بازار؛ گروه بین الملل: در سال‌های اخیر، کویت با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده که باعث ایجاد شکاف‌های جدی در جامعه نسبتاً همگن آن شده است. با این حال، سخنرانی نواف آل احمد امیر فقید کویت که در میان مردم به «امیر عفو» معروف است، تقریباً همه را در حمایت از نظام سیاسی که کویتی ها مدت ها پذیرفته بودند، متحد کرد.
در کمتر از ۲۰ سال، کویت سه امیر خود را از دست داده است. شیخ جابر آل احمد در ژانویه ۲۰۰۶ درگذشت و پس از آن شیخ صباح آل احمد در سال ۲۰۲۰ و سرانجام شیخ نواف آل احمد که در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳ در گذشت. امیر فقید کویت شانزدهمین حاکم خاندان آل صباح و ششمین حاکم از زمان اعلام استقلال کویت و تصویب قانون اساسی مدرن آن در سال ۱۹۶۱ بود. همچنین، نواف آل احمد یکی از حاکمان کوتاه مدت در تاریخ اخیر کویت بود که تنها سه سال در قدرت بود.
دوران حکومت شیخ نواف به ویژه در سیاست داخلی بدون بحران نبود. با فرمان سلطنتی، سلطنت بارها مجلس ملی کویت را در میان کشمکش‌های سیاسی گسترده منحل کرد. این امر منجر به چندین انتخابات زودهنگام شد که نتوانست شکاف بین دولت و مخالفان را حل کند و بر آشفتگی افزود. شیخ نواف آل احمد تنها چند روز قبل از مرگ خود، عفو همه جانبه ای صادر کرد که تقریباً همه زندانیان سیاسی و تبعیدی ها را مورد بخشش قرار داد که منجر به لقب محبوب او شد.
با درگذشت شیخ نواف، کویت وارد عصر جدیدی شده است. امیر جدید شیخ مشعل الاحمد الصباح به عنوان هفدهمین حاکم این کشور کوچک خلیج فارس معرفی شد. بسیاری از کویتی‌ها امیدوارند دوران حکومت شیخ مشعل، دوران اصلاحات و پیشرفت باشد به طوری که تغییرات بسیار مورد نیاز از گذشته نزدیک صورت گیرد. در میان احساس آرمان ملی، تأمل در اصول جامعه کویت که به عنوان ستون های امنیت و ثبات عمل می کند، با امید به احیای آنها مهم است.
در حالی که به رسمیت شناختن محوریت وحدت ملی در ثبات کویت بسیار مهم است، اعتبار مرتبط با عصر شیخ نواف آل احمد انسجام اجتماعی را در دوره ای از آشوب شدید در سراسر خاورمیانه بسیار تقویت کرده است
دیپلماسی استراتژیک کویت در یک منطقه آشفته
در حالی که به رسمیت شناختن محوریت وحدت ملی در ثبات کویت بسیار مهم است، اعتبار مرتبط با عصر شیخ نواف آل احمد انسجام اجتماعی را در دوره ای از آشوب شدید در سراسر خاورمیانه بسیار تقویت کرده است. در کویت، رهبران اغلب تلاش کرده اند تا یک اجماع عمومی مستحکم بر اساس احترام به دولت و پایبندی به قوانین آن، غرور به گذشته کشور و ایمان به آینده آن را ایجاد کنند. در بیشتر موارد، شهروندان کویتی به میراث ملی وفادار بوده و نسبت به چشم انداز آن خوش بین بوده اند.
حضور یک شریک بازدارنده مانند واشنگتن یک نیاز ضروری برای ثبات و امنیت بلندمدت کویت است
کویت در قلب خلیج فارس قرار دارد، وسعت کوچک و جمعیت محدود آن نیاز به شرکای استراتژیک را ایجاب می کند که منافع آنها با منافع خود همسو باشد. این شرکا که شاید ایالات متحده یکی از آنها باشد، نقشی در حفظ صلح و امنیت کویت و همچنین منطقه به طور کلی دارند. حضور یک شریک بازدارنده مانند واشنگتن یک نیاز ضروری برای ثبات و امنیت بلندمدت کویت است. کویت بدون حمایت بین‌المللی، بی‌حمایت و آسیب‌پذیر باقی می‌ماند؛ همانطور که در سال ۱۹۹۰ در زمان تهاجم صدام حسین خود را دید.
