگار بازار، درباره وضعیت امروز سرمایه‌گذاری در شرق استان سمنان به‌خصوص شاهرود و میامی که دارای ظرفیت‌های ویژه اقتصادی هستند، بیان کرد: ما باید تیم مذاکره‌کننده برای جذب سرمایه‌گذار داشته باشیم یعنی تیمی که علاوه بر ظرفیت‌ها، شاخص‌های اقتصادی را نیز بشناسد درباره فرآیند تولید و خدمات اطلاع داشته باشد و بتواند به سرمایه‌گذار بگوید که طرح مذکور چه زمانی به سوددهی خواهد رسید.
وی افزود: قبلاً سرمایه‌گذاران معتقد بودند که طرح‌ها باید پنج‌ساله بازگشت سرمایه داشته باشد اما امروز سرمایه‌گذاران می‌گویند طرح باید در ظرف یک سال اجرا و در دو سال بازگشت داشته باشد. اخیراً این نگاه که نرخ بازگشت سرمایه باید دو تا سه برابر نرخ سود بانکی باشد نیز در بین سرمایه‌گذاران رایج است.
این کارشناس گفت: ما باید یک مجموعه با هر نامی شامل افراد، آگاهان، مطلعان یا هر قشر دیگری را ایجاد کنیم که به منطقه آشنا و از سه حوزه کشاورزی، معدن و گردشگری آگاه باشند درنتیجه بانک‌های اطلاعاتی هر منطقه را تهیه و بر اساس هرکدام یک شرکت را ثبت کنند که به نام شهرستان باشد سپس هسته مرکزی که به‌عنوان تیم مراوده و مذاکره نام‌گذاری می‌شود شکل گیرد تا این گروه بتواند مجوزهای سرمایه‌گذاری را اخذ کند.
کریمی افزود: از سوی دیگر در کنار این مجوزها باید طرح‌های توجیهی اقتصادی آماده شود تا بر اساس اولویت‌های شهرستان‌های استان سمنان نسبت به جذب سرمایه‌گذار اقدام شود.
وی گفت: در این مدل که شامل هفت زیرمجموعه است باید اولویت‌ها را در نظر گرفت مثلاً نمی‌توان طرحی درزمینهٔ گردشگری نوشت اما امکانات گردشگری را نداشت اگر قرار است طرح‌ها را اولویت‌بندی کنیم باید به داشته‌هایمان نیز دقت کنیم. چه ایرادی دارد ما 50 طرح آماده سرمایه‌گذاری در شهرستان شاهرود داشته باشیم؟ به این دلیل که ما چند طرح ناموفق سرمایه‌گذاری در شهرستان داشته‌ایم بعضاً برای تعدادی از طرح‌هایمان مانند پتاس طرود به‌راحتی سرمایه‌گذار پیدا نمی‌شود لذا باید تلاش کنیم تا نکات منفی را رفع و طرح‌های سرمایه‌گذاری نیمه‌کاره را اگر اولویت اقتصادی دارند، تمام کنیم و سپس به دنبال طرح جدید باشیم.
این مدرس دانشگاه درباره مسائل روز اقتصادی و مشکلات آن در شاهرود و میامی گفت: نکته دیگر اینکه پروژه‌هایی که می‌خواهد شروع شود از همان ابتدا باید منابع مالی، تورم، نوسانات ارزی و ... در آن دیده شود و تا جایی که امکان دارد نباید بر بانک‌ها تکیه کرد بانک مدافع سرمایه است و منافع خودش را به همین سادگی و بدون تضامین لازم در اختیار قرار نمی‌دهد.
کریمی ادامه داد: قصد ما دفاع از بانک‌ها نیست اما بانک سازمانی است که می‌خواهد منافع بگیرد لذا منافع خودش را به‌خوبی می‌شناسد ما وقتی صحبت از سرمایه‌گذار می‌کنیم دیگر بانکی وجود ندارد سرمایه‌گذار وقتی تعهد می‌کند منابعی را بیاورد دیگر نیازی به بانک ندارد بانک موقعی که می‌خواهد واحدی را راه بیندازد یا گرهی را باز کند، وارد می‌شود نه اینکه از همان ابتدا سرمایه‌گذار دست به دامان بانک باشد که در این صورت نامش سرمایه‌گذار نیست.
نظر شما