شورای همکاری خلیج فارس به عنوان عرصه سیاسی، نظامی و تجاری اصلی کویت برای تضمین بقای کویت باقی خواهد ماند. تجربه تهاجم عراق در سال ۱۹۹۰ اهمیت نقش شورای همکاری خلیج فارس را در حفاظت از استقلال برجسته می کند. یکی از کشورها با توجه به تاریخ و موقعیت آن، کویت است. شورای همکاری خلیج فارس، همچنان سپر منطقه ای کویت در برابر مداخله خارجی است و رهبران آن باید برای آن ارزش قائل شوند.
بر اساس تهاجم سال ۱۹۹۰، دیپلماسی کویت از موعظه ارزش های اخلاقی والای متکی به رویکرد واقعی تر و واقع گرایانه تر که به دنبال جلوگیری از تهدیدات علیه کشور است، روی آورده است. این امر با پایبندی به تصمیمات اتحادیه عرب و حفظ روابط سازنده با همه همسایگان، به ویژه در رایزنی های سیاسی در مورد مسائل عربی و جهانی صورت می گیرد، در حالی که نشانگر همکاری بیشتر در تجارت و ارتباطات فرهنگی است.
کویتی ها معتقدند که آنها باید اولویت بندی کرده و برای تقویت نزدیک ترین شرکای استراتژیک فرامنطقه ای یعنی انگلیس و امریکا تلاش کنند
کویت همچنین باید نگاهی واقع بینانه به توانایی‌های اتحادیه عرب داشته باشد، بدون اینکه بیش از آنچه می‌تواند فراهم کند و با رعایت تنوع در مقیاس اولویت در میان کشورهای عضو، آن را تحت فشار قرار دهد. روابط بین المللی و روابط با ابرقدرت ها باید در اولویت کویت باقی بماند. کویتی ها معتقدند که آنها باید اولویت بندی کرده و برای تقویت نزدیک ترین شرکای استراتژیک فرامنطقه ای یعنی انگلیس و امریکا تلاش کنند. این روابط مستلزم ارتباط مستمر و تنها در رایزنی های سیاسی نیست.
روابط دوجانبه مستحکمتر مستلزم سرمایه گذاری، تجارت و ارتباط فرهنگی بیشتر و همچنین ارتباط مردم با مردم بین کویتی ها و نهادهای سیاسی، فکری و فرهنگی در انگلیس و ایالات متحده است. تعامل با نهادهای مختلف مانند دانشگاه ها و انجمن های فکری، از جمله بازدید به ویژه از کنگره ایالات متحده و رسانه های مهم در واشنگتن ضروری است. مهمتر از همه، سیاست در کشورهای غربی تحت تأثیر افکار عمومی است: اینها واقعیت هایی است که کویتی ها باید هنگام تعامل با هر دو کشور در نظر بگیرند.
پذیرش و نوسازی حکومت مشارکتی
پس از سال‌ها تنش داخلی، بازنگری اصل حکومت مشارکتی به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های مهم دولت، همانطور که توسط شیخ عبدالله السالم، اولین حاکم کویت پس از استقلال، فرمول‌بندی شد، مهم است. این ارزش نقش نهادهای قانونگذاری و قضایی کویت را تقویت می کند و قوانینی را سازمان می دهد که اقدامات دولت را هدایت می کند.
مردم کویت باید همیشه به یاد داشته باشند که قانون اساسی حاکمیت جمعی را ضمانت کرده و تضمین می کند که دولت، نماینده اراده مردمی است که از حقوق همه طرف ها محافظت می کند و امنیت ملت از این حقوق سرچشمه می گیرد. برای حفظ این اصول قانون اساسی و تقویت بیشتر امنیت و ثبات کشور، توجه به نقش قوه قضائیه ضروری است. استقلال قوه قضاییه باید در کویت مقدس باقی بماند.
وظایف قوه قضاییه در کویت چند وجهی است: برابری بین مردم را تقویت می کند، با فساد مبارزه می کند، و تعهد کویت به حفظ کرامت انسانی را از طریق مشارکت و حضور در سازمان های بین المللی مربوطه برجسته می کند. این نقش‌های مهم، میراث سلف شیخ نواف، شیخ صباح آل احمد است که کویت را در صف اول گردهمایی‌های بشردوستانه جهانی قرار داده است به طوری که کار او در این زمینه لقب امیر بشریت را برای او به ارمغان آورد.
با اذعان به نقش اساسی قوه قضائیه در شکل دادن به جامعه ای عادلانه، پرداختن به آرزوهای توسعه ای گسترده تر کویت به همان اندازه مهم می شود. اگر این کشور بخواهد با مسیر بقیه کشورهای خلیج فارس همگام شود، از جهش توسعه ای که مردم کویت انتظار دارند، گریزی نیست. این امر مستلزم گسترش زیرساخت‌های کویت، نوسازی فن‌آوری، تداوم نوآوری‌های اقتصادی، تقویت ابتکاراتی است که بخش خصوصی و خصوصی‌سازی تدریجی شرکت‌های دولتی توسط دولت را تقویت می‌کند.
برای کویت ضروری است که راه‌هایی را بررسی کند تا تفکر انتقادی را قادر سازد تا نقش محوری‌تری در روش‌های آموزشی ایفا کند، و از سختی یادگیری تکه‌ای که مدتهاست بر برنامه‌های درسی کشور تسلط داشته است، فاصله بگیرد. کویت برای ایجاد یک اقتصاد مدرن پر جنب و جوش نیاز به بازنگری در سیستم آموزشی خود دارد. این وظیفه مقامات دولتی است که سیستم آموزشی در کویت را اصلاح کنند، سیستمی که مدتهاست از یک رویکرد آموزشی قدیمی پیروی می کند و جوانان کویتی را برای ورود به نیروی کار مدرن جهانی آماده نمی کند.
سیستم آموزشی کویت به رغم درخواست‌ها برای اصلاحات، همچنان از همتایان خود عقب مانده است
برای کویت ضروری است که راه‌هایی را بررسی کند تا تفکر انتقادی را قادر سازد تا نقش محوری‌تری در روش‌های آموزشی ایفا کند، و از سختی یادگیری تکه‌ای که مدتهاست بر برنامه‌های درسی کشور تسلط داشته است، فاصله بگیرد. انتقادها در سال‌های اخیر تشدید شده است، زیرا سیستم آموزشی کویت به رغم درخواست‌ها برای اصلاحات، همچنان از همتایان خود عقب مانده است.
چالش های جمعیتی، امنیتی و سیاسی
ترکیب جمعیتی یکی از مهمترین منابع نگرانی برای کشور کویت است: صرف نظر از اینکه وزیر کشور و دستگاه او چقدر فعال باشند، تا زمانی که بیش از نیمی از جمعیت کویت غیر شهروند باشند، کشور در وضعیت مستمر از ناراحتی امنیتی باقی خواهد ماند. البته دستیابی به نسبت مطلوب زمان زیادی می برد و ممکن است محقق نشود و نگرانی های امنیتی بر فضای داخلی حاکم شود.
شاید بحث برانگیزترین و یکی از مهمترین شرایط برای ثبات بلندمدت در این کشور احترام مستمر به مقامات و تفکیک قوا باشد. این موضوع شامل درک روشنی از دولت کویت، از جمله محدودیت های اختیارات تخصیص یافته به قوه مقننه و مجریه است. قانون اساسی مرزهای بین دو طرف را ترسیم کرده است. با وجود این، فضای قوه مجریه از تلاش برخی نمایندگان مجلس برای تجاوز به اختیارات دولت در انتصابات، ترفیعات و حتی مسائل حساس امنیتی مصون نیست.
تنها حفاظت از هر یک از طرفین در برابر دسیسه های طرف مقابل احترام به اختیارات خطوط، پایبندی به قانون و درک این موضوع است که بالاترین اولویت باید همیشه آنچه برای کویت بهتر است به جای منافع خود باشد. بدون شک، دفتر نخست وزیری یا مجلس شورای ملی در حفظ حقوق هر دو طرف بدون تسلط هیچ حزبی نقش بسزایی دارد.
با توجه به اهمیت پایبندی به مرزهای قانون اساسی و احترام به مقامات در مسائل سیاسی، توجه ما به انتظارات شهروندان کویت در زمینه توسعه اقتصادی و زیرساختی نیز به همان اندازه ضروری است. همه شهروندان کویت از دولت انتظار دارند که یک استراتژی جامع ارائه دهد که شامل برنامه هایی برای تقویت توسعه اقتصادی و توسعه زیرساخت ها باشد. نکته مهم این است که کویت این چالش را بپذیرد و سرمایه انسانی خود را برای پیشبرد توسعه پایدار پرورش دهد.
اشتیاق شدید کویت برای غلبه بر رکودی که روح این کشور را گرفته و آرزوهای مردم آن را در هم ریخته است، وجود دارد. مردم کویت از این دوره جدید سیاست ملی انتظارات بزرگی دارند. با توانایی های امیر جدید، شیخ مشعل، در هدایت کشتی و هدایت ملت به سوی افق روشن تر، اعتماد زیادی وجود دارد. کویتی ها به رهبری خردمندانه امیدوارند که منافع کشور را برای دستیابی به امنیت، صلح و توسعه معنادار بالاتر از ترجیحات محلی و شخصی قرار دهد.
نظر شما